به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله حائری شیرازی در یکی از سخنرانیهای خود در مورد «آموزش عملی تواضع و انتقادپذیری توسط والدین» اینچنین میگوید:
در روایت داریم که ««رَحِمَ اللهُ مَنْ اَهْدَی اِلَیَّ عُیُوبی»»؛ خدا رحمت کند کسی را که عیب مرا به من هدیه کند.
اگر کسی میخواهد برای من گل بیاورد، گل او این باشد که بگوید: آقا! من این نکته را در زندگی شما دیدهام؛ این عیب را میخواهم بگویم.
اگر شما میخواهید به امام جمعهتان هدیه بدهید، بگویید: این مدت ما آمدیم صحبتهای تو را گوش کردیم و حالا میخواهیم گلی برایت بفرستیم.
آقا! این صحبتت این اشکال را دارد یا صحبتهایت برای ما کمی سنگین است یا سطحش پایین است.
این بهترین هدیه است. اینکه شعار بدهند: «صل علی محمد...»، هدیه نیست. اینکه انسان را کمک کنند، هدیه است.
اینکه عیب کسی را به او بگویند، خدمت است؛ چون فردای قیامت، انسان از چه کسی تشکر میکند؟ از کسی که تعریفش کرده یا از کسی که عیبش را برطرف کرده؟
به بچههایتان بگویید: اگر عیب مرا به من بگویید، من به شما دعا میکنم.
این میشود تواضع؛ این میشود دوری از تکبر؛ این میشود دروازۀ بهشت.
نه اینکه انسان در خانه بگوید: من بابا هستم؛ من بزرگتر هستم؛ من ارشد هستم؛ هرچه من میگویم، باید بشود؛ بچه غلط میکند به من حرفی بزند!
منبع: راه رشد، جلد چهارم، صفحه ١٣۴