خبرگزاری حوزه - دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان «اَللّـهُمَّ اغْسِلْنی فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ خدایا شستشویم ده در این ماه از گناهان»
بوی تعفن گناه، سرتاسر وجودم را آکنده از نفرت نموده‌است...
قلبم سیاه و دلم تاریک و ظلمانی‌ست...
چه حال حزن‌انگیزی دارم و چقدر افسرده و پریشانم...
چرک و عفونت از چشم و گوش و زبانم به قلبم سرایت کرده‌است و از آنجا همه نفسم را درگیر بیماری خوفناکی کرده‌است که هیچ طبیبی را توان درمانم نیست...
لاشه‌ای شده‌ام در حال احتضار، که هیچ کس را رقبت نگاهم نیست...
وای، وای، وای این من هستم، اشرف مخلوقات!؟ که کنون چون چهارپایانم و بلکه اضل از آنهایم...
نیمی از جانم را خوک کثیف شهوت گرفته‌است و نیم دیگر را سگ خشم و نفرت...
گرگ حرص و طمع و غضب بر جانم رخنه کرده‌است و افعی نیش زبانم، مرا بی‌چاره نموده...
این منم یا مجمع حیوانات درنده‌خو!؟
کلکسیون رذائل شده‌ام و مجموعه همه زشتی‌ها...
آنچه بدها همه دارند، من یکجا دارم...
امام رضا علیه‌السلام فرموند:
تَعَطّروا بِالاِستغفارِ وَلا تَفضَحَنَّکُم رَوائِحُ الذُّنوبِ؛ با استغفار کردن، خود را معطّر و خوشبو کنید تا بوی(متعفن) گناه، شما را مفتضح ننماید! جامع احادیث‌الشیعه
مرا باید شست، به آب زلال توبه و استغفار...
مرا باید پاک کرد، با محلول چند کاره دعا و توسل...
و جز تو دوایی نیست، بیماری لاعلاج گناه را...
که امام جعفرصادق علیه‌السلام فرمودند: لِکُلِّ داءٍ دَواءٌ وَ دَواءُ الذَّنبِ اَلاِستِغفارُ؛ هر دردی دوا و درمانی دارد و داروی گناه، طلب آمرزش و استغفار کردن است. ثواب‌الاعمال و چه آب عجیبی‌ست، آب زلال توبه و چه خدای کریمی‌ست خدای توبه‌پذیر که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: کسی که از گناه توبه کرده مانند کسی است که گناهی نکرده است. الشهاب فی الحِکم و لآداب
«وَطَهِّرْنی فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ
و پاکم کن در این ماه از عیبها»
مرا طهارتی لازم است از نجاسات وجودم...
و ازاله نجاست دل امری‌ست فوری، چون طهارت مسجد...
که فرموده‌اند مومن را مقامی‌ست بالاتر از مسجد...
پس خانه دل را باید هر چه سریعتر از آلودگی‌ها پاک کرد و عیوب را باید روفت تا دیر نشده...
امام جواد(ع) : تَأخیرُ التّوبَةِ إِغترارٌ؛ به تأخیر انداختن توبه، یک خُدعه و عمل فریبکارانه است. تحف‌العقول
مهمانی عزیزی پشت در است، اگر دیر بجنبم او آزرده خاطر می‌شود و برمی‌گردد
آنکه پاک شدن از عیوب را به تاخیر می‌اندازد، شیطان است...
اوست که می‌خواهد بین من و مهمان عزیزم، فاصله بی‌اندازد...
دل خانه خداست، خانه خدا جای نقص و عیب و زشتی نیست...
و خانه خدا را جای غیر از خدا نیست...
نامحرمان را باید از خانه دل بیرون کرد...
امام صادق علیه‌السلام:اَلقَلبُ حَرَمُ اللّه ِ، فَلاتُسکِنْ حَرَمَ اللّه غَیرَ اللّه؛ دل حرم خداست؛ پس غیر خدا را در حرم الهی جای مده. جامع الاخبار
«وَامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ
و آزمایش کن در این ماه دلم را به پرهیزکاری دلها»
خوشا آن قلبی که از تو پروا دارد
و خوشا آن فردی که از تو حیا می‌کند...
آه چه سست عقیده‌ام من، چرا که از طفلی حیا میکنم و دربرابرش خطا نمیکنم و از آدمیان ناچیز پروا دارم و در جلو چشمشان گناه نمیکنم، اما محضر تو را باور ندارم و مدام در محضر شریف تو بی‌حرمتی میکنم و بی‌ادبانه نافرمانی میکنم تو را...
الم یعلم بان الله یری، آیا باور ندارند که خداوند همه اعمالشان را میبیند؟
چه زیبا گفت آن حکیم فرزانه:
عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید
«یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ
ای نادیده گیرنده لغزشهای گنهکاران»
و چه خدای دوست‌داشتنی است، آن خدایی که چشمش را در مقابل گناه بندگانش می‌بندد و اوست که خجالت می‌کشد که بنده‌اش را در گناه ببیند ....
کرم بین و لطف خداوندگار
گنه بنده کرده‌است و او شرمسار
آنقدر مرا به خاطر خطاها و گناهانم تنبیه نکردی و آنقدر از سر لطف و احسانت با من مدار نمودی، که من از سر جهل بر تو جری شدم و خیال کردم که خطای نکرده‌ام و چه گناهی از این بالاتر که گناه خویش نبینم...
اما من به این مدارا و خطاپوشی تو سخت محتاجم یاستار العیوب...
بارخدایا همچنان چشم بر خطاهایم ببند، که تو خداوند خطاپوش توبه پذیری...
خداوندا به حق هشت و چهارت
ز من بگذر، شتر دیدی ندیدی
محمدصادق‌ناطقی
