به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله حائری شیرازی در یکی از سخنان خود به موضوع «تفاوت امام خمینی (ره) با دیگران» پرداخت و گفت:
آنچه امام در سال۴٢ مطرح می‌کند و همه با آن موافقت می‌کنند، با آنچه در سال۵٧ مطرح می‌کند و باز همه می‌پذیرند، فرق دارد. آنچه را ایشان در سال۵٧ مطرح کرد و همگانی شد، اگر در سال۴٢ مطرح می‌کرد، خودش منزوی می‌شد؛ چون آن میوه هنوز نرسیده بود! در آن هنگام، فقط عدّه‌ای از مردم، رژیم را آنطور که باید شناخته بودند و بسیاری هنوز به این کاروان ملحق نشده بودند.
از این جهت، شعار امام در سال۴٢، شعار تشکیل حکومت اسلامی نیست؛ بلکه شعار مبارزه با ظلم و استبداد و طغیان است؛ شعار اعتراض به کاپیتولاسیون و مخالفت با پیمان‌ها و قراردادهای نظامی است.
چرا وقتی دیگران قیام می‌کنند، خُرد و منزوی می‌شوند؟ چرا به آن‌ها می‌گویند تندرو و همراه‌شان حرکت نمی‌کنند؟ تفاوت در اینست که امام، کار را در جای خودش، وقت خودش و در شرایط مناسب خودش شروع می‌کند و در نتیجه، جامعه را با هم متّفق می‌کند. اما دیگران نمی‌دانند مردم چگونه فکر می‌کنند و در ذهن‌شان چه می‌گذرد؟ فقط به‌عنوان اینکه «من باید بگویم و وظیفه‌ام را ادا کنم و فردا پیش خدا مسئول نباشم» حرفی می‌زنند و چیزی می‌نویسند.
این درست است که انسان مسئولیتش را ادا کند، اما مسئولیت فقط این نیست که من فردای قیامت بگویم «خدایا من گفتم و به من ربطی ندارد که کِی بگویم و کجا بگویم و با چه مقدماتی بگویم! به من ربطی ندارد که اگر گفتم، مردم نسبت به من موضع بگیرند. به من ربطی ندارد که اگر گفتم، مردم بروند و حتی دست از دین بِکِشند! به من ربطی ندارد که اگر گفتم، فردا دین برای عدۀ کثیری مشتبه شود!» این تفاوت امام (ره) با دیگران است.
برخی از روی تدیّن و وظیفۀ شرعی سخن می‌گویند؛ اما می‌گویند تا سبُک شوند و آرام بگیرند، می‌گویند تا فردا جواب داشته باشند! اما امام، می‌گوید تا اسلام را در عالم بر کفر حاکم کند!
«صاحب‌دلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهد صحبت اهل طریق را
گفتم میان عالِم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن این فریق را
گفت آن گلیم خویش بدر می‌برد ز موج
وین جهد می‌کند که بگیرد غریق را»
وقتی انسان می‌گوید «می‌خواهم ادای مسئولیت کنم و هر چه بادا باد»، دارد گلیم خویش را از موج بیرون می‌کشد. اما کسی که توجه می‌کند به اینکه کلامش مردم را نَرَماند و سخنش آن‌ها را از اسلام سرد نکند، یا موضع‌گیری‌اش، جوان را طرد نکند و پیر را در مقابل انقلاب قرار ندهد، کاروان را نشکند، مجموعه را به هم نریزد و نظام از هم نپاشد، این، هزار جا را فکر می‌کند و آن، فقط یکی را فکر می‌کند!
منبع: کانال نکات‌ناب و حکمت‌های آیت الله حائری شیرازی (ره)
