بازخوانی رخدادهای این روزها در موصل، سامرا، تکریت و... نشان‌دهنده ارزیابی واقعی این گروه فتنه‌گر از اختلافات درونی در منطقه عراق و بروز روزنه‌هایی است که امکان تهاجم و تخریب و... کشورهای اسلامی را فراهم می‌کند.
هجوم ناجوانمردانه چند هزار نفری سپاه داعش، تبانی دو یا سه کشور منطقه و همراهی عناصر فاسد و خودفروخته سیاسی و نظامی در داخل ساختار حکومت، تهاجمی غافلگیرانه را در عراق رقم زد که کسی انتظار آن را نداشت، حمله‌ای که از شش ماه قبل برنامه‌ریزی‌شده بود و اینک به اجرا درآمد.
تضادهای صوری سیاسی، تفاوت‌های مذهبی، چندگانگی رویکردهای اجتماعی و عدم بصیرت دینی و ملی، برخی از مؤلفه‌هایی هستند که زمینه‌ساز ایجاد این فتنه بزرگ بین‌المللی شده‌اند.
آتش جنگ‌طلبی این گروه‌های افراطی چون در سوریه توسط سران جهان اسلام تدبیر نشد، شراره‌ها و شعله‌های آن به عراق نیز کشیده شده و افراد جاهل یا بی‌هویت، به نام اسلام؛ حیثیت، عزت، اموال و آبروی اسلام و مسلمانان را به تاراج می‌برند.
آن‌چه بیش از همه عناصر در پیدایش این پدیده نامیمون تأثیرگذار است، وجود اختلاف در عرصه‌های گوناگون بین‌المللی، قومی، مذهبی و سیاسی جهان اسلام و کشورهای اسلامی و بهره‌برداری افراطیون از این شکاف‌های درونی است.
بی‌تردید حمایت پیدا و نه پنهان برخی از کشورهای منطقه به دلیل تمایز نگرش سیاسی با سران این دو کشور و حس برتری‌جویی آنان، از عواملی است که سبب تأمین هزینه گزاف مالی و پشتیبانی سیاسی و خبری نسبت به آن‌ها شده است.
در داخل این دو کشور نیز ـ مخصوصاً در عراق ـ پررنگ‌تر شدن اختلافات سیاسی، مذهبی و فرقه‌ای بهترین بستر برای سوء استفاده این گروه‌های مزدور است.
امروز جغرافیای کلان جهان اسلام حاکی از عدم تدبیر و بی‌بصیرتی برخی از سران کشورهاست؛ زیرا آتشی را روشن نموده‌اند، که دامان خود آنان را نیز گرفته و بیشتر خواهد گرفت، بر این اساس در نگاه ملی نیز تقابل فرقه‌ای، فرهنگی، سیاسی و...، هیزم خشکی است که می‌تواند زبانه شعله‌های این آتش را بیفزاید، پس پیام روشن گروه‌های افراطی و مزدوری مثل داعش به مسلمانان آن است که هرچه می‌توانید بر طبل اختلافات بکوبید و از هر فرصتی برای تکفیر یکدیگر بهره‌برداری کنید، خواه درگیری قومی و قبیله‌‌ای باشد، خواه دینی و مذهبی یا سیاسی و اجتماعی؛ و آن‌گاه بهترین خدمت را به ما، برای از بین بردن آرامش و امنیت جهان اسلام و تضعیف مسلمانان در مقابل اسرائیل نموده‌اید، و این‌گونه است که فرآیند کاشت بذر اختلاف و آبیاری و رشد آن را توسط دشمنان در همه کشورهای اسلامی به‌خوبی می‌توان مشاهده نمود.
در آخرین فراز؛ باید بدین نکته نیز اشاره داشت که این اتفاقات عبرتی است برای همه و ما، پس شایسته و بایسته است حال که در سایه نظام اسلامی بسر می‌بریم، شکر نعمت کرده و از پرداختن افراط‌گرایانه به تفاوت‌های اطیاف سیاسی و فرهنگیِ اصحاب انقلاب و گاه تکفیر متقابل یکدیگر بپرهیزیم و با عمل به سخن حکیمانه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که فرمود: «کسی که از مردم پند و عبرت نگیرد، خداوند متعال او را عبرت و وسیله پند دیگران قرار می‌دهد»(1) این شیعه‌خانه امام زمان علیه‌السلام را از خطرات حفظ نماییم.
ان‌شاءالله
حسن مولایی
[1] . من لم یتّعظ بالناس وعّظ الله الناس به (نهج‌البلاغه/نامه 467)
