به گزارش خبرگزاری حوزه، به مناسبت شهادت هفتمین اختر تابناک امامت و ولایت، حضرت امام موسی‌کاظم علیه‌السلام، در این مطلب به احادیث نورانی آن امام همام در خصوص نماز خواهیم پرداخت.

نماز وسیله شناخت

اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به، الصَلوةُ. بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می کند، نماز است.[۱].

أفضَل مَا یَتَقَرَّبُ بِه العَبدِ إلَی الله بَعدَ المَعرِفَهُ بِه الصَّلاه وَ بِرُّ الوالِدَینِ و تَرکُ الحَسَد و العُجبُ و الفَخر. بهترین چیزی که به وسیله آن بنده به خداوند تقرب می جوید، بعد از شناختن او، نماز و نیکی به پدر و مادر و ترک حسد و خودبینی و به خود بالیدن است.[۲].

پنج چیز همراه مومن

لایَخْلُو الْمُؤْمِنُ مِنْ خَمْسَةٍ: سِواکٍ، وَ مِشْطٍ، و سَجّادَةٍ، وَ سَبْحَةٍ فیها ارْبَعٌ وَ ثَلاثُونَ حَبَّة ، وَ خاتَمُ عَقیقٍ. مؤمن همیشه همراه خود پنج چیز باید داشته باشد: مسواک، شانه، مهر و جانماز، تسبیح برای ذکر گفتن، انگشتر عقیق به دست راست داشتن در حال نماز و دعا.[۳].

نماز مستحبی وسیله قرب

صَلوةُ النّوافِلِ قُرْبانٌ اِلَی اللّهِ لِکُلِّ مُؤمِنٍ. انجام نمازهای مستحبّی، هر مؤمنی را به خداوند متعال نزدیک می‌نماید.[۴].

نماز اول وقت

الصَّلواتُ المَفروضاتُ فی أوَّلِ وَقتِها إذا اُقِیمَ حُدُودُها، أطیَبُ رِیحا مِن قَضِیبِ الآسِ حینَ یُؤخَذُ مِن شَجَرِهِ فی طِیبِهِ و رِیحِهِ و طَراوَتِهِ، فَعَلَیکُم بِالوَقتِ الأوَّلِ. نمازهای واجب اوّل وقت، اگر با شرایط گزارده شوند، از یک شاخه‌تر و تازه و خوشبویِ مُورِد که تازه از بوته اش جدا می‌شود، خوش‌بو ترند، پس بر شما باد نماز اوّل وقت.[۵].

ثواب نماز در صف اول

إن الصلاة فی الصف الاول کالجهاد فی سبیل الله عزوجل. نماز در صف اول جماعت همانند جهاد در راه خداوند متعال است.[۶].

**حضرت امام موسی‌کاظم علیه‌السلام و نماز شب

احمد بن عبداللّه اهوازی از پدرش نقل می‌کند که از فضل بن‌ربیع شنیدم که می‌گفت: من شب و روز مراقب حضرت هستم و در تمام لحظه‌ها وی را چنین دیدم که پس از به جا آوردن نماز صبح، مشغول تعقیب می‌شود تا آنکه خورشید طلوع نماید. پس از آن به سجده می‌رود تا زوال خورشید. آن حضرت کسی را معین کرده تا وقت های نماز را به او یادآوری کند. همین که وقت نماز را به او خبر می‌دهد، از جا بر می‌خیزد و دوباره مشغول نماز می‌شود، بدون آنکه تجدید وضو نماید.

این شیوه همیشگی اوست و باز به سجده می‌رود تا موقع نماز مغرب، پس از نماز عشا افطار می‌کند و مقدار کمی استراحت می‌نماید و بعد از آن، تجدید وضو می‌نماید و باز به سجده می‌رود و تمام شب را تا سپیده صبح به عبادت و نماز سرگرم است.[۷].

منابع:
۱/تحف العقول، صفحه ۴۵۵
۲/تحف‌العقول‌، صفحه ۴۱۲
۳/بحارالا نوار، جلد ۹۸، صفحه ۱۳۶، حدیث ۷۶،
مصباح المتهجّد شیخ طوسی صفحه ۷۳۵
۴/وسائل الشیعة، جلد ۴، صفحه ۷۳، حدیث ۴۵۴۷
۵/ثواب الأعمال، ۵۸/۱
۶/وسائل الشیعه، جلد ۵، صفحه ۳۸۷
۷/مناقب، جلد ۴، صفحه ۳۱۸