به گزارش خبرگزاری «حوزه»، کیانوش دالوند، کارگردان فیلم سینمایی «ناسور» در گفت‌و گو با خبرگزاری «حوزه»، لزوم پرداختن به موضوعات دینی و ملی در سینمای انیمشین را مورد تاکید قرار داد و گفت: فیلم انیمیشن در سینمای جهان یکی از گونه‌های پرمخاطب است که همیشه در صدر جدول فروش قرار دارد، اما این ظرفیت در سینمای ما نادیده گرفته شده و نتوانسته‌ایم از آن برای رونق سینمای کشور استفاده کنیم؛ این معضل تنها ضرر اقتصادی در پی ندارد، بلکه باعث آسیب‌های دیگری می‌شود و به نوعی ارزش‌های ملی و دینی ما از این فرصت بی بهره یا کم بهره می گردند.

*در هنر هفتم الگوی کودکان ایران، غربی ها هستند!

وی افزود: نمونه بارز ادعای فوق را می‌توان در جامعه به وضوح مشاهده کرد، در شرایطی که فرهنگ اسلامی - ملی ما سرشار از قهرمانان می باشد. شخصیت‌های غربی را الگوی کودکان خود ساخته‌ایم. برای مثال اگر سری به فروشگاه‌‌های نوشت افزار فروشی بزنیم، می‌توانیم کالاهای فراوانی با نماد غربی به وضوح ببینیم! و این خود معضلی است که با نگاه عمیق و کارشناسانه باید حل گردد.

این فیلمساز ادامه داد: در چنین وضعیتی همراه با تهیه کننده فیلم تصمیم گرفتیم در حوزه انیمیشن کارهای ایرانی – اسلامی تولید کنیم. «رستم و سهراب» قدم ابتدایی در این حوزه بود، اما برخوردی که با ما شد، مورد انتظار نبود. به هیچ وجه حمایت‌های لازم رخ نداد، بعد از «رستم و سهراب» سراغ موضوعی مذهبی رفتیم، اما متاسفانه این بار نیز بی مهری های متعددی رخ داد.

*هر ده سال فقط یک اثر سینمایی برای عاشورا ساخته شده

دالوند درباره فیلم سینمایی «ناسور» اظهار کرد: عاشورا حماسه‌ای تاریخ‌ساز است و تا دنیا باقی است ارزش‌ها آن پا برجا خواهد بود، با این حال به عنوان کشوری اسلامی، نتوانستیم آنگونه که شایسته است، به این موضوع بپردازیم. به نحوی که پس از گذشت 4 دهه از انقلاب اسلامی، تنها چند اثر سینمایی با محوریت عاشورا تولید شده، این کم کاری دلایلی متعددی دارد و بارها درخصوص آن صحبت شده، اما در حوزه «انیمیشن» شکل جدی‌تر به خود گرفته است.

دالوند ادامه داد: در «ناسور» روشی نو را در ساخت رعایت کردیم، یعنی استفاده از تکنیکی جدید که در آن شخصیت‌ها صورتشان مشخص نبود و این روش، دست آوردی مهم در پی داشت، یعنی در تولیدات انیمیشن نمی‌توانیم چهره ائمه(ع) را نشان دهیم. برای همین شاید ارتباط برقرار کردن کودکان با فیلم‌هایی که صورت ائمه(ع) در آنها نورانی است، کمی دشوار باشد، لذا وقتی در «ناسور» تمام شخصیت‌ها چهره نداشتند، مخاطب قادر است با آن ارتباط برقرار کند.

*غرب کودکان ما را ربوده است

وی در پاسخ به این سوال که آیا این کار باعث ترس کودکان نمی‌شود؟ گفت: در برخی از سینماهایی که «ناسور» را اکران کرده‌اند، حضور پیدا کردم، اما حتی یک مورد را ندیدم فرزندان از تصویرسازی «ناسور» ، ترسیده باشند. نکته دیگر آن‌که، این فیلم تنها برای مخاطبان کودک، ساخته نشده، بلکه بزرگسالان نیز مد نظر بودند ، اما به غلط در کشور ما این‌گونه جا افتاده که آثار انیمیشن، تنها برای کودکان تولید می‌شود.

دالوند با بیان اینکه ما باید مخاطبان خود را از کودکی با مفاهیم اسلامی آشنا کنیم، تصریح کرد: متاسفانه همانگونه که توضیح دادم، کودکان از ابتدا مخاطب انیمیشن‌های غربی هستند و به عبارتی غرب کودکان ما را در این زمینه ربوده است، بنابراین در بزرگسالی نیز نسبت به این دست شخصیت ها ارتباط قلبی پیدا می‌کنند، لذا ضروریست سیاستی اندیشیده شود تا قهرمانان مذهبی در سینمای انیمیشن مورد توجه جدی قرار گیرند. برای رسیدن به این خواسته، تنها نباید از فیلمسازان توقع کار داشت، بلکه باید در بحث سخت افزار و نرم افزار هم موقعیت لازم را برای کار کردن آنان فراهم کرد.

*ساخت انیمیشن های داخلی نیازمند حمایت مسئولان است

وی ادامه داد: ما به لحاظ دانش فنی در حوزه انیمیشن هیچ چیزی از سینمای غرب کم نداریم، گواه بارز این ادعا را می‌توانیم در حضور انیموتورهای ایرانی در کمپانی مهم انیمیشن سازی جهان مشاهده کرده، اما تنها نقصان ما به بحث سخت افزار بر می‌گردد که باعث شده، کیفیت انیمیشن‌ها در مقایسه با آثار غربی قابل برابری نباشد، برای همین، نهاد و سازمان‌های دولتی می‌توانند با سرمایه‌گذاری‌هایی که انجام می‌دهند، شرایطی فراهم آورند تا زمینه تولید در انیمیشن مساعدتر شود.

این فیلمساز ادامه داد: نکته دیگر این است که می‌بایست اجازه داد تا سینماگران برداشت‌های جدیدی از موضوعات دینی در کارهایشان لحاظ کنند. این گفته به هیچ وجه به معنای بدعت یا تحریف نیست، چون با قرار دادن کارشناسان دینی در چنین پروژه‌هایی، می‌توان از بروز خطا جلوگیری کرد. این خواسته را ما در «ناسور» انجام دادیم و با بهره بردن از نظرات علما و کارشناسان دینی، هر گونه تحریفی را از کارمان دور کردیم.

دالوند در انتهای سخنان خود بیان کرد: در بحث اکران برخوردی که با «ناسور» شد، پذیرفتنی نبود، چون حداقل اکران‌ها را برای این کار در نظر گرفتند، درصورتی‌که اگر شرایط  طور دیگری رقم می‌خورد، تماشاگران این کار بیش از امروز بودند.