به گزارش خبرگزاری حوزه، به مناسبت فرا رسیدن ایام ماه مبارک رمضان، به پرسش و پاسخی در مورد روزه خواری و تبعات آن توسط حجت الاسلام و المسلمین رضا محمدی کارشناس احکام، پرداخته شده است که تقدیم عزیزان خواهد شد:
سؤال: بنده یه پسر جوانی هستم و چون ماه مبارک رمضان هم نزدیک است بنده به خاطر طاقت نیاوردن تشنگی و گرسنگی نمی توانم روزه بگیرم و اگه بگیرم برای من خیلی مشقت آور است و بی حال می شوم.
حال سوال مهمتر این است که اگر من در ماه رمضان بعد از نماز های یومیه به درگاه خداوند متعال روزی ۷۰ بار ذکر استغفار کنم که خداوند مرا به خاطر روزه نگرفتن، می بخشد و در پرونده اعمالم گناه نمی نویسد؟
جواب: روزه واجب است و اگر کس روزه نگرفته باشد گناه کبیره مرتکب شده است و اگر روزه خواری آشکارا باشد در این صورت فرد از حالت ایمان خارج می شود.
جبران این گناه کبیره هیچ وقت با استغفار و اذکار امکان پذیر نیست و هیچ چیزی نمی تواند جای روزه را بگیرد.
درست است که این عبادت سخت است اما فلسفه این سختی به نوعی اراده الهی و امتحان و رشد بندگان است. علاوه برا این می توان گفت این کار برای تمرین کنترل نفس انسانی است و الا اگر خداوند متعال می خواست این امر آسان و بدون مشقت باشد، هیچ وقت نمی شد به آن تکلیف گفت.
تکلیف به معنای همان پذیرش و اطاعت از رنج و مشقت الهی است. بنابریان این توجیهات درست نیست و در صورت روزه خواری هم کار حرام انجام داده اید و هم بایدقضای روزه های فوت شده را به جا آورید. بنابریان برا این ترک این روزه، باید به ازای هر روز شصت روز روزه بگیرید. یعنی نتیجه این روزه خواری شصت ویک روز روزه برای ترک روزه های ایام ماه مبارک رمضان و محروم شدن از این ماه با انجام گناه کبیره است.
برای دانلود صوت اینجا را کلیک کنید.
