به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه سیزدهم سوره بقره پرداخته است.

«وَ إِذا قيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لكِنْ لا يَعْلَمُونَ» (بقره، 13)

 ترجمه: هرگاه به منافقان گفته شود: «شما نیز همانند مردم، ایمان بیاورید»، (با حالتى از تكبر و غرور) مى ‏گویند: «آیا ما نیز همانند ساده اندیشان و كوته فكران ایمان بیاوریم؟»، آگاه باشید كه آنان خودشان كوته فكر و سبك مغزند، ولى نمى ‏دانند.

 منافقان، خود را افرادى عاقل، هوشیار و زیرك مى ‏پندارند و مؤمنان را افرادى زودباور، سفیه و ساده ‏لوح مى ‏شمرند.

 لذا وقتى به آنها گفته مى ‏شود چرا همچون توده مردم ایمان نمى ‏آورید، در پاسخ، مردم را كه در تمام صحنه ‏ها و سختى ‏ها، یار و یاور رهبرشان بوده ‏اند، به سفاهت متهم مى ‏كنند.

 قرآن در پاسخ آنها مى ‏گوید: شما كه مؤمنان را سفیه مى ‏شمرید، خود در سفاهت واقعى هستید، ولى مشكل آنجاست كه از سفاهت خود، بى ‏خبرید و بدتر از نادانى، بى خبرى از نادانى است، كه انسان گمان كند خودش همه چیز را مى ‏فهمد و دیگران هیچ نمى ‏فهمند.

 از این آیه مى ‏آموزیم كه:

 * تحقیر مؤمنان، از شیوه ‏هاى منافقان است كه خود را بهتر و برتر از دیگران مى ‏دانند.

 * با متكبر باید مثل خودش رفتار كرد. آن كس كه توده مردم مؤمن را تحقیر مى ‏كند، باید در جامعه تحقیر شود تا غرور و تكبّر او شكسته شود.

 * تحقیر و تمسخر دیگران، كارى سفیهانه است. خردمند با منطق سخن مى ‏گوید و سفیه با تمسخر و استهزاء به ایراد سخن می پردازد.