خبرگزاری حوزه | دعای روز ششم ماه مبارک رمضان: 《اللَّهُمَّ لا تَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ خدایا مرا در این ماه به خاطر نزدیک شدن به نافرمانی‌ات وامگذار》

اگر تو مرا به خویش واگذاری، من به که روی آورم؟
و اگر تو رهایم کنی، چه کسی مرا سرپرستی خواهد کرد؟
من چون طفل لجوجی مانم که والدین خویش را نافرمایی کرده‌است و از خانه امن خویش و آغوش گرم آنها گریخته‌است و هم‌اکنون در شبی تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل گرفتار و ترسان سرگردان شده‌است.
امیرالمومنین در خطبه ۱۰۳ نهج‌البلاغه چنین میفرماید: وَ إِنَّ مِنْ أَبْغَضِ الرِّجَالِ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی لَعَبْداً وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَی نَفْسِه؛ مبغوض‌ترین بندگان نزد خدا کسانی هستند که خداوند آنان را رها می‌کند و به خودشان وامی‏گذارد.
و چه سرنوشت شومی دارد، هر آن‌کس که آنقدر مسیر گمراهی و نافرمانی الهی را طی کند، که خدای رحمان و رئوف از او ناامید شود و او را از دایره رحمت واسعه خویش براند و به او هیچ توجهی نکند...
هزاران بار پناه بر خدا از این‌که خداوند ما را رها کند.
وای از آن لحظه‌ای که من با هزار امید در پیشگاه تو حاضر شوم و تو ای خداوند کریم، با من سخن نگویی و از من روی‌گردانی و کوتاهی‌هایم را نبخشی.

أُولئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ ؛ برای آنان در آخرت هیچ نصیبی نیست، و خداوند با آنان سخن نمی‌گوید، و در قیامت به‌سوی آنان نظر نمی‌اندازد، و پاکشان نمی‌سازد، و برای آنان عذاب دردناکی است‌. آل عمران ۷۷.

《وَ لا تَضْرِبْنِی بِسِیَاطِ نَقِمَتِکَ
و با تازیانه‌های انتقامت عذاب مکن》

چه کسی تاب مقاومت در مقابل انتقام خانمان‌سوز تو را دارد؟
و چه قدرتی توان ایستادگی دربرابر عذاب و غضب قاهرمطلق را دارد؟
چه انتقامی برای بنده‌ات از این سخت‌تر که او را رها کنی تا در منجلاب گناه و فساد غوطه‌ور شود و چه تازیانه‌ای برای مخلوقاتت از این آتشین‌تر که آنها را فرصت دهی تا بیشتر در بی‌راهه ظلمات نفس گام بردارند و از رحمت تو هر روز دورتر شوند.
امیرالمومنین علیه‌السلام یکی از عوامل خشم و انتقام الهی را ظلم و ستم به بندگان مظلوم می‌داند و میفرماید: در زوال نعمت خدا و شتاب بخشیدن به خشم و انتقام او، چیزی کارگرتر از ستم کردن به مظلومان نیست.
زیرا خداوند دعای ستمدیدگان را می‌شنود و در کمین ستمگران است. نهج‌البلاغه

《وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِکَ
و از موجبات خشمت دورم بدار》

بارالها مرا مددی برسان تا کاری نکنم که موجب خشم و غضب تو شود
و کمکم کن تا خود را مستوجب عذابت نکنم و با دست خویش، خویشتن را هلاک نسازم.
در روایات آمده‌است که دشمنی با اهل‌بیت علیهم‌السلام موجب خشم و غضب الهی و دوستی با آنان موجب رضا و رحمت حق‌تعالی می‌شود.
و خوشا به حال ما که در دل محبت آل‌علی داریم و بر زبان مدح و ثنای آنان می‌گوییم.
امام کاظم علیه السلام:
طوبی لشیعتنا المتمسکین بحبنا فی غیبة قائمنا الثابتین علی موالاتنا و البراءة من اعدائنا اولئک منا و نحن منهم قد رضوا بنا ائمة و رضینا بهم شیعة و طوبی لهم، هم و الله معنا فی درجتنا یوم القیامة.
آفرین به شیعیان ما که در زمان غیبت قائم ما، به دوستی ما، چنگ زنندگانند و در ولایت و دوستی ما و در برائت از دشمنان ما، ثابت قدمانند. آنان، از ما هستند و ما، از آنانیم. آنان، به پیشوایی و امامت ما خاندان، راضی و خشنود شدند و ما، به شیعه بودن آنان، راضی شدیم. خوشا به حال آنان، سوگند به خدا! که آنان، در قیامت، در مرتبه ی ما با ما هستند. بحارالانوار

《بِمَنِّکَ وَ اَیَادِیکَ یَا مُنْتَهَی رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ
به فضل و عطاهایت، ‌ای نهایت دلبستگی دل‌شدگان》

و تو نهایت دلبستگی عارفان و عاشقان حقیقی هستی...
آن بزرگ مردانی که در همه حال خود را در محضر تو می‌بینند و از هر چه غیر تو دل‌ بردیده‌اند و صد البته که آنها به این مقام نمی‌رسند مگر به لطف و تایید تو، ای فضل تو بر بندگانت بی‌نهایت...
رِجَالٞ لَّا تُلۡهِیهِمۡ تِجَٰرَةٞ وَلَا بَیۡعٌ عَن ذِکۡرِ ٱللَّهِ وَإِقَامِ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِیتَآءِ ٱلزَّکَوٰةِۙ یَخَافُونَ یَوۡمٗا تَتَقَلَّبُ فِیهِ ٱلۡقُلُوبُ وَٱلۡأَبۡصَٰرُ
مردانی که تجارت و داد و ستد آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات باز نمی دارد، [و] پیوسته از روزی که دل ها و دیده ها در آن زیر و رو می شود، می ترسند. سوره نور آیه ۳۷

محمدصادق ناطقی