به گزارش خبرگزاری «حوزه» حجت الاسلام والمسلمین جوادی آملی، امروز در همایش« دین و نظریه فرهنگی» که در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسرا برگزار شد گفت: فرهنگ مقوله گسترده و پیچیده ای است که سامان بخشی آن در یک کشور آن هم با بنیان های قوی و گسترده کار آسانی نیست.

وی افزود: ایران، جهانی با دارا بودن دیرینه فرهنگی غنی و اعتقادات و باورهای اصیل است که مهد تمدن شیعی است و حضور گسترده عترت طاهرین در این کشور متجلی است.

مدیر موسسه علوم وحیانی اسراء خاطرنشان کرد: ایران در یک چهارراه فرهنگی در دنیا قرار گرفته است و تنوع فرهنگی بومی باعث شده است که کار در عرصه فرهنگی در این کشور مشکل باشد.

حجت الاسلام والمسلمین جوادی آملی اظهارکرد: حوزه و دانشگاه مبادی تولید فرهنگ در جامعه هستند و با دست مایه های قوی که در این دو قسمت وجود دارد می توان به این تولیدات امیدوار بود.

وی گفت: فرهنگ محصولی است که از درون جامعه لحظه به لحظه رشد می کند و بالنده می شود؛ فرهنگ مقوله ای است که باید در دستگاه یک جامعه و یک امت ساخته شود.

وی افزود: داده های فرهنگی یک بحث است و محصول فرهنگی بحثی دیگر است؛ محصول فرهنگی در پردازش جامعه و در شرایط خاصی که دارد امکان پذیر است.

این محقق خاطرنشان کرد: تاثیر و تاثر سیاست و اقتصاد در این داده ها بسیار موثر است؛ تصور می شود که اگر چیزی در حوزه به عنوان داده تولید شود مطابق با آن، فراورده ایجاد می شود ولی جریان ها و عوامل فرهنگی و منطقه ای و سیاسی و اجتماعی باعث می شود که این محصول فرهنگی مطابق با آن داده ها نباشد.

حجت الاسلام والمسلمین جوادی آملی اظهارکرد: دین، یک اراده الهی است؛ خداوند در حوزه تشریع اراده ای به نام دین دارد و علم دین و حقیقت دین نیز نزد پیامبر اکرم(ص) و معصومین(ع) است.

وی گفت: سیره متشرعه برگرفته و محصول سیره شرعیه است؛ سیره شرعیه روش و سلوک و آموزه های معصومین(ع) است و اگر این سیره خالص بود و امر دیگری در آن دخیل نبود، آنچه محصول این حوزه است سیره متشرعه نامیده می شود؛ سیره متشرعه فرهنگ است که منبع فهم دین و فتوا می شود.

وی افزود: اگر توانستیم سیره متشرعه تولید کنیم، در حقیقت فرهنگ دینی تولید شده است؛ این سیره به گونه ای است که فقهای ما به استناد آن سیره فتوا می دهند و جامعه را به آن سمت فرا می خوانند.

وی خاطرنشان کرد: یکی از مسایل آزاردهنده که به این مساله آسیب می زند، مساله قدرت است ؛هیچگاه قدرت نتوانسته است نهادهای فرهنگی و اجتماعی را شکل دهد، زیرا این مسایل در متن مردم پردازش و تولید می شود؛ اگر قدرت، خود را در جایگاه علت فاعلی بنشاند و بخواهد قدرت و فرهنگ و سیاست را به جامعه دیکته کند موفق نخواهد بود.