به گزارش خبرگزاری«حوزه»،  در پیام حضرت آیت الله سبحانی به دومین «کنگره الگوهای جاودانه و اسوه‌های صبر» که  دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات  برگزارشد آمده است: ایثار و شهادت، دو واژه زیبایی است که همه انسان‌ها از شنیدن آن لذت می‌برند و هر کدام برای خود انگیزه جداگانه‌ای دارد. ایثار از شهادت و بلندنظری فرد ایثارگر و شهادت از روح فداکاری و جانبازی شهید سرچشمه می‌گیرد.

فرد ایثارگر به اندک زندگی بسنده کرده و آنچه در اختیار دارد در طبق اخلاص نهاده آن را تقدیم فرد یا جامعه می‌نماید و قرآن کریم در مورد این گروه می‌فرماید: وَ یُؤْثِرُونَ عَلىَ أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کاَنَ بهِِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.... (آیه 9 سوره حشر).

فرد شهید با شهادت خود می‌خواهد چراغ آزادی در جامعه پرفروغ باشد و ریشه‌های گندیده ظلم و استبداد از میان برود و انسان‌ها در کمال آزادی بیندیشند و راه و رسم زندگی خود را ترسیم کنند.

شهید بسان شمع است که می‌سوزد تا پیرامون خود را روشن سازد و دیگران از وجود نور وجود او بهره گیرند.

شهید هر چند به ظاهر زندگانی مادی خود را از دست می‌دهد، اما از این طریق دو زندگی دیگر را بدست می‌آورد، بهترین آنها حیات برزخی اوست تا روز قیامت که به بهترین وضع زندگی می‌کند.

قرآن کریم می‌فرماید: وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ....( آیه 169 سوره آل عمران).

از این مرحله که بگذریم، شهید در میان جامعه از عزت و برتری خاصی برخوردار است. اندیشمندان در مقاله‌ها و نوشته‌های خود، سرایندگان در لابه‌لای خود سروده‌های خود، مورخان در صفحات تاریخ از او به نیکی نام می‌برند و برای او درود می‌فرستند. چه بزرگواری بالاتر از اینکه جان خود را فدای عزت جامعه می‌سازد.

به خاطر عظمت و بزرگی مقام شهید در تمام جامعه‌ها، شهیدان بعداً هم ایثارگران مقام عظیم و رفیعی دارند و همگان چنین زمزمه می‌کنند: پایان زندگانی هر کس به مرگ اوست جز مرز حق که مرگ وی آغاز دفتر است.

اگر از این دو نوع زندگی بگذریم، پرونده زندگی افراد عادی بسته می‌شود و فقط زندگی اخروی دارند آن هم «ان خیراً فخیر و ان شرًا فشر» اما مرگ شهید به معنی مختومه بودن زندگی او نیست بلکه حیات دیگری به روی او باز است.

سالار شهیدان حسین‌ بن علی(علیه السلام) به جانبازان سرزمین کربلا چنین خطاب کرد: (صبرا بنی الکرام ! فما الموت إلا قنطرة تعبر بکم عن البوس و .... ).

نکته مهم دیگر این است که در کتاب خدا، صابرین و مصیبت‌ها و ابتلائات الهی مانند نبی مکرم اسلام مشمول درود و رحمت و هدایت پروردگار سبحان قرار می‌گیرند، خداوند متعال به آنان اشاره کرده و می‌فرماید: أُولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ... (آیه 157 سوره بقره).

ما در اینجا از همه شخصیت‌ها و مسئولانی که این همایش را پدید آوردند سپاسگزاری نموده و از خداوند منّان برای همگان پاداش بزرگ خواهانیم و آرزومندیم که چراغ ایثار و شهادت در این کشور برای ابد پرفروغ باشد که ضامن استقلال کشور و مایه حیات دنیوی و اخروی است.

قم- جعفرسبحانی تبریزی 94/12/5