خبرگزاری حوزه | مشرکان "فرشتگانِ آسمان" را "دخترانِ خدا" می خواندند! اما "دخترانِ زمین" را "بنده خدا" هم نمی دیدند!
دخترکان یا در دخترکُشی می مردند یا در ضعف و زبونی نگه داشته می شدند که حتی از گرفتن حقوق اولیه شان عاجز بودند (وَ هُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ)!
در فرهنگ مردسالار و پسرپرور، در واقع این خدا بود که زمین خورده بود؛ که "مدبّرات امر"ش، دختر خوانده می شدند!
مظلومیت "دختر" و "خدا" با هم پیوند داشت!
"دختر" برای "خدای دختران"؛ خدای "مردسالاران" هم "هوی" بود: "مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ "!
اشتباه نکن این خدای زمینی، مؤنث را دختر خود نمی خواست، برده جنسی خود می خواست!
خدا هم این تقسیم ناعادلانه شان را به رخ شان کشید: تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَیٰ!
اگر خدا محترم می شد، دختر هم؛ دختر عزیز می شد خدا هم!
خدا باید کاری می کرد!
با جاهلیت چه بحث فلسفی کند؟!
چگونه بفهماند خودش "لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ" است و فرشتگان هم "مجرد از ماده" اند و دختر و پسر ندارند؟!
برای "متعمّقون"، چیزهایی گفت؛ حالا باید ذهن ها درباره دختر هم عوض می شد!
خدا "دختر پروری" کرد!
قبل تر شروع کرده بود و حالا گزارش کار به جاهلیت می داد!
وقتی همه منتظر "پسرِ مسیحایی" بودند، نذر مادری (لَکَ مَا فِی بَطْنِی) را "برای خود"، "قبولِ حَسَن" کرد!
اما او را "دختر" خواست!
در سورپرایز تولد، وقتی مادر از دختر بودن کودکش تعجب کرد، گفت: "لَیْسَ الذَّکَرُ کَالْأُنْثَیٰ"! پسر مثل دختر نیست! (نفرمود: دختر مثل پسر نیست!)
خداوند "دخترِ برای خود" را آزاد (مُحرّر) می خواست نه "زاد و کالا"!
پس بجای "یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ" او را "أَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا" داد!
فرقها دارند "نشو" با "نبات"... فاصله ها دارند "حلیه"(زیورهای عارضی) با "حُسن"(زیبایی ذاتی)...!
"دخترِ برای خدا"، هم سنخ و هم سخن فرشتگان شد؛ فرشتگان، دختر نشدند اما دختران، فرشته شدند!
از میوه های بهشت خورد!
تو بگو اینبار "آدم"، بهشت بر زمین آورد!
"دخترِ برای خدا" حالا دیگر در "نزاع لفظی"(خصام) ، "بی زبان و عاجز" (غیر مبین) نبود!
نباتش به آنجا رسید که "بیانی" رساتر از "زبان" هم میوه داد!
در مخاصمه یهود لجوج علیه او و زیر سیل تهمت ها، "صبیّ در مهدش" بر پاکی او شهادت داد!
مخاصمه اینقدر "بیّن" و معجزه بود که گروهی از آنسو افتاده، مولودش را "پسر خدا" خواندند! و اینبار خدا پسردار شد!!!
و خداوند این "دخترپروری" را بارها در تاریخ تکرار کرد! مریم(س)، فاطمه(س)، زینب(س)، معصومه(س) و...!
... هرجا که مظلوم می شد یا به دختران ظلم می شد!
اصلا هروقت احتجاجِ مهم و خصامِ سرنوشت سازی داشت، از قبل "برای خود"، "دختری" را "أَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا" می داد! بجای نشو در جلوه و زینت، رشد در حُسن و زیبایی کند!
برای موقف سقیفه، موقف عاشورا، موقف عفریت مستکبر، موقف آخر الزمان ...
خدا با دختر از مظلومیت ها درآمد و درآورد!
محسن قنبریان
