سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری حوزه/ مسجد نمادی است از هویت اسلامی ما و مکانی معنوی که زیر رواق مقرنس الهی اش می توان آیات حق را نجوا کرد و بر ساحل امن و آرامش معنویش، سکنی گزید.

مسجد اي خانة آباد خدا

مسجد اي پايگه ياد خدا

از بلنديّ مناري از نور

مي زني بانگ ، به نزديك و به دور

مي كني دعوتمان با صد شور

كه بياييد به درگاه غفور...

روزی که در تقویم سالیانه ما ایرانیان مسلمان به عنوان روز مسجد نامگذاری شده است، بی تردید یوم الله و از زیباترین و ولاترین لحظات مادر طول ایام سال به شمار می رود.

و بی شک این مقام و منزلت از اهمیت و نقش بی بدیلی که مسجد با خود به همراه دارد نشأت می گیرد.

اهمیتی بی بدیل و بی نظیر که از صدر اسلام تا کنون بر این پایگاه عظیم و عزیز امت اسلام، بار بوده است.

بشتابيد ، كه شد وقت نماز

وقت معراج و ، زمان پرواز

بشتابيد بدين راه نجات

بهترين كار، صلاه است صلاه

مسجد اي راهنماي انسان

اي نداي تو نداي قرآن

هر زمان سوي من آغوش تو باز

تا به خلوتگه تو گويم راز

سايه رحمت تو بر سر من

در خطرگاه زمان ، سنگر من

مسجد نمادی است از هویت اسلامی ما و مکانی معنوی که زیر رواق مقرنس الهی اش می توان آیات حق را نجوا کرد و بر ساحل امن و آرامش معنویش، سکنی گزید.

مسجد در طول تاریخ اسلام، هماره محلی بوده است برای انسجام اسلامی امت محمدی و پایگاهی برای همیاری و همراهی مردم زیر سایه عبادت حضرت حق که به نوعی یک جهت دهی معنوی را برای همه مسلمانان به همراه می آورده است.

از صدر اسلام مسلمانا در مسجد دیدار می کردند، در مسجد لباس رزم می پوشیدند، در مسجد به همفکری و هم رأیی می پرداختند، در مسجد به تعامل علمی و تبادل نظر در امور جامعه می پرداختند و البته جمیع عبادات و روحیات پاک و زیبای الهی و اسمان شریعت مقدس اسلام را در آن به جا می آوردند.

در حقیقت مسجد مأمن و ملجأ و محل امید همه امت اسلام به شمار می رود که می توان در آن به حقیقت عبودیت و واقعیت وحدت پی برد و در سایه سار برکت و عظمتش آرمید.

مسجد اي نهر خروشان صفا

چشمه رحمت جوشان خدا

در زلال تو ، گنه مي شويم

با خدا چون كه سخن مي گويم

خيمه نور، به دنيا زده اي

سايبان در دل صحرا زده اي

اي پناه دل تفتيده من

مي چكد اشك چو از ديده من

وه چه خوش حالت زيبا داري

بهتر از اين نَبوَد معماري

جسم تو پاك و ، ضمير آگاه

نور چشم تو چراغ ((الله))

اما نامگذاری روزی به عنوان روز مسجد که 21آگوست برابر با ٣٠ مرداد بوده و بنا به در خواست جمهوری اسلامی ایران، از سوی سازمان کنفرانس ‌اسلامی به عنوان روز جهانی مسجد نامگذاری شد یکی از فرازهای بلند در تاریخ نظام مقدس اسلامی محسوب می شود.

در حقیقت این نامگذاری پاسداشت و بزرگداشتی است بر ارزش و اهمیت بی همتایی که ما مسلمانان برای مسجد قائلیم.

و نامگذاری این روز علاوه بر تعظیم شعائر اسلامی و یادآوری ارزش عنصر و نماد هویت بخشی به مسلمانان یعنی مسجد، می تواند موضع و موقف خوبی باشد برای بازاندیشی در اینکه چگونه می توانیم هرچه بیشتر و بهتر از مساجد بهره گیریم.

در این روز عزیز و هفته ای که به دنبال آن می آید برنامه‌هایی برای تکریم، تجلیل، اعزاز و اکرام مساجد در کشور عزیز اسلامی مان اجرا می شود.

اما به جهت تاریخی این روز برابر است با به آتش کشیده شدن مسجدالاقصی توسط صهیونیسم جهانخوار و ظالم.

روزی که این رخداد دهشتناک علاوه بر غم جانگدازی که بر دل همه مسلمانان گذاشت، رونمایی از شقاوت و دنائتی بود که رژیم شیطانی صهیونیستی را در بر گرفته است.

اما مسجد در حیات معنوی مسلمانان و بخصوص در حرکت انقلابی امت مسلمان ایارن نقش بی بدیلی داشته است.

اما این نقش با پیروزی انقلاب اسلامی به شکل خاصی جان تازه یافت و ارتقا پیدا نمود.

مقام معظم رهبری، با اشاره به نقش انقلابی مسجد و احیای مساجد کشورهای اسلامی پس از انقلاب ایران می فرماید: «تا قبل از انقلاب اسلامی، کسی جرئت نمی کرد دم از اسلام بزند. در این کشورهای اسلامی که امروز مسجدها رونق پیدا می کنند و کانون تحرک می شوند، تا دیروز مسجدها متعلق به یک مشت پیرمرد از کار افتاده بود. امروز آن مسجدها جای جوانان و کانون جنبش هاست»

و نیز امام خمینی رحمه الله در بیان ارزش و اهمیت مسجد و کارکردهای بی نظیر آن می فرماید: «اسلام از زمان پیغمبر حکومت تشکیل داده است. قوای نظامی و انتظامی داشته است در سیاست ها دخالت می کرده و مسجدالنبی، مرکز سیاست اسلامی بوده و ثقل قدرت اسلامی».

کار کردهای متنوع و ارزشمند و حیاتبخش و جالبی که در بیان امام خمینی رحمه الله ظهور و بروز قابل تأملی دارد: «در صدر اسلام، مسلمانان هر وقت که می خواستند جنگ بروند، از مسجد تجهیز می کردند. هر وقت می خواستند یک کار مهمی بکنند، در مسجد طرح می کردند... و مسائل سیاسی شان را می گفتند و اجرا می کردند ارتش می فرستادند و همه این کارها را آنجا می کردند و ما امیدواریم که این محتوا برگردد».

چون دو دستي كه به هنگام دعاست

دو منار تو ، بلند و بالاست

جان به قربان تو اي معبد پاك

در حريم تو نَهم سر برخاك

سجده بر ايزد منّان بكنم

دردهايم همه درمان بكنم

اي به دامان تو آسودگي ام

پاك كن از گنه آلودگي ام

مايه فخر تو بس باشد اين

كه نهادست نبي بر تو جبين

وه چه محراب تو پر آذين است

چون كه از خون ((علي)) رنگين است

آمدم سوي تو ، با گام بلند

در به روي من محتاج مبند

چون ((حسان)) صاحب اين خانه ، خداست

بندگان را در رحمت اينجاست

*شعر از : استاد حبيب ا... چايچيان(حسان)