به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین احمدحسین شریفی، رئیس دانشگاه قم در مطلبی در صفحه شخصی خود به موضوع «وظیفه شرعی انتخاب اصلح» پرداخت و نوشت:
همانگونه که برای اقامه نماز، به عنوان یک تکلیف واجب الهی، موظفیم مقدمات آن را فراهم کنیم، برای اقامه دین و ارزش‌های دینی نیز موظف و مکلفیم مقدمات آن را فراهم کنیم.
بدون تردید، یکی از مهم‌ترین ابزارها و مقدمات این کار، انتخاب فرد یا افرادی است که از بقیه نامزدها ظرفیت، توانایی و اراده قوی‌تری برای دفاع از ارزش‌های دینی و اقامه دین را داشته باشد.
به همین دلیل، اگر به واسطه تعلل ما در انتخاب بهترین گزینه، کسی مسئولیت پیدا کند که به اجرای دین و ارزش‌های دینی اهتمام لازم را نداشته باشد، یا در بزنگاه‌ها سخنان و عملکرد دوپهلو داشته باشد، بدون تردید ما هم مسئولیم. گناه بی‌اعتنایی به ارزش‌های دینی در پرونده ما هم نوشته خواهد شد.
در روایتی از وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) چنین نقل شده است:
إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَی مُنَادٍ أَیْنَ الظَّلَمَةُ وَ أَعْوَانُ الظَّلَمَةِ وَ مَنْ لَاقَ لَهُمْ دَوَاتاً أَوْ رَبَطَ لَهُمْ کِیساً أَوْ مَدَّهُمْ بِمَدَّةِ قَلَمٍ فَاحْشُرُوهُمْ مَعَهُمْ؛
آنگاه که روز قیامت فرارسد، منادی ندا دهد: «کجایند ظالمان و یاری‌گران آنها؟ و کجایند کسانی که دواتی را برای ستمگران لیقه کرده یا بند کیسه‌ای را برای آنان بسته و یا قلمی را در مرکّب فرو برده‌اند؟ آنها را نیز همراه با ظالمان محشور کنید.»
معلوم است که تأثیر رأی دادن ما به یک فردی با اختیارات بسیار وسیع ریاست جمهوری کشوری مثل ایران، به مراتب بیش از لیقه‌کردن دوات یا بستن بند کیسه یا تیز کردن نوک قلم است. رأی دادن یا رأی ندادن ما، اسباب قدرت یافتن یا نیافتن یک شخص می‌شود؛ آن هم قدرتی زایدالوصف و بسیار زیاد، قدرتی که همه ابعاد فرهنگی، دینی، اخلاقی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ما را تحت الشعاع خودش قرار می‌دهد.
بنابراین باید بدانیم که رأی خود را به چه کسی و با چه افکاری و با چه یاران و همراهانی می‌دهیم.
معتقدم در انتخابات ریاست جمهوری، افزون بر توجه به خود شخص، یاران و همراهان او را هم باید رصد کرد؛ زیرا مدیران آینده بخش‌های مختلف کشور همانها هستند؛ پس باید رأی خود را با دقت به صندوق رأی انداخت.
خدا رحمت کند علامه مصباح را که به شکلی قاطع می‌فرمود:
«ما تکلیف واجب شرعی داریم که فرد اصلح را شناسایی کنیم و به او رأی بدهیم و اگر در شناسایی اصلح کوتاهی کنیم یا بعد از شناختن او به دیگری رأی بدهیم، گناه بزرگی مرتکب شده‌ایم.»
