به گزارش خبرگزاری حوزه از هرمزگان، حجت الاسلام سید مهدی هاشمی رئیس اداره تبلیغات اسلامی رودان در یادداشتی درباره چرایی اهمیت عزاداری دهه اول محرم، آورده است: عشق و محبّت به حضرت باعث شده که دوستداران امام حسین(علیه السلام) پیش از عاشورا خود را آماده کنند و لباس های سیاه بپوشند، نیز مساجد، تکایا و حسینیه ها را سیاهپوش کنند.

عزاداری برای اباعبدالله(ع) یک عزاداری معمولی نیست؛ بلکه تبدیل به فرهنگ فراگیر شده است. وقتی تبدیل به فرهنگ شد، دیگر زمان و مکان نمی شناسد، از این رو تا نسیم محرّم به مشام جان می‌وزد، پوشیدن لباس عزا و سیاه پوش کردن کوچه و خیابان ها و مساجد و تکیه ها شروع می‌شود. البته در غیر محرم نیز عزاداری برای امام حسین(ع) در فرصت های مناسب برگزار می‌شود، شیعیان به دستور اولیای دین مخصوصاً به دستور امامان بعد از امام حسین برای زنده نگه داشتن اهداف امام و فرهنگ عاشورا تلاش و کوشش می‌کنند.

امام باقر(ع) در زمینه برپایی عزا در خانه‌ها برای امام حسین می‌فرماید: «باید بر حسین ندبه و عزاداری و گریه کنید. بر اهل خانه خود دستور دهید که بر او بگریند. با اظهار گریه و ناله بر حسین مراسم عزاداری بر پا کنید. یکدیگر را با گریه و تعزیت در سوگ حسین ملاقات کنید.»(۱)

در روایت دیگر، یکی از یاران امام صادق(ع) نقل می کند که در محضر امام بودیم، از حسین (ع) یاد کردیم و بر قاتلانش لعن نمودیم، امام گریست، ما نیز گریه کردیم، سپس حضرت سر را بلند کرد و گفت: حسین فرمود:‌ «... أنا قتیل العبرة، لا یذکرنی مؤمن إلاّ بکی؛ (۲) من کشته سرشکم، هیچ مؤمنی به یاد من نمی‌افتد مگر اینکه اشک می ریزد.»

رمز جاودانگی نهضت حسینی نیز زنده نگه داشتن و بزرگداشت شعائر بوده است. امام خمینی فرمود: «الآن هزار و چهارصد سال است که با این منبرها با این روضه ها و با این مصیبت ها و با این سینه زنی ها (دین اسلام) را حفظ کرده اند».(۳)

عزاداری، احیای خط خون و شهادت و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش جهانیان است. عزاداران حسینی پروانگان شیفته نورند که شمع محفل خویش را یافته از شعله شمع، پیراهن عشق پوشیده اند و آماده جان باختن و فدا شدن اند.

نقش عزاداری در حفظ فرهنگ عاشورا مهم است. آثار و برکات خوبی برای بشر داشته و خواهد داشت. افزون بر این کاروان امام حسین روز دوم محرّم سال ۶۱ هجری وارد کربلا شد، بعد از آن سپاه کوفیان به تدریج وارد شدند و عزا و مصیبت خاندان اهل بیت(ع) از همان زمان آغاز شد.

روز نهم (تاسوعا)، کاروان امام را محاصره کامل کرده و روز دهم (عاشورا) آن بزرگوار و یارانش را به شهادت رساندند.

بنابراین چون اصل گرفتاری حضرت از دهه اول محرم آغاز شده است، پیروان حضرت از اوّل محرم عزاداری بیشتری می‌کنند.

از نظر تاریخی آغاز عزاداری در دهه اول محرم آن هم به صورت فراگیر همانند عزاداری امروزه را می توان در عصر معزالدوله دیلمی از سلسله آل بویه دانست. (۴)

معزالدّوله اولین کسی است که فرمان داد مردم شیعه بغداد در دهه اوّل محرم برای حضرت امام حسین سیاه بپوشند. بازار را سیاه پوش کنند. در روز عاشورا دکّان ها را ببندند و از طباخی جلوگیری کنند و تعطیل عمومی نمایند. او این فرمان را در سال ۳۵۲ صادر کرد.

انتهای پیام/