به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه شصت و یکم سوره بقره پرداخته است.

وَ إِذْ قُلْتُمْ يا مُوسى‏ لَنْ نَصْبِرَ عَلى‏ طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذي هُوَ أَدْنى‏ بِالَّذي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ (بقره، 61)

ترجمه: (اى بنى ‏اسرائیل) به یاد آرید زمانى را كه گفتید: «اى موسى! ما هرگز بر یك نوع غذا صبر نمى ‏كنیم، پس براى ما از پروردگارت بخواه، تا از آنچه زمین مى ‏رویاند، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیاز، براى ما برویاند». موسى گفت: آیا مى ‏خواهید آنچه را پست ‏تر است، با آن چه بهتر است، تبدیل كنید. پس(حال كه چنین تقاضایى دارید، بكوشید تا از این بیابان خارج شوید و) به شهرى وارد شوید كه آنچه را مى‏ خواستید (در آنجا) براى شما هست. (به سبب این بهانه ‏جویى ‏ها) مُهر ذلت و نیازمندى بر آنان زده شد و گرفتار غضبِ خداوند گردیدند. این كیفر از آن جهت بود كه آنان به آیات الهى كفر مى‏ ورزیدند و پیامبران را به ناحق مى ‏كشتند و این(كارهاى زشت) بدان سبب بود كه آنان اهل عصیان و تجاوز بودند.

خداوند در آن بیابان سوزان، آب و غذاى بنى‏ اسرائیل را تأمین نمود، امّا قدرْناشناسى و ناسپاسى این قوم از یك سو و رفاه ‏طلبى و تن ‏پرورى آنان از سوى دیگر باعث شد تا غذاهاى دیگرى را از حضرت موسى (ع) تقاضا كنند.

حضرت موسى(ع) در پاسخ آنها گفت: آیا شما غذاى آسمانى را كه بهتر است، با خوردنى ‏هاى زمینى كه پست ‏تر است تبدیل مى‏ كنید؟. اگر واقعاً این نوع غذاها را مى ‏خواهید باید با دشمنانتان بجنگید و به شهر اریحا وارد شوید تا از این خوردنى‏ ها بهره‏ مند گردید.

شما از یك طرف، حالِ جنگ و جهاد را ندارید و از سوى دیگر، تمام امتیازات شهرنشینى را مى ‏طلبید. این روحیّه شكم‏ پرستى، شما را به ذلت و خوارى انداخته و گرفتار قهر الهى خواهید شد.

 شما با این تقاضاهاى نابجا، آیات و معجزات الهى را نادیده گرفته و حتى حاضر شده ‏اید پیامبران الهى را در راه رسیدن به مقاصد مادى و دنیوى خود به كشتن دهید.

از این آیه مى ‏آموزیم كه:

 * تن ‏پرورى و شكم‏ پرستى، عامل سقوط انسان است. از هرگونه رفاه ‏طلبى كه به قیمت خوارشدن و ذلّت انسان تمام گردد باید دورى نمود.

 * گناه و نافرمانىِ پى ‏درپى، انسان را به كفر و بى‏ ایمانى مى ‏كشاند، تا جایى كه حاضر به پذیرفتن هیچ گونه حقى نمى ‏شود.