به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه» استاد قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه هجدهم سوره بقره پرداخته است.

«صُمٌّ بُكْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ‏» (بقره، 18)

 ترجمه: از كفر آنان (از شنیدن حق) كر و (از گفتن حق) گُنگ و (از دیدن حقیقت) كورند، پس (دست از كفر برنداشته و به سوى حق) باز نمى ‏گردند.

 گرچه منافق مانند دیگر انسان ‏ها، داراى چشم و گوش و زبان است، اما چون چشم او حاضر به دیدن حقایق، و گوش او حاضر به شنیدنِ كلام حق نیست، و زبان او نیز از اقرار به حقیقت سرباز مى ‏زند؛ لذا قرآن او را به كسانى تشبیه نموده كه گویا این ابزار شناخت و بیان را در اختیار ندارند.

آیه قبل، بیان نمود كه با رفتنِ نور ایمان، تاریكىِ كفر چنان وجود آنان را فرامى ‏گیرد كه دیگر قدرت دیدن ندارند. اما این آیه مى ‏فرماید، (منافقان) نه فقط قدرت دیدن ندارند، بلكه قدرت شنیدن و گفتنِ حق را هم از دست مى ‏دهند، و نتیجۀ حركت در پرتگاه و تاریكى، چیزى جز سقوط و هلاكت نیست، راهى كه امكانِ بازگشت و نجات ندارد.