به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، فریبا علاسوند، عضو هیأت علمی پژوهشکده زن و خانواده در نشستی که با موضوع زن و خانواده با محوریت غزه برگزار شد، با بیان اینکه بحث از زنان و کودکان را نقطهی عطف تحولات اخیر است، عنوان کرد: این وجه از جنگ به تدریج حساسیتهای جهانی بسیاری پدید آورده است، به طوری که در سال ۱۹۹۵، در سند موسوم به پکن، مبحث «زنان و مناقشات مسلحانه» به عنوان یک فصل، به سند مذکور ضمیمه شد و دلیل این تصمیم، رخدادهای جنگ بوسنی و هرزهگوین و تجاوز به عنف سازمانیافته به زنان با هدف تطهیر قومی در اروپا بود.
وی بهرهبرداری رسانهای از این رخداد و اتفاقات مشابه در قالب فیلم و خبر را عامل گسترش این نگرانی در ابعاد بینالمللی دانست و افزود: از آنجا که در جنگ، عواطف تحریک میشوند، برنده کسی است که بتواند از این پتانسیل استفاده کند و با موجسواری بر تصویرسازی رسانهای، از قربانی بهره گیرد.
این فعال حوزه زن و خانواده، گریزی به رخداد هولوکاست زد و اظهار کرد: آنهایی که روایتگر این واقعه بودند، بعدها با اغراق در جزئیات، از آن بهرههای دلخواه خود را بردند.
وی روایت سر بریدن کودکان اسرائیلی از سوی حماس را دروغی خواند که صهیونیستها به واسطه ابزارهای رسانهای خود به خورد جهان دادند، بیان کرد: بعدها که این دروغ با اسناد و مدارک متعدد افشا شد، تکذیبهای چهرههای اثرگذار راه به جایی نبرد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده زن و خانواده در به چند نکته قابل توجه در خصوص حضور زنان در جنگ اشاره کرد، افزود: نکته قابل توجه نخست «هراس از جنگ» است که در زنان شدیدتر و متفاوت از مردان است. این هراس از جنس عفت و جسم زنانه است. این جنبه از هراس، قابلیتهای رسانهای بسیاری دارد که خصوصاً لازم است در خصوص تطهیر نژادی و یا زن مسلمان قربانی، به تصویر کشیده شود.
هراس مادرانه
علاسوند ادامه داد: دیگر نکته قابل توجه در این حوزه، «هراس مادرانه» است که در آن، مادر، به واسطه زخم کودک خود، حتی آن زمان که کودک قابلیت درک آن را ندارد، رنجی مضاعف میبرد؛ رنجی که به تنهایی قابلیت تبدیل به سوژه رسانهای را داراست.
وی مسئله پیچیده و در عین حال قابل توجه این وجه زنانه را تبدیل شدن آن به ویژگیهای فاخری چون شجاعت، صبر و فداکاری دانست و گفت: این ترس در حالی که امکان تبدیل به افسردگی و انزوا را دارد، به آن خصایص متعالی تبدیل میشود که نمونه آن در دوران جنگ تحمیلی و یا جنگ لبنان قابل توجه است.
علاسوند، به دو جنگ جهانی اشاره کرد و افزود: در آن مقاطع تاریخی، زنان دچار استرسهای بسیاری شدند، اما در فرهنگ مقاومت، این استرس جای خود را به صبر و مدیریت رخدادهای پیرامونی پس از شهادت میدهد، به طوری که در فلسطین، غزه و لبنان، مادر شهید مسلمان به مام وطن تبدیل میگردد.
وی ادامه داد: گره زدن این روحیه به فعالیتهای بزرگتر و جریانسازی حاصل از آن، اتفاقی استثنایی است. مادر شهید به مبدأ ایمان دارد و باور به نامیرایی از ویژگیهای بارز اوست، چرا که میداند دیگر روز، فرزندش را خواهد دید.
علاسوند در توصیف فضای غزه اظهار کرد: ممکن است هیچگاه آیندهای در کار نباشد و درد و رنجی بیپایان انتظار مردم را بکشد، با این وجود، زنان ازدواج میکنند و بدون نگرانی از آینده، فرزندآوری مینمایند، این روحیه، سبب میشود ایشان، درد و رنج را به فرصت تبدیل کنند. این روحیه در موج جدید اسلامگرایی، همگان را دچار شگفتی کرده که این مردم چطور میتوانند اینقدر مقاوم باشند؟
این فعال حوزه زنان، مقاومت و زندگی بر اساس این روحیه را اساس حیات مردم در غزه دانست و گفت: مقاومت به این معنی است که من لازم است برای زندگی، جایگزینهای دیگر داشته باشم، و این ادامه حیات و نه سوژه است. نمونه این روحیه را بازی کودکان در بحبوحه جنگ است. وجه تمایز پدر و مادر فلسطینی مسئله جهانبینی توحیدی مبتنی بر حبل الهی است. این پدر و مادر میدانند که خدا آنها را میبیند، لذا لازم است افراد بر این اساس فهم شوند.
عضو هیأت علمی پژوهشکده زن و خانواده با بیان اینکه تمرین این روحیه در مادر، به وی، قدرت بازگشت به ریتم زندگی معمول را میدهد؛ ویژگی ای که شاید در دیگر زنان ممکن نباشد، یادآور شد: یک روزنامهنگار عرب میگوید "شهدای جنگ غزه، تنها عدد و رقم نیستند، بلکه اینها آرزو، زندگی، تپش، عشق و آیندهاند".
علاسوند اظهار کرد: میتوان با تکیه بر قابلیت اصحاب رسانه، بر جنبهی تراژیک مسئله فلسطین مانور داد. ضمن آنکه فهم موجود از مسئله فلسطین، حاکمیتی است، در حالی که لازم است رخدادهای مرتبط با آن، انسانی و مردمی نیز درک شود.
در ادامه این نشست، کنشگران حاضر به بحث و هماندیشی و بیان ایده در خصوص موضوع برنامه پرداختند.
زن فلسطینی میتواند نقطه آغاز حرکت باشد
فاطمه مهربان، فعال بینالملل به جریان بیداری اسلامی اشاره کرد و عمده دغدغه افراد در لبنان و بحرین را عدم انعکاس صدای آنها اعلام کرد.
وی لازمه انعکاس این پژواک را کار رسانهای و ایدهپردازی دانست و گفت: زن فلسطینی میتواند نقطه آغاز این حرکت باشد.
کمیل حسینی، مدیر موسسه آرمانا و مجمع فعالین خانواده، گریزی به آرزوهای بزرگ و نبود اسباب تحقق آن زد و عنوان کرد: به دنبال ایجاد موج هستیم اما ابزار آن را در اختیار نداریم. عمده مانع انعکاس صدای مردم غزه، نبود روایتگر خبره در این حوزه است.
در ادامه، زینب شریعتمداری، مسئول بینالملل جبهه فرهنگی انقلاب بیان کرد: در تربیت و آموزش خود، تاکنون نتوانستهایم، ردپا و فردایی برای فرزندانمان خلق کنیم. رویای کودک فلسطینی ساختن فلسطین است.
شیوا مقدم، مدیر فرهنگسرای خانواده شهرداری تهران، از ضعف در تولیدات فضای مجازی انتقاد کرد و لازمه توفیق و دیده شدن در آن را استفاده از زبان بینالمللی دانست.
مقدم، استفاده از ابزار سینما، موسیقی و نظایر آن را در این مسیر مهم برشمرد و گفت: با پای کار آوردن هنرمندان جوان و تحریک احساسات میتوان به این هدف نائل شد، چرا که مردم فلسطین در پی تثبیت هویت خود هستند که این خود، نیازمند حمایت و تقویت است.
خانمحجازی، به رویکرد مطلوب جمهوری اسلامی نسبت به مسئله فلسطین در اوایل انقلاب اشاره و از عدم تداوم آن در دهههای بعد انتقاد کرد.
وی جنبه سختافزاری حمایت جمهوری اسلامی از مسئله فلسطین را مهم برشمرد و اضافه کرد: با این وجود جنبه نرمافزاری این حمایت ضعیف است. این عقبماندگی پاشنه آشیل جریانسازی در داخل و عامل پسرفت در جهان خارج است و لازمه جبران آن آغاز جهاد تبیین و توجه به ظرفیت رسانه است.
لزوم تبدیل تهدید به فرصت
حجتالاسلام و المسلمین زیبایینژاد، رئیس پژوهشکده زن و خانواده، سخنان خود را از دو حوزهی چگونگی تبدیل تهدید به فرصت، و ایجاد مزیت با هدف جایگزینی ضعفها آغاز کرد و گفت: در این جنگ، تاکنون حدود ۱۰ هزار نفر کشتهاند، حال چطور میتوان این تعداد شهید را به فرصت تبدیل کرد؟.
وی ضمن اشاره به «فتح گفتمانی»، از آغاز چرخش گفتمانی سخن گفت که در حال تغییر از مفهوم ملت به امت است.
رئیس پژوهشکده زن و خانواده، گریزی نیز به سطح بندی جدید در شرف تکوین زد و این پرسش را مطرح کرد که "چطور میتوانیم در سطحی جدید به یاری مستضعفان بشتابیم؟"
وی قرار گرفتن در متن تحولات آخرالزمانی و عامل تشدید آن را نتیجه اقدامات رژیم صهیونیستی دانست و عنوان کرد: جهان امروز با کشتار زنان و کودکان فلسطینی، در حال مشاهده رسوایی تمدن غرب است، لذا بر ماست تا این رسوایی را بازشناسی کنیم.
این پژوهشگر حوزه زنان، بر لزوم زیر سوال بردن نظام تربیت لیبرال تأکید کرد و گفت: ظرفیتها در محیط ابتلا ایجاد میشوند و از آن جهت است که خانواده فلسطینی از پس مقاومت، در متن ماجرا و مهم قلمداد میگردد.