به گزارش خبرگزاری حوزه، قارون بن یَصْهُر از جمله افراد مشهور زمان حضرت موسی(ع) می باشد که چهار بار در قرآن از او نام برده شده است.

قارون از بنی‌اسرائیل و طبق برخی منابع پسر عموی حضرت موسی علیه السلام و طبق برخی منابع دیگر پسر خاله وی به شمار می‌رفت، اما از مخالفان حضرت بود. قرآن او را در بدکاری در ردیف فرعون و هامان قرار داده است: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسی بَِایتِنَا وَ سُلْطَانٍ مُّبِینٍ*إِلی فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ فَقَالُواْ سَاحِرٌ کذَّاب؛ و به راستی موسی را با معجزات خود و برهانی آشکار فرستادیم،* به سوی فرعون و هامان و قارون، ولی [آنان] گفتند: (موسی) جادوگری بسیار دروغگوست». غافر ۲۳.۲۴

برخی از مفسران، قارون را از جمله مصادیق آیه: «الَّذِینَ آذَوْا مُوسی؛ کسانی که موسی را اذیت کردند» دانسته‌اند.

قرآن مجید، ثروت قارون را چنین توصیف می‌کند: «وَ آتَیناهُ مِنَ الْکنُوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِی الْقُوَّةِ؛ ما آن‌قدر از گنج‌ها به او داده بودیم که حمل کلیدهای آن برای یک گروه زورمند مشکل بود». قصص - ۷۶

او در آشکار ساختن ثروت خود و فخر فروشی به آن، ابائی نداشت. این نوع تعبیرات قرآن -که به همین اندازه نیز در قرآن کم‌نظیر است- به همراه انبوهی از نقل‌ها و گفتارهای تاریخی پیرامون ثروت قارون، او را به عنوان نمادی از ثروتمندی مطرح ساخته است. این رویکرد در شعر و ادبیات فارسی نیز تبلور بسیاری داشته و بسیاری از شاعران، از این نماد استفاده کرده‌اند:

حافظ در غزل ۵۴ و ۵ چنین سروده است؛

ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ // چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی // کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

قارون قبل از کوچ بنی‌اسرائیل به سمت سرزمین موعود، به حضرت موسی(ع) ایمان آورد و با گذشت زمان، صاحب موقعیتی در میان یهودیان شد و حتی او را عالم به تورات نیز دانسته‌اند.قارون دارای صدای زیبایی بود و تورات را به زیبایی برای یهودیان می‌خواند او به همراه بنی‌اسرائیل، مصر را ترک کرد.

در احوالات او در تاریخ ابن اثیر آمده است:

وی یکی از هفتاد نفری بود که با موسی به کوه طور رفت. او در آغاز زندگی فقیر و بی بضاعت بود و خداوند او را به مال و منال و اموال بی حساب مورد امتحان قرار داد. قارون بواسطه ی علوم غریبه و علم کیمیا ثروت زیادی بدست آورد بطوریکه چهل مرد قوی کلید گنجهای او را نقل وانتقال میدادند.

قارون بر آن شد که بنی اسراییل را زیر فرمان خود در آورد تختی از طلا ساخت و خیمه بر پا کرد و دفتر و اداره آراست و منشیان بی حساب به حساب او رسیدگی میکردند کثرت ثروت موجب غرور او شد و سرکشی و جباری را آغاز کرد از اطاعت خدا سر باز زد و روزها را به عیش ونوش و طرب می گذراند و مهمانخانه ساخت واز مردم پذیرایی میکرد.روزهای شنبه که تعطیل عمومی بود زین طلا بر روی اسب میگذاشت و لباسهای ارغوانی می پوشید و همراه چهار هزار ملازم و هزار کنیز با کبکه فراوان از میان مردم عبور می‌کرد.

نتیجه نافرمانی و تکبر و عذاب الهی

باگذشت زمان، قارون شروع به نافرمانی‌ کرده و موجب خشم خداوند و پیامبرش شد. از مجموع آیات قرآن به دست می‌آید که سرکشی او بیشتر به جهت غرور و تکبر بوده است.

قرآن، عذاب الهی که موجب نابودی قارون شد را چنین نقل می‌کند: «فخََسَفْنَا بِهِ وَ بِدَارِهِ الْأَرْضَ؛ پس او و خانه‌اش را در زمین فرو بردیم»

زمانی که زکات بر بنی‌اسرائیل واجب شد؛ قارون به نزد حضرت موسی(ع) آمد و توافق کرد... زکات بدهد. سپس به خانه رفت و بعد از حساب، مبلغ زکات را بسیار بالا دانست ...

گروهی از بنی اسرائیل (که طرفدار خودش بودند) را جمع کرده و گفت:‌ ای بنی‌اسرائیل؛ موسی شما را به کارهایی فرمان داد که اطاعت او کردید و اکنون می‌خواهد مال‌های شما را بگیرد.... فلان روسپی را بیاورید و حقوقی برایش مقرر کنید تا موسی را متهم کند...

موسی گفت:... هر که زنا کند در حالی که زن دارد، سنگسارش کنیم تا بمیرد.

قارون به موسی گفت: حتی اگر تو این اعمال را انجام داده باشی؟!

موسی: حتی اگر من آن‌ها را انجام دهم.

قارون: بنی‌اسرائیل گمان می‌کنند با فلان روسپی زنا کرده‌ای.

موسی: او را بیاورید. اگر چنین گفت می‌پذیرم. سپس آن زن را آوردند.

موسی: آنچه اینان می‌گویند را می‌پذیری؟

زن: نه، دروغ گفته‌اند. آن‌ها برای من مزدی قرار دادند تا تو را متهم کنم....

موسی آن‌ها را نفرین کرد و زمین آن‌ها را بلعید». (قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴، ج۲، ص۱۴۵.)

منابع:

قرآن کریم

تفسیر قمی

ویکی شیعه

تاریخ طبری و الکامل