به گزارش خبرگزاری «حوزه» دکتر غلامعلی حداد عادل در نشستی با استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب، ضمن ابراز خرسندی از وجود دانشگاه ادیان و مذاهب به عنوان مرکزی برای شناخت ادیان و مذاهب در شهر قم گفت: انجام چنین کاری ضروری بوده است با انقلاب اسلامی، وقت آن رسیده که از حالت مصرفکنندگی آثار دیگران در معارف اسلامی، به حالت تولید برسیم و قم در این زمینه خیلی استعداد دارد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در ادامه به نقش انقلاب در تولید محتوای علمی اشاره کرد و بیان داشت: حوالی سالهای 43 و 44 کتابی منتشر شد به نام «محمد پیامبر ناشناخته» نوشته ویرجیل گیورگیو که مترجمش ذبیحالله منصوری بود در این کتاب درباره بعضی از جنبههای سیره پیامبر مطالبی گفته شده بود که با عقاید مسلمانان و شیعیان منطبق نبود. چند سال تمام این کتاب موضوع بحث بود و درباره آن مقاله و کتاب مینوشتند؛ عدهای رفتند، مطالعه کردند و اثبات کردند که کارهای این آقا اصلا مجعول بوده است؛ باید گروهی باشند که این نوع مسائل را از لحاظ صحت و سقم بررسی کنند.
حداد عادل همچنین به اهمیت زبانآموزی طلاب اشاره کرد و گفت: مرحوم شیخ عبدالکریم حائری عدهای از طلاب را جمع کرده و گفته بود که بروید زبان بخوانید. عدهای جلوی اینها را گرفتند که آقای مطهری هم در مقاله خودش درباره روحانیت و مرجعیت به آن اشاره میکند.
وی بیان داشت اگر این اتفاق نمیافتاد، امروز حوزه با عرصه های بین الملل بهتر می توانست ارتباط برقرار کند.
وی در ادامه بر تغییر نگرشها به زبانآموزی طلاب بعد از انقلاب اشاره کرد و افزود: بعد از انقلاب خیلی اوضاع فرق کرد و طلاب زبان آموز قم که در دانشگاه بودند قویتر از دانشجویان ظاهر می شدند، اینها را تحول مثبتی میدانم و کار روی ریل افتاده است.
حداد عادل همچنین بر اهمیت زمان در شکلگیری نظریات علمی تأکید کرد و افزود: هر پدیدهای و فرایندی برای خودش سرعتی دارد. سرعت رشد یک مغازه تا رسیدن به شهرت ممکن است چهار سال باشد. اما شهرت یک دانشگاه، 30 – 40 سال است. یک جریان علمی 100 سال است. ما چون تاریخ علم و تمدن و فرهنگ در اروپا را در چند صفحه میخوانیم، فکر میکنیم در چند دقیقه و سال اتفاق افتاده است. ولی وقتی دکارت حرفی میزند، صد سال اندیشه دکارتی مطرح میشود و استاد درس میدهد و انشعاب پیدا میکند تا اثرش را در فرهنگ و تمدن اروپا بگذارد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: انسان نباید زیاد عجله کند، حالا به عمر فرد کفایت نمیکند، این قانون طبیعت است و دیگر نباید برای آن یقهدرانی کرد.
وی بیان داشت: آینده را نباید همین امروز تلقی کرد، اینها جوانه هستند، مهلت کارهای علمی و پژوهشی که تا تبدیل شدن به یک جریان نیرومند ریشهدار و هویتیافته 50 است. کسی که کار را شروع کرده مهم است. همه میگویند کار را که کرد آن که تمام کرد؛ بنده برعکس میگویم که کار را که کرد، آن که شروع کرد. آقای نواب هم کار ادیان را شروع کردهاند.
دکتر حداد عادل در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به نظرات اساتید این نشست در خصوص مکتب های فلسفی گفت: ما نگران نیستیم که مکتب تفکیک بر فضای فرهنگی دینی ما غلبهای پیدا کند. جریاناتی مثل اخباریگری و مکتب تفکیک، بیشتر متکی به احساسات عامه مردم هستند که خیلی میگویند میخواهیم به حدیث اهمیت دهیم و جریانات وارداتی را نفی کنیم. اینها حرفهایی است که خیلی به مذاق عامه یعنی عوام خوش میآید؛ اما اوضاع ایران آنطور نیست که امروز این حرفها جا بیفتد. برای این که اصلاً فرض کنیم همه این حرفها درست است. ما برای دفاع از همین حرفها نیاز به فلسفه داریم. همان فلسفه محض و فلسفه غرب. یعنی صد در صد احتیاج داریم و در همین حوزه هم باید خوانده شود.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود:در مورد کلام هم آنقدر این کلام جدید مباحث تازه مطرح کرده که هیچ گزیر و گریزی از این که کلام عقلی را مبنا قرار دهیم، وجود ندارد.
وی افزود: مجمع عالی حکمت اسلامی مراقبت و حمایت شود، میتواند این مباحث را هدایت کند و جهت دهد. بنده اعتقاد دارم هیج جریانی تا وقتی وصل به یک جریان آموزشی نشود، نهادینه نمیشود.
حداد عادل به علاقهمندی خود به تدریس فلسفه به طلاب اشاره کرد و گفت: آرزویم بود که ای کاش روزی مسئولیتهایی که دارم از من میگرفتند و من به قم میآمدم و هیوم درس میدادم. یعنی امالفساد فلسفه غربی را از روی متن به طلبهها درس میدادم و میگفتم بروید فکر کنید که اروپا چنین فیلسوفی داشته است. همه تحت تأثیر کانت هستند و کانت هم تحت تأثیر هیوم است. شما از اینجا کار را شروع کنید. بزرگی امثال شهید مطهری هم به همین است.
حداد عادل در پایان بر ادامه دادن سیره امام خمینی و مقام معظم رهبری در خصوص فلسفه تأکید کرد و گفت: فضای فکری قم، نباید سیره فکری امام را رها کند. اگر آن سیرهای را که امروز مقام معظم رهبری مبین و مدافع آن است، رها نکنید، این خطر به وجود نخواهد آمد. تفکر امام صد در صد مخالف این حرفها است.