خبرگزاری حوزه| دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان «اَللّهُمَّ لا تُؤاخِذْنی فیهِ بِالْعَثَراتِ / خدایا مواخذه مکن مرا در این ماه به خاطر لغزشهایم»
چه محکمه‌ای هولناکی‌ست، آن دادگاهی که تو هم قاضی آن هستی و هم شاهد آن هستی و هم مجری حکم آن...
امیرالمومنین می‌فرمایند:
اِتَّقُوا مَعَاصِیَ اللّهِ فِی الْخَلَوَاتِ، فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاکِمُ؛ بپرهیزید از گناه در خلوت، چرا که شاهد یعنی خداوند همان قاضی است. نهج‌البلاغه
و در دادگاه عدل الهی هیچ راه گریزی نیست و از حکم و احاطه الهی هیچ راه فراری نخواهد بود. لا یمکن الفرار من حکومتی...
به کجا بگریزد عبد سرکش معصیت‌کار؟
که همه جا مُلک توست و تو مالک یوم‌الدینی...
بارالها، ما از قاضی هر دادگاهی تقاضای حکم عادلانه داریم، الا تو ...
درباره تو از عدلت به فضلت پناه می‌بریم.
معبودا، لغزشها و گناهان ما، نه از سر گردن‌کشی و تجری در مقابل قادر قاهری چون توست، بلکه ضعف اراده و حقارت نفس ما را به گناه می‌کشاند، پس ببخش بنده‌ای را که به ضعف و حقارتش معترف است...
«وَ أَقْلِنِی فیهِ مِنَ الْخَطایا وَالْهَفَواتِ
و بازم دار مرا در این ماه از خطاها و لغزشها»
من در برابر شیطان و نفس‌اماره ضعیفم و برای مقابل با آنها از تو استمداد میطلبم و به تو پناه میبرم...
اعوذ بالله من شر نفسی و من شر شیطان اللعین الرجیم...
چه زیباست این فراز از مناجات شعبانیه امیربیان؛
إِلٰهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلّا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لَِمحَبَّتِکَ، وَکَما أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ
معبودم برایم نیرویی نیست که خود را به‌وسیله آن از عرصه نافرمانی‌ات بیرون برم، مگر آنگاه که به محبّتت بیدارم سازی و تا آنچنان‌که خواستی باشم.
«وَلا تَجْعَلْنی فیهِ غَرَضاً لِلْبَلایا وَالاْفاتِ
و قرارم مده مرا در این ماه هدف بلاها و آفات»
چرا زمین مرا نبلعد، که من بر روی این زمین نافرمانی تو را میکنم؟
و چرا آسمان بر من خشمگین نشود، که من زیر سقف این آسمان فرمان شیطان را میبرم؟
چرا کائنات از من انتقام نگیرند، که من با استفاده از امکانات تو، در معصیت تو میکوشم؟
ابر و باد و مه و خورشید و فلک، همه به فرمان تو هستند... و همه ممکنات عالم مطیع و فرمان‌بردار خالق خویشند...
آنها نسبت به تو غیرتمندند و از بندگان نافرمانت متنفرند...
اگر لطف و رحمت تو نبود، هر آنی ، ما آماج تیر بلا و آفات زمانه می‌گشتیم...
و عجب صبری خدا دارد...
این همه معصیت، نافرمانی، ظلم و جنایت از بندگانت می‌بینی و چشم فرو می‌بندی، به امید روزی که آنها به درگاه باعظمت تو بازگردند...
«بِعِزَّتِکَ یا عِزَّ الْمُسْلِمینَ
به عزتت ای عزت‌بخش مسلمانان»
یاربی، امروز امت محمد صل‌الله‌علیه‌وآله در سراسر عالم، تحت ظلم و جنایات مستکبرین جهان‌خوار هستند...
کودکان ما را در غزه مظلوم می‌کشند و به نوامیس مسلمین تجاوز می‌کنند...
که اگر از این غم عظما جان دهیم، جای ملامت نیست و چون هنوز زنده‌ایم جای تعجب است...
ای خدای عزیز، تو عزیزمان کن و به ما عزت ببخش...
ما اختلاف کردیم و در سایه این تفرقه شوم مسلمانان، دشمنان دین حق هر روز جری‌تر می‌شوند و بر ما می‌تازند در حالی که تو در کتاب حکیمت ما را دستور به اتحاد دادی، و اعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا...
و البته که خود کرده را تدبیر نیست...
به امید روزی که همه مسلمانان حول محور کلمه الله و نبوت محمد، دور هم جمع شوند و ید واحده‌ای بشوند در مقابل مستکبران عالم و با ظهور منجی موعود، عزت از دست رفته خویش را بازیابند. ان‌شاءالله
محمدصادق‌ناطقی
