به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در ارومیه، ️نشست علمی تحت عنوان " رابطه عرفان با سیاست" با ارائه حجت الاسلام حجت ذبیحی‌فر روز دوشنبه در سالن اجتماعات مدرسه نمازی خوی برگزار شد.
حجت‌الاسلام ذبیحی‌فر در این نشست به تبیین تعریف از دو عنصر اصلی این نشست، یعنی سیاست و عرفان پرداخت و عصاره تعریف از سیاست را مدیریت جامعه و قدرت مربوط به آن دانست.
وی همچنین تعریف از عرفان را، شناخت عمیق‌تر از حقیقت و ارتباط با خداوند معنی کرد.
حجت‌الاسلام ذبیحی فر در ادامه به دیدگاه موافقان رابطه عرفان و سیاست اشاره کرد و گفت: موافقان این رابطه، به چهار گروه تقسیم می‌شوند که اول؛ عرفان روشنفکران یا تساهل‌گرا که مباحث اباحه‌گری را رواج می دهند، جریان دوم، عرفان با نگاه مارکسیستی است که در واقع حلاج را قهرمان مدافع توده‌ها می‌دانند، گروه سوم، عرفان را در خدمت احیاگری و مبارزه معرفی می‌کنند که دیدگاه و اشعار اقبال لاهوری که در واقع، اندیشه‌های اجتماعی در عرفان را تقویت می کند در این خصوص طرح شده است و گروه چهارم نیز عرفان فقیهانه می‌باشد که اندیشه های عرفانی امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه، علامه محمدتقی جعفری و آیت الله جوادی آملی و ...در این رابطه است.
وی در ادامه جلسه، دیدگاه مخالفان رابطه عرفان و سیاست را مطرح کرد و بر همین اساس، به دو دیدگاه مهم در این عرصه اشاره کرد که نتیجه دیدگاه سید جواد طباطبایی رکود، رخوت و انزوا و نیز نظریات عبدالکریم سروش که عدم تجانس و سنخیت عرفان و سیاست از نتایج آن دیدگاه را مطرح کرد.
همچنین این پژوهشگر حوزوی رابطه در عرفان را رابطه مراد و مریدی بیان کرد و در ادامه گفت: رابطه عرفان با سیاست، پیچیده و چندوجهی است، و لذا بایستی، به تمام جوانب این رابطه توجه کرد؛ زیرا که به طور کلی، رابطه بین این دو حوزه، می‌تواند هم مثبت و هم منفی باشد و بستگی به شرایط اجتماعی و فرهنگی دارد.
وی در پایان به عنوان طرح مساله، به تأثیر عرفان بر سیاس، نقد سیاسی از منظر عرفانی و تعارضات آن اشاره کرد و گفت: گاهی اوقات، اصول عرفانی با منافع سیاسی در تضاد قرار می‌گیرند، که می‌تواند منجر به تنش شود.
انتهای خبر./
