خبرگزاری حوزه/ پس از شهادت سید یونس رودباری خانواده او به دیدار امام خمینی(ره)رفتند.امام چون پدر شهید را در حال گریه دید به او فرمودند:«این گریه مال شما نیست،این گریه برای من است که بهترین عزیزم را از دست دادم،من سید یونس را از فرزندانم بیشتر دوست داشتم».

شهید سیدیونس حسینی رودباری روستا زاده ای بود که درسال 1311در خانواده ای متدین و اهل ایمان در روستای آغوزین از توابع شهرستان رودبار استان گیلان دیده به جهان گشود.

پدر شهید رودباری میر محمد علی،کشاورزی ساده و خداترس بود که با وجود تنگدستی توانست با مشقت فراوان فرزندانی را پرورش دهد تا در آینده مبلغ و مروج فرهنگ ناب اهل بیت(ع)باشند.

*ورود به عرصه تحصیل

سید یونس سال های ابتدایی را تا ششمین کلاس با نظام قدیم آموزش گذراند و در آن سال ها محبت و شور و اشتیاق فراوان او به دنیای طلبگی باعث شد قدم به این وادی نهاده و جهت کسب علوم اهل بیت(ع) وارد حوزه علمیه شود.

وقتی نوجوانی 12ساله بود در مکتب خانه روستای آغوزین، زیر نظر استاد"میرزا بلال طالقانی"به فراگرفتن قرآن کریم و آموزه های آن پرداخت،و از آنجایی که از هوش سرشاری برخوردار بود در فراگرفتن قرآن کریم پیشرفت قابل ملاحظه ای کرد و درماه مبارک رمضان و ایام محرم روحانی به نام حجت الاسلام سید رحمان سیاهپوش قزوینی که در آن روستا منبر می رفتند، متوجه استعداد سرشار وی شده و از پدرش خواست وی را جهت ادامه تحصیل به قزوین ببرد، اما چون پدر سید یونس از نظر مالی بسیار تنگدست بود گفت: نمی تواند هزینه تحصیل وی را بپردازد، از آنجایی که سرنوشت چیز دیگری برای سید یونس رقم زده بود با کمک مردم و آن روحانی مبلغ سید یونس به قزوین می‌رود و در یکی از مدارس قزوین 2سال به تحصیل علوم دینی می پردازد و در این مدت کوتاه پیشرفت چشمگیری از حیث درسی و معنوی حاصل می کند.

*آغاز فعالیت های انقلابی

با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)به خیل مبارزان انقلابی می پیوندد او که درمکتب سید الشهدا(ع) و امام صادق(ع)پرورش یافته بود، نمی توانست ظلم و ستم رژیم ستم شاهی علیه مردم مظلوم ایران و همچنین فعالیت های ضد دینی حکومت وقت را تحمل کند، لذابرای پیوستن به مبارزین حوزه مرکزی به قم آمد و در آنجا از سوی ساواک دستگیر شده به مشهد مقدس تبعید گردید و به طور وحشتناکی مورد شکنجه عمال رژیم پهلوی قرار می گیردبه گو نه ای که حتی مدتی نتوانست بنویسد.

*قرآن به ما دستور داده با ظلم مبارزه کنیم

نقل شده است که وقتی سید یونس جهت مداوا نزد پزشک می رود، پزشک معالج او خطاب به وی می گوید:شما به حکومت چه کار دارید؟ سید در پاسخ او می گوید، «قرآن به ما دستور داده با ظلم و ستم مبارزه کنیم».

سید یونس پس از مدتی که بهبودی نسبی پیدا می کند دوباره به قم مهاجرت کرد و در مدرسه فیضیه سکنی گزید و درسایه سار کریمه اهل بیت(س)از خرمن علوم معصومین(ع)خوشه چینی کند.

*شرکت فعال در واقعه مدرسه فیضیه

چندی نگذشت که حادثه دلخراش 25شوال مدرسه فیضیه در سال42و سالروز شهادت امام صادق(ع) به وقوع پیوست و حجت‌الاسلام رودباری نیز از شرکت کنندگان فعال آن حرکت مردمی و ایستادگی در برابر دژخیمان پهلوی بود.

سید رودباری با تمام وجود در مقابل جلادان پهلوی مقاومت کرده بود، صدمات و جراحات زیادی

برداشته بود ولی توانست به کمک دوستانش از معرکه بیرون برده شود و چون توقف او در قم را صلاح ندیدند به ناچار او را با همان حال به روستایش برگرداندند.

*پرواز پرنده مهاجر دامنه های البرز

از مراجعت او به زادگاهش چند روزی نگذشته بود که صدمات وارده کار خودش را می کند و پرنده مهاجر دامنه های البرز، پرواز دائم خویش به سوی معبودش را آغاز می کند،سیدیونس دار فانی را وداع گفته به رحمت ایزدی می پیوندد و پیکر مبارکش را در گلزار امام زاده حسین آغوزین به خاک می سپارند.

*دلداری امام خمینی(ره) به خانواده شهید

پس از شهادت سید خانواده او به دیدار امام خمینی(ره) نائل می شوند.امام راحل پس از تسلیت و اظهار همدردی، پدر شهید رودباری را در حال گریه مشاهده می کند به ایشان می فرماید:«این گریه مال شما نیست،این گریه برای من است که بهترین عزیزم را از دست داده ام،من سید یونس را از فرزندانم بیشتر دوست داشتم».

*شهید نامدار فیضیه

مقام معظم رهبری نیز در باره آن روحانی شهید چنین گفتند:«از شهدای مشخص و نامدار مدرسه فیضیه"سید یونس رودباری"بود».

*وبلاگ شهید

وبلاگ شهید رودباری به نشانی:http://www.seyedyounes.blogfa.com/ با همکاری "دکتر کاظم ارجمندی "پژوهشگرزندگی مبارز شهید سید یونس رودباری و با مدیریت "محمد باقر باقری"،قریب به سه سال است فعالیت خود را آغاز کرده است و از زمان فعالیت خود در جهت جمع آوری آمار و اطلاعات مرتبط با اولین شهید انقلاب از هیچ کوششی دریغ نکرده است و با درج این اطلاعات در خروجی وبلاگ نقش موثری را در معرفی این شهید بزرگوار انجام داده است.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد/ .