به گزارش خبرگزاری حوزه، محمد گلدوست، مدرس حوزه علمیه، در نشست مجازی با عنوان تفسیر عقلی، نقلی و عرفانی سوره بقره در جمع طلاب و مبلغین مدرسه علمیه تخصصی ریحانه الرسول (س) جویبار، ضمن اشاره به حماسه نهم دی ماه و تطبیق آن با وقایع صدر اسلام گفت: در طول تاریخ هر زمانی که مردم به انبیا الهی و ائمه معصومین(علیهم السلام) اقبال نشان دادند، آن‌ها در برنامه حکومتی و هدایت مردم موفق بودند، ولی عدم اقبال مردم، موجب خانه‌نشینیِ حتی امام معصوم(علیه السلام) می‌شد؛ همچون دوری ۲۵ ساله امیر المومنین(علیه السلام) از حکومت، که بعد از مرگ عثمان، این مردم بودند که به سراغ حصرت رفتند و ایشان را به حکومت رساندند.

وی در ادامه افزود: در حماسه نهم دی، مردم به صحنه آمدند و در دفاع از ولایت و حکومت اسلامی ایستادند که این نشانه ی اقبال مردم به ولیّ جامعه و حمایت از ارزش‌های دینی و اسلامی است.

گلدوست همچنین به ابعاد شخصیتی شهید سلیمانی اشاره کرد و گفت: سردار سلیمانی خود را نمی‌دید و سراسر زندگی‌اش غرق در اخلاص الهی بود، به معنای واقعی کلمه بر دل‌ها حکومت می‌کرد، چرا که مشتری خدا و گوش به فرامین حق در تمام زوایای زندگی‌اش بود.

وی در ادامه به مسئله هدایت در قرآن پرداخت و بیان کرد: هدایت به معنای راهنمایی کردن و سوق دادن انسان به نقطه مطلوبی است که مد نظر خداوند می‌باشد؛ البته هدایت دو نوع دارد، اول هدایت تکوینی که شامل همه موجودات است و همان هدایت در مقابل ضلالت و گمراهی می‌باشد و دوم هدایت تشریعی که مخصوص انسان است و شامل ارسال انبیا برای هدایت می‌باشد.

مدرس حوزه علمیه در ادامه به هدایت متقین پرداخت و اظهار کرد :این که در آیات اولیه سوره بقره، خداوند هدایت را برای متقین می‌داند به این معنا نیست که آن‌ها هدایت نشده‌اند، بلکه متقین از شاهراه اسلام، شریعت و سنت هدایت شدند و این هدایتی که خداوند شامل متقین می‌داند هدایت اختصاصی است.

وی در ادامه افزود: خداوند از اهل تقوا می‌خواهد که به این ایمان و اسلام آوردنشان مغرور نشوند زیرا زمانی که انسان خود را غنی ببیند همین عامل گمراهی است و در مقابل اگر انسان خود را همیشه محتاج ببیند، عین هدایت است، پس متقین هدایت شده هستند، هدایتی برای عدم انحراف و گمراهی و در واقع یک هدایت اختصاصی است.

گلدوست در پایان به تفاوت میان مومن و مسلمان اشاره کرد و گفت: مسلمان کسی است که مقدسات و ارکان دین را قبول داشته و اقرار به لسان دارد، ولی مؤمن عمل به ارکان می‌کند و چنین ایمانی، یک اطمینان درونی، سکینه و وقارِ قلبی برای او است که البته باید گفت ایمان دارای شدت و ضعف است و مراتب دارد.

انتهای پیام/