به گزارش مرکز خبر حوزه، در این مقاله با اشاره به نهی اسلام از برقراری روابط آسیب زا بین دختران و پسران آمده است: این نهی به معنای طرد افراد از جامعه و جلوگیری از فعالیت های اجتماعی نیست بلکه اسلام، حفظ حریم میان زن و مرد و عفت و حیا را مورد تأکید قرار می دهد.
در این مقاله با اشاره به بیان برخورد حضرت موسی با دختران شعیب در قرآن و معرفی الگوی شایسته روابط بین دختر و پسر در این آیات آمده است: این الگو شایسته به ما نشان می دهد که می شود زنان و مردان در جامعه با یکدیگر برخورد و تعامل داشته باشند و در عین حال حریم یکدیگر، حیا و عفت خود را نیز حفظ کنند.
در مقاله «روابط دختران و پسران از نگاه قرآن و روایات» به آسیب های روانی و خانوادگی ایجاد رابطه های نامشروع میان دختران و پسران اشاره و تصریح شده است: فقدان حریم میان زن و مرد و آزادی معاشرت های بی بند و بار، هیجان ها و التهاب های جنسی را فزونی می بخشد.
در این مقاله غریزه جنسی، غریزه ای نیرومند و عمیق معرفی شده و آمده است: تحریک پذیری روح بشر، محدود نیست و هیچ مردی از تصاحب زیبارویان و هیچ زنی از متوجه کردن مردان و تصاحب قلب آنان سیر نمی شود.
در این مقاله به انحراف اذهان و آشفتگی فکر و دل ناشی از وجود روابط نامشروع اشاره شده و آمده است: چه بسیار دخترانی که به سبب شوق دستیابی به نشانه های مقبولی زیبایی به اختلافات روانی دچار می شوند و بواسطه احساس کمبود و حقارت در زمینه توجه دیگران، لطمه های جدی بر روح و روان آنان وارد می شود.
در ادامه این مقاله آمده است: آفت دیگران این است که روح لطیف و با نشاط روابط که معمولا ناپایدار، بر اساس سودجویی و منجر به شکست است، گرفتار افسردگی می شود.
در مقاله جمعی از محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن بی رغبتی به ازدواج و تشکیل خانواده از دیگر آفات چنین روابطی معرفی شده و آمده است: ازدواج در جامعه ای که روابط جنسی را به محیط خانوادگی محدود می کند، پایان انتظار و در جامعه ای که روابط آزاد در آن وجود دارد، آغاز محرومیت است.
در بخشی از این مقاله به این نکته اشاره شده است که: پسری که قبل از ازدواج با افراد زیادی ارتباط داشته به هنگام ازدواج به هر دختری که نظر کند، می پندارد او نیز با پسرهای متعدد ارتباط داشته و پاک و عفیف نیست و در نتیجه روح بی اعتمادی و سوء ظن در جامعه اوج می گیرد.
در پایان این مقاله نگاه مسموم از زمینه های ایجاد روابط ناسالم برشمرده شده و آمده است: خودنمایی و خود آرایی، طنازی در سخن، تاخیر در ازدواج، بستر اجتماعی، مرحله رشد، عدم تقید خانواده به مسایل دینی، بی توجهی به نیازهای جوانان در خانواده و رسانه از دیگر عوامل ایجاد روابط ناسالم در جامعه است که اصلاح هر کدام، نقش ویژه ای در سلامت اجتماعی از این معضل دارد.
