خبرگزاری حوزه| دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان «اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ خدایا، مرا در این ماه به همراهی و همسویی با نیکان توفیق ده»
دوستی یک مسئله‌ای با اهمیت در اسلام است، که میتواند تعیین کننده سرنوشت دنیا و آخرت انسان باشد. تأثیر دوست ناگهانی و ملموس نیست بلکه تأئیر آن تدریجی و خزنده است.
رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و سلم میفرماید:
اَلْمَـرْءُ عَلی دینِ خَـلیلِهِ، فَلْیَنْظُرْ اَحَدُکُمْ مَنْ یُخالِلْ؛ انسان بر دین دوستش خواهد بود، پس هر یک از شما دقت کنید که با چه کسی دوست می‌شوید. بحارالانوار
چه بندگان صالح و مخلصی که به دلیل همنشینی با افراد شرور یا بی‌اعتقاد، دچار مشکلات شدید اعتقادی شده‌اند.
و به عکس چه افراد شری که با کمک دوستان خوب متحول شدند...
جبهه‌های دفاع مقدس پر است از خاطرات تحول اشراری که چون با بندگان خوب خدا همسنگر شدند، متحول گشتند و یک شبه ره صد ساله را پیمودند.
حضرت محمد صل‌الله‌علیه‌وآله: همنشین شایسته همانند عطر فروش است، اگر چیزی به تو ندهد بوی عطرش به تو خواهد رسید. کنزالعمال
«وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ
و مرا در این ماه از هم نشینی با بدان دور بدار»
فریاد اهل دوزخ که با حسرت و پشیمانی میگویند: یَا وَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا؛ وای بر من، کاش با فلانی دوست نمی‌شدم(فرقان)، فریادی جانسوز و سرنوشتی شوم و جبران‌ناپذیر است، که هم‌اکنون ما باید از آن درس بگیریم...
تاریخ پر است از نام علماء و عرفا و نخبگانی که به واسطه دوستان بد، خسر الدنیا و الاخره شدند...
و کم نبودند، افرادی که پدر و مادر صالحی داشتند و در خانواده خوبی تربیت شدند، اما دوستان ناباب، آنها را به لجنزار اعتیاد و فساد و گمراهی کشاند.
پسر نوح با بدان بنشست/ خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب کهف روزی چند/ پی نیکان گرفت و مردم شد
دوست در سرنوشت جوانان و نوجوانان تاثیر فوق‌العاده زیادی دارد، تا جایی که به اعتقاد بعضی از متخصصین امور تربیتی، تاثیر آن از خانواده و ژنتیک هم بیشتر است، اما این بدین معنا نیست که بزرگسالان از تاثیرات منفی همنشینان بد مصون هستند...
چه دعای ژرفی است این دعا، خدایا مرا از همنشینی با اشرار دور کن و همنشینی با ابرار را روزیم بفرما...
«وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الی دارِ القَرارِ
و مرا در این ماه به حق رحمتت به خانه آرامش جایم ده»
آرامش، گمشده عصر تکنولوژی است...
افسردگی، اضطراب و بیماری‌های روان‌شناختی، همه از عدم آرامش نشات می‌گیرند...
بسیار واضح است که ثروت، تحصیلات، موقعیت‌های شغلی خوب و حتی شهرت و محبوبیت اجتماعی نیز، سوقاتشان آرامش نیست...
پس آرامش کجاست؟
کدام آغوش گرم، کدام یار مهربان و کدام خانه امن، مرا به آرامش حقیقی می‌رساند؟
بار خدایا، من تو را گم کرده‌ام، و آرامش بی‌بدیلِ بی‌انتها تو هستی...
الا بذکر الله تطمئن القلوب
فقط ذکر و نام و یاد توست، که به روح ابدیت خواه ما، آرامش را هدیه می‌دهد...
روح ما از توست و تا زمانی که به تو نپیوندد، سرگردان و حیران است...
کز نیستان تا مرا بُبریده‌اند/ در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
«بالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین.
به خدایی خودت ای معبـود جهانیان»
برای برآورده شدن حاجاتم و رسیدن به آرامش حقیقی در این ماه رحمت، تو را قسم میدهم به بالاترین مقامت، به آن مقامی که هیچ‌کس غیر از تو شایسته آن نیست و هیچ کس با تو در آن شریک نیست و هیچ کس را بهره‌ای از آن مقام نخواهد بود و آن مقام اُلوهیت است...
تنها تو الهی و فقط تو الله هستی پس با صدای بلند شهادت میدهم که خدای غیر از تو نیست...
اشهد ان لا اله الا الله، وحده لا شریک له
محمدصادق‌ناطقی
نظر شما