علی قوی‌تن، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه اظهار کرد: من در یک پروسه ۱۵ ساله ۸ فیلم کودک ساخته‌ام البته در گذشته سینمای بزرگسال و فیلم‌های تجاری را هم تجربه کرده‌ام اما در ۱۵ سال اخیر روی سینمای کودک متمرکز بوده‌ام. من معتقدم اگر می‌خواهیم به سینما به صورت کلی توجه داشته باشیم در قدم اول باید به سینمای کودک نظر کنیم زیرا پایه و اساس سینما را فیلم‌های کودک شکل می‌دهد.

وی افزود: سینمای کودک در دهه ۶۰ دوران خوبی را تجربه می‌کرد اما متأسفانه در دهه‌های اخیر این اتفاق کمتر روی داده است. فیلم کودک نیز تنها به آثار مفرح خلاصه نمی‌شود بلکه کارهای آموزنده و تاثیرگذار نیز در این ژانر باید مورد توجه جدی قرار گیرد. مهمترین شرط برای فیلم کودک در هر ژانری به ارتباط کودک با خانواده مربوط می‌شود منظور اینکه در تولیدات مربوطه حتماً باید به خانواده نگاهی جدی شود.

قوی‌تن با بیان اینکه خود را یک فیلمساز تربیتی می‌داند گفت: در فیلم‌هایم رویکرد فانتزی به کودک ندارم بلکه روشم در این ژانر پرداختن به آموزش و تربیت کودکان است. در کارهایم تنها نکات آموزشی را برای کودکان مدنظر ندارم بلکه به نحوه برخورد والدین هم توجه می‌کنم تا به آنها به نوعی رفتار با کودکان نیز آموزش داده شود.
وی با بیان اینکه در سینمای کودک باید از سفارش‌سازی دوری کرد، تصریح کرد: یکی از آسیب‌های جدی در سینمای کودک سفارش سازی است ما در این ژانر باید تنها به دغدغه کودکان توجه داشته باشیم نه جلب توجه مدیران. همچنین در ساخت فیلم کودک باید با زمان پیشرفت یعنی دلشغولی‌ها و خواسته‌های کودک امروز مورد توجه قرار گیرد نه اینکه به کودکان ۲ یا ۳ دهه پیش بپردازیم.

قوی‌تن تأکید کرد: من در فیلم «پرواز بادبادک‌ها» به صورت ویژه به موضوعات دینی نگاه داشتم این فیلم در جشنواره‌های مختلف خارجی حضور پیدا کرد و استقبال از آن بی‌نظیر بود و هیچکس به «پرواز بادبادک‌ها» انگ حکومتی بودن نزد با وجود اینکه معنا و اساس آن مفاهیم دینی بود. دلیل این بود آنچه در فیلم بیان کردم تنها دغدغه شخصی خودم و کودکان امروز است. در ضمن باید یادآور شوم من در تمام تولیداتم به نوعی موضوعات دینی را مد نظر قرار داده‌ام.

وی در خصوص حمایت مدیران از سینمای کودک گفت: انتظاری که از مدیران و مسئولان سینمایی می‌رود این است که تنها در حرف از سینمای کودک حمایت نکنند بلکه در عمل به واسطه حمایت‌های مادی و معنوی پشتیبان فیلم کودک باشد. یک بخش در حمایت‌های دولتی به بحث اکران برمی‌گردد ما در این عرصه بسیار نیاز به توجه داریم تا فیلم‌های کودک روی پرده دیده شود همچنین تلویزیون نیز با خریدهای فیلم کودک قادر است از این ژانر حمایت کند ولی متاسفانه برخی مواقع پولی که تلویزیون به صاحبان فیلم کودک می‌دهد بسیار ناچیز است.

این سینماگر در پایان تأکید کرد: آموزش و پرورش نیز می‌تواند حامی جدّی برای سینمای کودک باشد این اتفاق در دهه ۶۰ رخ می‌داد اما به مرور فراموش شد. برای همین پیشنهاد می‌کنم این وزارتخانه به سینمای کودک به عنوان یک ابزار آموزشی و تربیتی نگاه کند.

انتهای پیام