به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام و المسلمین محمد حسین حق جو ضمن تسلیت به مناسبت شهادت جانسوز امام جعفر صادق(علیه السلام)، با اشاره به آیه شریفه «و من یعظم شعائر الله فإنها من تقوی القلوب» گفت: یکی از دستوراتی که در مکتب ما مورد اهمیت قرار گرفته است، یادمان و یادبود ایام شهادت و ولادت حضرات معصومین(علیهم السلام) می باشد و یکی از فلسفه های این مراسمات عزاداری و شادمانی که در اسلام هم به آن تاکید شده ایجاد وابستگی و دلدادگی نسبت به حضرات معصومین(علیهم السلام) می باشد.
دوران قبل از امامت
این استاد مشاور حوزه در خصوص دوران پیش از امامت امام جعفر صادق علیه السلام افزود: در دوران قبل از امامت، حضرت شاهد فعالیت های پدر خویش در نشر معارف دینی و تربیت شاگردان وفادار و با بصیرت بود و امام باقر(علیه السلام) نیز در مناسبت های مختلف به امامت و ولایت ایشان تصریح فرموده و شیعیان را پس از خودش به پیروی از او فرا می خواند و لذا احادیث زیادی مبنی بر نص امامت حضرت صادق(علیه السلام) نقل شده است و بدین ترتیب آن بزرگوار در سال ۱۱۴ هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید.
نهضت علمی
وی بیان کرد: امام صادق(علیه السلام) در زمان درگیری بنی امیه و بنی عباس و مشغولیت آنان به مسائل خود که موجب تخفیف خفقان شده بود، نهضت علمی و مذهبی خود را گسترش داده و مدینه را حوزه درسی قرار دادند؛ شهرت علمی آن امام بزرگوار در بلاد اسلامی آن چنان زبانزد خاص و عام بود که از نقاط بسیار دور برای کسب فیض به مدینه می آمدند و از دریای بی کران علوم الهی او بهره می بردند حتی بسیاری از متفکران غیر مسلمان نیز برای مذاکره علمی با امام خدمتش می رسیدند و حضرت به میزان سطح درک و علمشان پاسخ می فرمودند.
شاگردان آن حضرت
محقق و پژوهشگر حوزه در ادامه افزود: شاگردان و دانشمندانی چون هشام بن حکم، مفضل بن عمر، محمد بن مسلم ثقفی، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق، جابر بن حیان و.... در مکتب این امام همام کسب فیض نمودند؛ تعداد شاگردان امام را تا چهار هزار نفر نوشته اند و ابوحنیفه رئیس یکی از چهار فرقه تسنن مدتی شاگرد ایشان بود و خودش به این موضوع افتخار کرده است و وقتی مردم برای پاسخ پرسش و شبهات خود خدمت امام می رسیدند، امام(ع) آن ها را در زمینه های مختلف به شاگردانشان ارجاع می دادند و تا این حد شاگردانشان در زمینه های مختلف متبحر و قوی بودند.
شهادت امام صادق(علیه السلام)
حجت الاسلام والمسلمین حقجو در پایان گفت: پس از به قدرت رسیدن عباسیان و با روی کار آمدن منصور، شیعیان به شدت کنترل می شدند و سرانجام کار به جایی رسید که منصور چاره ای ندید جز اینکه امام را از میان بردارد و در نهایت رهبر شیعیان را توسط عواملش در سن ۶۵ سالگی در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسانید و آن حضرت در قبرستان بقیع در کنار مرقد پدر و جد خودش مدفون گردید؛ آن حضرت با رفتار کریمانه خود بسیاری از افراد را به راه صحیح هدایت فرمود به گونه ای که پیروان دیگر مکاتب و ادیان نیز زبان به مدح آن حضرت گشوده اند.
نظر شما