به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، کتاب مذکور در 7 بخش اصلی و در فصل های متعدد به بررسی این موضوع می پردازد.

نویسنده در پیش گفتار کتاب، در تعریف خوش بینی می نویسد: خوش بینی به معنای «گمان نیک و حُسن ظن» در مقابل بدبینی به معنای «بدگمانی و سوءظن» می باشد.

در تعریف اصطلاحی «نیک انگاری دربارۀ پروردگار، نیک انگاری نسبت به خود و دیگران و نیز، فعل و انفعالات جهان، خوش بینی یا به تعبیر متون اسلامی حُسن ظن نام دارد و فرد خوش بین به انتظار کمک از سوی خداوند، انتظار وقوع رویدادهای خوشایند و انتظار عملکرد درست از سوی دیگران می اندیشد.

عناوین بخش های هفت گانۀ کتاب عبارتند از: «جایگاه خوش بینی و بدبینی»، «خوش بینی به خدا»، «خوش بینی به خود»، «خوش بینی به دیگران»، «خوش بینی به نظام هستی»، «فیلسوفان و شاعران خوش بین و بدبین» و «مدیریت تغییر نگاه».

در قسمتی از کتاب که با موضوع «خوش بینی به خدا و بیماری ها» نام گذاری شده، آمده: آزمایش الهی و بیماری، نعمتی است که نعمت های گذشته را به انسان یادآور می شود و لزوم شکرگزاری در برابر آن ها را به انسان اعلام می کند. همچنین جان بیمار را از آلودگی ها پاک و بار گناهان را سبک می گرداند و ارادۀ توبه و بازگشت به سوی خدا را در انسان تقویت می کند.

امام سجاد علیه السلام می فرماید: خدایا! ستایش برای توست به خاطر آن تندرستی که همچنان از آن برخوردارم و ستایش یرای توست بر این بیماری که در تنم پدید آوردی. ای معبود من! نمی دانم کدام یک از این دو حالت به شکرگزاری سزاوارتر است و ستایش در کدام یک از این دو هنگامه شایسته تر؛ آیا هنگام تندرستی که روزی های پاکیزۀ خود را بر من گوارا ساخته بودی و مرا در طلب خشنودی و بخشش خود به نشاط آورده بودی و به فرمانبرداری خود توفیق می دادی و نیرو می بخشیدی، یا هنگام بیماری که مرا به آن آزمودی و آن را همچون نعمتی به من ارزانی کردی تا بار سنگین گناه را بر پشت من سبک گردانی...

کتاب «خوش بینی در متون و فرهنگ اسلامی» به قلم حجت الاسلام والمسلمین علی رضایی بیرجندی در 392 صفحه و با قیمت 10000 تومان منتشر شده است.