به گزارش خبرگزاری حوزه، چهارم لغایت یازدهم مهرماه سال جاری در شهر مقدس قم، رویداد مهمی برگزار شد؛ رویدادی از جنس فرهنگ و هنر این بار با رویکرد ترویج فرهنگ ایثار و شهادت که البته به نظر می رسد به شکل حداکثری مورد توجه رسانه ها و از جمله فعالان فضای مجازی قرار نگرفت.

جشنواره ملی فیلم مستند ۱۷ برای نخستین بار در شهر و دیارمان برگزار شد تا آحاد مردم بتوانند با بیش از ۵۰ اثری که در سالن شهید آوینی واقع در بلوار جمهوری اسلامی به نمایش درمی آید، ارتباط لازم را برقرار کنند.

فیلم های مستندی درباره سیره و سبک زندگی شهدا و یا تبیین نقش مهم مردم قم و اقشار گوناگونی از جامعه همچون روحانیون، دانشجویان، دانش آموزان، اصناف و ... در هشت سال دفاع مقدس یا در بحث مقابله با داعش و تروریست های مخل امنیت کشور.

در خصوص برگزاری چنین جشنواره ای البته می توان از زوایای مختلف به بحث و نظر پرداخت اما اجمالاً نگارنده این سطور بر ۴ نکته به طور خاص تأکید دارد؛

۱-جشنواره فیلم ۱۷ همچون بسیاری از جشنواره های فرهنگی و هنری که در سطح استان برگزار می شود، بار دیگر ثابت کرد که ما در مباحث مرتبط هنری و رسانه ای و فرهنگی از چه ظرفیت و توانمندی به لحاظ نیروی انسانی و ... برخورداریم که مع الاسف گاه از این ظرفیت ها غافل هستیم و لابد می دانیم که این غفلت ها و کم کاری چه آسیب ها و ضعف هایی را برای ما در حوزه فرهنگ پدید آورده و می آورد.

۲-برای این که بخش قابل توجهی از مردم چنین آثاری را تماشا کرده و با آن ها ارتباط بگیرند لازم است که این قبیل رویدادها بر اساس تقویم منظم سالانه یا دوسالانه برگزار شود و این گونه نباشد که به سان جرقه ای در انبوه فعالیت های گاه کم اثر رسانه ای و فرهنگی گم شود و روز از نو ...!

طبیعتاً تحقق این مهم نیازمند همراهی و همیاری و هم افزایی دستگاه ها و نهادهای مختلف فرهنگی، هنری، دانشگاهی و حوزوی است که البته در این خصوص نباید از نقش پررنگ سپاه و بسیج در شکل گیری جشنواره فیلم ۱۷ و حمایت تمام عیار از آن غافل شد.

۳- واقعیت آن است که همه آثار به نمایش درآمده در هشت روز برگزاری جشنواره، از کیفیت مطلوبی برخوردار نبودند و علیرغم داشتن ایده های خوب و تلاش های قابل تحسین برای تولید آنها، برخی آثار نیازمند دقت مضاعف در پرداخت حرفه ای به خصوص از منظر فرمی و بصری بودند، ضمن آن که بعضی از آن ها از منظر چگونگی بیان قصه و روایت نیز ضعف هایی داشتند که در این باره اساتید و کارشناسان امر باید به موشکافی قضایا بپردازند.

در این راستا به نظر می رسد که برگزاری کارگاه های آموزشی به شکل مفید و کاربردی آن هم با حضور اساتید صاحب نظر و مستندسازان دغدغه مند و انقلابی یک ضرورت انکارناپذیر به شمار می رود که امید است این مهم نیز به شکل مستمر و نه مقطعی در دستور کار قرار گیرد.

۴- بی شک تماشای فیلم های مستند در خصوص شهدا آن هم با حضور رزمندگان، خانواده معظم شهدا و ایثارگران و به خصوص دوستان و همرزمان شهید، لذت و شعفی مضاعف دارد خصوصاً برای آنان که فراتر از شعارهای مرسوم دل در گروی ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در گستره ی جامعه ایران اسلامی دارند واز این رو ضمن تقدیر و تشکر از همه دست اندرکاران برگزاری جشنواره فیلم ۱۷ انتظار می رود که مسئولان ذیربط نه فقط ذیلِ برنامه های کنگره شهدای استان بلکه به مناسبت ها و بهانه های دیگر زمینه برپایی چنین رویدادهای ارزشمندی را فراهم کنند و این که به طور خاص شرایطی مهیا شود که این آثار ارزشمند در مساجد، حسینیه ها، اماکن فرهنگی و کانون های اجتماعی سطح شهر و استان نیز به نمایش عموم درآید.

سیدمحمدمهدی موسوی