به گزارش خبرگزاری حوزه، در سومین روز از برگزاری جشنواره ملی فیلم ۱۷، مستندی درباره بخش هایی از زندگی و به خصوص فعالیت فرهنگی و تبلیغی حجت الاسلام محمدحسن ابراهیمی، رایزن فرهنگی کشورمان در گویان و مدیر کالج مطالعات اسلامی این کشور کوچک آمریکای جنوبی نمایش داده شد که البته محتوا و عنوان آن متأثر از کتابی به همین نام به قلم زهره شریعتی است.
سمانه رمضانی کارگردان این مستند حدود نیم ساعته است و در آن تصاویر و فیلم های کمتر دیده شده ای از کشور گویان و فعالیت های تبلیغی، علمی و فرهنگی شهید ابراهیمی در آن جا به رؤیت مخاطب می رسد.
نریشن و موسیقی متن اثر با کلیت روح حاکم بر آن همخوانی دارد و از این حیث یکی از نقاط قوت فیلم در بُعد فرمی به شمار می رود.
آغاز و پایان فیلم با دلتنگی های همسر شهید از بابت ربوده شدن و سپس شهادت ایشان همراه است و این نکته یادآور مظلومیت و غربت روحانی شهیدی است که در راه نشر معارف اهل بیت(ع) و معرفی ارزش های انقلاب اسلامی در جایی که حتی یک ایرانی نیز حضور نداشته، از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکرده تا آن جا که فعالیت هایش به خاری در چشم دشمنان انقلاب و اهل بیت(ع) تبدیل شده و در نهایت همین دشمنی ها، به شهادتش منجر شده است.
در بخش هایی از این مستند از زبان همسر شهید با وضعیت اندک مسلمانان این منطقه و آگاهی ناچیز آن ها نسبت به تعالیم شریعت آشنا می شویم و سپس به اهمیت فعالیت فرهنگی و تبلیغی در این کشور کوچک آن هم با تأسیس کالج مطالعات اسلامی امام باقر(ع) به همت شهید ابراهیمی پی می بریم.
تلاش شهید در ایجاد روابط حسنه میان مسلمین و حتی غیر مسلمانان با تأکید بر اخلاق نبوی و علوی از نکات مهمی است که در این مستند به آن اشاره می شود و این که حجت الاسلام ابراهیمی چگونه توانسته با برنامه ریزی دقیق، صبوری و اخلاق محبت آمیز خود سبب جذب و گرایش بسیاری به گفتمان اسلام و قرآن و اهل بیت(ع) شود، تا آن جا که حتی برای افتتاح رسمی کالج، شخص رئیس جمهور گویان به مراسم می آید.
در بخش های دیگری از مستند به آزار و اذیت ها و کتک خوردن های شهید به جهت تبلیغ اسلام ناب محمدی(ص) اشاره می شود و البته بر این نکته تأکید می گردد که با این وجود حتی ایشان حاضر به تعطیلی یک روزه کالج نیز نشد تا مبادا در روند بیان معارف حقه اسلام و تشیع خللی در کار وارد آید.
صحبت های همسر شهید در رابطه با جزئیات پیش از ربوده شدن و شهادت این روحانی مبلغ نیز که توأم شده با موسیقی ملتهب از دیگر نقاط قوت مستند است، آن هم وقتی بدانیم که حدود ۳۵ روز بعد از ربوده شدن مشخص می شود ایشان به شهادت رسیده و در این جا مخاطب تا حدودی با غربت و تنهایی همسر شهید در کشور غریبی که پرواز هواپیما از ایران تا آن جا بیش از ۲۰ ساعت به طول می انجامد، آشنا می شود.
