به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، آیت‌ الله سید احمد علم‌ الهدی در مراسم سخنرانی که در حسینیه مرحوم حاج شیخ مرتضی واعظ شهیدی برگزار شد، با بیان اینکه معرفت‌شناسی قمر بن بنی هاشم (علیه‌السلام) یک فریضه است، اظهار کرد: درک عظمت شخصیت حضرت عباس (علیه‌السلام) تنها با در نظر گرفتن چهره شجاعانه‌ای که در واقعه کربلا داشتند، کامل نیست و این شناخت ناقص است.

وی با اشاره به مقام عرفان و عبودیت معنوی حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) نسبت به ساحت مقدس پروردگار افزود: این مقام عبودیت و اخلاص بعد از ائمه معصومین (علیه‌السلام) تنها در چهره و شخصیت حضرت عباس (علیه‌السلام) و مقارن با ایشان در شهدای کربلا حضرت علی‌اکبر (علیه‌السلام) وجود داشت.

نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: خدا گرایی یک مسئله فطری در میان تمام انسان‌ها است، به‌نحوی‌که خدا گرایی حتی در افراد ملحد و کافر نیز وجود دارد اما اگر این خدا گرایی در کنار ایمان قرار گرفت، می‌تواند به محبت خدا تبدیل شود.

وی با اشاره به اینکه وقتی انسان به محبت خدا رسید، مطیع فرمان الهی می‌شود و اوامر خداوند متعال را اجابت خواهد کرد، تصریح کرد: اگر بنا شد در دل انسان عشق و محبت خداوند متعال شکل بگیرد، دیگر سایر دوست داشتن‌های انسان از بین می‌رود و جایی برای وابستگی به غیر خدا باقی نمی‌ماند؛ بنابراین کسی جز معصومین (علیه‌السلام) نمی‌تواند ادعای عشق خداوند را کند مگر در مقامی که قمر بنی‌هاشم(علیه‌السلام) تبلور یافت.

آیت‌الله علم‌الهدی علاقه حضرت عباس (علیه‌السلام) به امام حسین (علیه‌السلام) را فراتر از یک علاقه برادری دانست و ابراز کرد: حضرت عباس (علیه‌السلام) چون در قلب عشق خداوند را داشتند به تمام مظاهر خداوند نیز عشق می‌ورزیدند، لذا امام حسین (علیه‌السلام) به‌عنوان مظهر خداوند در آن زمان موردعلاقه و احترام حضرت عباس (علیه‌السلام) بودند.

وی ادامه داد: به همین خاطر وقتی حضرت عباس (علیه‌السلام) به فرات رسید و از شدت تشنگی آب را بالا آورد تا بنوشد، احساس کرد که اکنون در همه‌چیز با مظهر خدا شریک است، اگر آب بنوشد، در یک نقطه از مظهر خدا فاصله پیدا می‌کند، لذا برای اینکه همسانی خود را با مظهر خداوند متعال حفظ کند، آب ننوشید.

عضو مجلس خبرگان رهبری از دیگر خصوصیات حضرت عباس (علیه‌السلام) را پناهگاه بودن برای امام حسین(علیه‌السلام) دانست و گفت: شما می‌دانید که در دوران قدیم جنگ با سلاح‌های دستی بود و افراد با قدرت بدنی و بازوی خود می‌جنگیدند، پس چه شد که سپاه ۱۲۰ نفری امام حسین (علیه‌السلام) در مقابل سپاه ۱۲۰ هزار نفری عمر بن سعد یک روز کامل ایستادگی کرد؟ و جنگ به حالت فرسایشی درآمد، درحالی‌که با این نابرابری سپاه باید جنگ ظرف چند دقیقه به پایان می‌رسید.

وی تعداد کشته‌های سپاه عمر بن سعد را حداقل پنج هزار نفر اعلام کرد و افزود: علت این اتفاق پرچم‌داری و علمداری حضرت عباس (علیه‌السلام) در سپاه امام حسین (علیه‌السلام) بود، حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) جلوی سپاه ایستاد و علم را گرفته بودند، به همین خاطر کسی جرئت نزدیک شدن به لشگر امام حسین (علیه‌السلام) را نداشت؛ لذا هر بار یکی از افراد سپاه سیدالشهدا(علیه‌السلام) به میدان می‌رفت و تعداد بسیاری از سپاهیان عمر بن سعد را به هلاکت می‌رسانید.

انتهای پیام/