خبرگزاری حوزه - دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان «اللّٰهُمَّ وَفِّرْ فِیهِ حَظِّی مِنْ بَرَکاتِهِ خدایا، کامل گردان در این ماه بهره‌ام را از برکت‌های ماه رمضان»
چه ماهی از این ماه مبارکتر و چه شب‌های از شب‌های رمضان باعظمت‌تر...
چه عظمتی از این بالاتر که خداوند ضیافتی یک‌ماه برپا نموده و مالک عالمیان خود سفره آراسته‌است...
رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دراین باره میفرمایند: تاکنون این سفره را نه کسی دیده، و نه کسی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده‌است. بر سر این سفره فقط یک گروه می‌نشینند و آن هم روزه‌دارانند.
بی‌چارهِ مغبون آن بنده‌ای است که خدایش سفره بیاراید و او را به مهمانی ویژه خویش فراخواند و او امتناع ورزد...
و آنکه عظمت اعجاب‌انگیز این مهمانی را درک میکند با حسرت میگوید: حیف که نوزده روز از مهمانی خداوند گذشته و آرام آرام بساط عیش و نوش و خوشگذرانی رو به پایان است
پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: اگر بنده ارزش ماه رمضان را می‌دانست، آرزو می‌کرد که سراسر سال رمضان باشد.
بحارالانوار
آمد رمضان، هست دعا را اثری
دارد دل من، شور و نوای دگری
ما بنده عاصی و گنهکار توییم
ای داور بخشنده، بما کن نظری
«وَسَهِّلْ سَبِیلِی إِلیٰ خَیْراتِهِ
و هموار نما راهم را به‌سوی نیکی‌های ماه رمضان»
من هم مایلم در این ماه مثل بندگان صالحت، در مسیر خیر قدم بگذارم و از برکات ماه مبارک بهرمند شوم...
و ای خدای من، توفیق را رفیق من ساز تا در این ماه به قرائت قرآن، شب‌زنده‌داری، نماز شب، کنترل زبان و چشم و گوش، انفاق و دعا و مناجات با تو اشتغال داشته باشم...
بار پروردگارا، مسیر طولانی و پر پیچ‌وخم است و من خسته و نابلد راهم، پس تو مسیر را برایم هموار کن و کسالت و بی‌رغبتی را از من دور ساز تا به‌سوی تو طی طریق کنم...
ای که مرا خوانده‌ای/ راه نشانم بده
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در خطبه ۸۷ نهج‌البلاغه میفرماید: ای بندگان خدا، محبوب ترین بندگان خدا در نزد او بنده ای است، که خدایش در مبارزه با نفس یاری دهد... و چراغ هدایت در دلش افروخته... و از آبی گوارا که راه آبشخورش سهل و آسان بوده، سیراب گشته... و راهِ هموارِ زیر پای کوفته را در پیش گرفته است.
«وَلَا تَحْرِمْنِی قَبُولَ حَسَناتِهِ
و محرومم مساز از پذیرفتن خوبی‌های ماه رمضان»
وامصیبتا اگر تو مرا محروم سازی از مهمانی خویش و دست رد به سینه‌ام بزنی و نگاه رحمت بر من نیافکنی...
آه، آه، آه چگونه میتوانم این خسارت عظما را جبران سازم و چه کسی می‌تواند بنده‌ای را که خدای مهربانش نپذیرفته‌است، پذیرایی کند غیر از شیطان!؟
خداوندا من بنده روسیاه و عاصی تو هستم، اما هر چه هستم، بنده تو هستم...
معبودمن، ابلیس دشمن مشترک من و توست، پس با رد کردن من، مرا به سپاه دشمن‌مان نسپار و دشمن شادمان نکن...
و موجبات رحمتت را برای من فراهم بفرما، تا در سایه سار مغفرت تو عمر بگذرانم و در جوار رحمتت بیاسایم.
اَللهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ موجِباتِ رَحمَتِک
«یَا هادِیاً إِلَی الْحَقِّ الْمُبِینِ
ای هدایت کننده به‌سوی حق آشکار»
خدای مهربانم و معبود بی‌همتایم، مرا به سوی حق هدایت فرما و نصرتم بده تا حقایق عالم را با چشم بصیرت بنگرم و از حق پیروی کنم...
آیات و نشانه‌های تو در همه عالم گسترده‌اند و کور باد آن چشمانی که بر روی حقیقت آشکار بسته‌اند...
کیست آن جاهلی که گردش ماه و خورشید و افلاک را ببیند و به حق پی‌نبرد؟
و کدام بی‌چاره‌ای‌ست که کوه و دشت و صحرا و دریا را بنگرد و از حقیقت روی‌گردان باشد؟
خداوندا یاریم بفرما که از ملازمان حق باشم چرا که مولایم امیرالمؤمنین
علیه‌السلام فرمودند: پیوسته با حقّ باش، تا تو را در آن روزی که جز به حقّ داوری نمی‌شود، در جایگاه پیروان حقّ جایت دهند. شرح غررالحکم
خوشا به سعادتم که با لطف و راهنمایی تو، من به سپاه حق پیوستم، پس تو ای خدا شاهد باش که من با افتخار فریاد میزنم؛
لااله‌الاالله، محمدرسول‌الله، علی‌ولی‌الله حقاًحقا
محمدصادق‌ناطقی
نظر شما