به گزارش خبرگزاری حوزه، سخنان اخیر وزیر علوم مبنی بر این که باید رشتههایی همچون مدیریت خانه و خانواده تقویت شده و همچنین محتوای آموزشی مخالف فرزندآوری حذف گردد، بارقه های امیدی را از ناحیه قوه عاقله نظام آموزش عالی کشور به جامعه انتقال داده از این بابت که عزمی در بین مسئولان شکل گرفته تا ضمن جبران خطاهای گذشته در حوزه جمعیت، بتوان به تدریج با کمک دانشجویان و دانشگاهیان به سمت اقناع افکار عمومی در رابطه با مسأله فرزندآوری و اهمیت آن گام برداشت.
در سال های اخیر به قدری در خصوص اهمیت افزایش جمعیت برای کشور و نظام اسلامی صحبت شده که شاید تکرار این مباحث، تا حدودی ملال آور به نظر برسد اما حقیقتاً از هر زاویه ای که این موضوع بنگریم و به تحلیل آن بپردازیم به هیچ وجه از حجم و شدت ضرورت آن کاسته نمی شود، با این وجود آنچه از نظام دانشگاهی انتظار می رود جدای از بحث اصلاح محتوای آموزشی که مورد تأکید وزیر محترم علوم نیز قرار گرفته، انجام طرح های پژوهشی قوی در این راستاست که در همین باره باید از ظرفیت نهادها و دستگاه های خارج از وزارت علوم نیز به شکل شایسته ای بهره بُرد.
با توجه به این که نرخ فرزندآوری در کشور ما از دهه ۷۰ روند کاهشی داشته و این مساله در طول بیش از ۲۰ سال باعث رقم خوردن وضعیت نگران کنندهی فعلی شده، لذا برای رفع معضل و به تعبیر درست تر بحران کاهش جمعیت باید از ظرفیت های علمی، آموزشی و پژوهشی کشور به نحو مطلوبی در این راستا در بازه های زمانی کوتاه مدت و بلند مدت استفاده کرد
بی شک یکی از نخستین و مهم ترین گام ها به منظور ساماندهی چالش های مربوط به جمعیت، دست یافتن به یک اجماع و توافق نخبگانی است تا بدین وسیله اعتماد و مشارکت همه گروههای مؤثر و تعیین کننده در تنظیم و اجرای سیاست های عالی نظام جلب شود و قطعاً در همین راستا باید از ظرفیت و قابلیت های نظام آموزش عالی به نحو شایسته ای بهره بُرد.
از سوی دیگر باید توجه داشت که فرهنگ و اقتصاد، از جمله کلانمتغیرهای مؤثر در الگوی فرزندآوری است. پس باید برای اصلاح سبک زندگی در وهله نخست به سراغ باورها و نگرشها رفت که این مهم با نقش آفرینی رسانه ها و نخبگان جامعه خاصه تأثیرگذاران دانشگاهی به تحقق می پیوندد.
همین چند وقت پیش از سوی برخی رسانه ها اعلام شد که رتبه کشور ما در بحث فرزندآوری، رتبه ۱۴۳ از بین ۲۰۰ کشور جهان است و این مسأله حقیقتاً برای جامعه اسلامی و شیعی ما که به شدت نیازمند نسل جوان است، نگران کننده به شمار می رود.
هر چند مباحث اقتصادی در شکل گیری این قضیه بی تأثیر نبوده اما این طور نیست که بگوییم لزوماً مشکلات اقتصادی علت اصلی تأخیر در ازدواج و به تبع آن کاهش زاد و ولد است، چه آن که بیش از مشکلات اقتصادی و معیشتی، ما گرفتار معضلات فرهنگی در این باره هستیم و لذا برای برون رفت از این وضعیت ناگوار چاره ای جز استفاده از ظرفیت نظام دانشگاهی و علوم انسانی نداریم.
سید محمدمهدی موسوی
نظر شما