خبرگزاری حوزه | این چند روزه کلیپی از سخنان رهبری در شبکه‌های مجازی، دست به دست می شود که مربوط به دو دهه قبل می باشد.

ایشان در این کلیپ می فرمایند که "ننگ است برای یک ملتی که در انتخابات ریاست جمهوری ۳۵ درصد، ۴۰ درصد شرکت می‌کنند. پیداست مردم به نظام سیاسیِ‌شون نه اعتماد دارند، نه اعتنا دارند، نه امید دارند ..."

معاندین با طرح این شبهه که الان هم در انتخابات جاری کشور، حضور مردم ۴۰ درصدی بوده است، به مقوله عدم اعتماد مردم به نظام دامن می زنند.

به پاسخ‌هایی چند به این شبهه در ذیل اشاره می کنم:

۱. رهبر معظم در این سخنرانی، به انتخابات ریاست جمهوری اشاره می کنند که طبعا مربوط به انتخاب عالی‌ترین مقام اجرایی کشور است و انگیزه بیشتری باید برای انتخاب او توسط مردم وجود دارد نه انتخابات پارلمانی که در نوع کشورها، آمار ضعیف‌تری نسبت به انتخابات ریاست جمهوری دارد. البته بدیهی است در کشورهایی که پارلمانی اداره می شود و مسوولین اجرایی توسط نمایندگان مجلس و احزاب تعیین می شوند، میزان مشارکت در انتخابات مجلس بیشتر و با انگیزه بالاتری است.
با این توصیف، هیچ گاه انتخابات ریاست جمهوری ایران آمار ۴۰ درصدی را تجربه نکرده است و در پایین‌ترین حد مشارکت که انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ است، میزان مشارکت مردم نزدیک به ۴۹ درصد بوده است.

۲. اشتباه مسئولین وزارت کشور و سازمان ثبت احوال این است که بر اساس شناسنامه افراد دارای تابعیت ایران که سن آنها ۱۸ سال است، آمار می دهند در حالی که توجه ندارند که در انتخابات مجلس _برخلاف ریاست جمهوری_ ایرانیان ساکن در خارج کشور حق رأی ندارند که در این صورت با کسر این واجدین شرایط، شرکت کنندگان در انتخابات جاری کشور به جای ۴۱ درصد، به ۴۸_ ۴۹ درصد می رسد.

۳. نباید ۴۱ درصد شرکت کنندگان ایرانی را با موارد مشابه در کشورهای غربی و اروپایی مقایسه کرد؛ چون در بسیاری از آن کشورها، شرکت نکردن در انتخابات، جریمه های مالی سنگین و بعضا محرومیت از خدمات اجتماعی را در پی دارد ولی در ایران شرکت نکردن جرم نیست و جریمه ندارد. جالب این جاست که رأی اجباری، اقدامی است که به صورت قانونی در دموکراسی های مدرن و به دلیل پایین آمدن نرخ مشارکت در جامعه تجویز شده است.

۴. مضاف بر این همه، در هیچ از این کشورها، یک جنگ ترکیبی تمام عیار بر علیه نظام سیاسی در کار نبوده و از چند ماه مانده به انتخابات هزاران تحلیل و مصاحبه و جنگ روانی علیه شرکت در انتخابات شکل نگرفته است در حالیکه در کشور ما از ماه‌ها قبل در تمامی شبکه های معاند و با استفاده از تمام ظرفیت رسانه ای،مردم را به عدم حضور و دلسردی نسبت به انتخابات تشویق و تحریک کرده اند که طبعا با توجه به رها بودن فضای مجازی کشور، اذهان بخشی از مردم را مسموم و آلوده کرده است.

۵. نکته پایانی این که بی تردید و به هیچ وجه، نمی توان و نباید نقش گله مندی های اقتصادی را در کاهش مشارکت این نوبت انکار نمود که نوعی واکنش اعتراضی به عسرت معیشت است و البته بدیهی است که این متمایز از عدم اعتماد مردم به اصل نظام و یا ضدیت با آن است.

محمد جعفری