به گزارش خبرگزاری «حوزه»، جمهوری اسلامی ایران امروزه در جهان برای خود اعتبار ویژه ای دارد و دنیا به احترامش کلاه از سر برمی‌دارد، این امتیاز تنها به مدد انقلاب اسلامی به وجود آمده، زیرا قبل از انقلاب، از ایران مقتدر خبری نبود و فقط به عنوان مجری دستورات آمریکا شناخته می شد. حال جشنواره ای که به نام مقدس بهار انقلاب مزین است به جای اینکه از این ظرفیت استفاده کند و چهره تابناک انقلاب را در دنیای سینما متبلور سازد، با فیلم های دلسردکننده بهانه دست مخالفان می دهد.

اگر بخواهیم ارزیابی اجمالی از فیلم های دو دهه گذشته داشته باشیم، متوجه خواهیم شد تنها چیزی که در آثار جشنواره فیلم فجر انقلاب اسلامی مدنظر قرار نمی‌گیرد، اقتدار و عظمت ایران اسلامی است.

*چرا ناخواسته به دشمن کمک می کنیم!

بارها در رسانه ها اعلام شده است جشنواره‌های غربی فیلم‌هایی را می‌پسندند که در آن تصویری سیاه و تاریک از ایران اسلامی نشان داده شود و با هزاران افسوس و تاسف باید گفت: هنر هفتم در ایران اسلامی در بسیاری از موارد با ساخت فیلم‌های زرد نقش پیش‌قراولان جنگ نرم علیه انقلاب را ایفا می‌کند؟!

*سئوالی که پاسخ داده نشد!

برای اثبات این ادعا یک سؤال جدی مطرح است، چرا تابه‌حال هیچ‌یک از جشنواره های غربی فیلمی از ایران که در آن اقتدار  کشور ما ترسیم‌شده باشد را موردتوجه قرار نمی دهند، آیا فیلم‌هایی نظیر از «کرخه تا راین» و «آژانس شیشه‌ای» تولیدات بدی بودند، اما به‌هیچ‌وجه در فستیوال‌های خارجی تشویق نشدند؟ یا کجای فیلم «محمد رسول الله» به لحاظ کیفی استاندارد بدی داشت که حتی به بخش مسابقه اسکار راه نیافت؟

متاسفانه در جشنواره سی و پنجم فیلم فجر نیز، همانند چند دوره گذشته نکته روشن قابل توجهی را شاهد نبودیم که اقتدار ملت و سرزمین ایران اسلامی را با زبان هنر به تصویر کشیده باشد.

جالب آنکه رئیس سازمان سینمایی در مراسم افتتاحیه این جشنواره ادعا می‌کند، سینمای ما به نقطه ای رسیده که می‌توان در آن امید را به خوبی مشاهده کرد؟ وقتی چنین حرفی را از رئیس سازمان سینمایی می شنویم، این تصور در ذهن به وجود می‌آید یا او منتقدان هنر هفتم را نمی شناسد یا اینکه فیلم های دیگری غیر از آنچه در جشنواره به نمایش در آمده را دیده است؟!

* ضدفرهنگ ها!

پدیده سیگار کشیدن بسیاری از هنرپیشه‌ها در اکثر فیلم‌های سینمایی یک پیام ضدارزشی است که هنرمندانه آن را به جامعه تزریق می کنیم! متاسفانه این رفتار زشت تنها به آقایان خلاصه نمی‌شود، بلکه زنان هنر پیشه نیز در حین نقش آفرینی به این کار مبادرت می ورزند و مخاطبان خود را به سیگار که سمّ سلامتی جامعه است، دعوت می‌کنند!

*فرش عاریتی

 بحث فرش قرمز چند سالی است در جشنواره فیلم فجر باب شده و به تقلید از جشنواره اسکار زیرپای اهالی هنر پهن می شود، این مسأله سنخیتی با فرهنگ ما ندارد و وسیله ای برای تشویق هنجارشکنی فرهنگی می گردد.

*باز هم معضل بدحجابی

حجاب برخی بازیگران بسیار تند و زننده است، این نوع پوشش‌ها مخصوص میهمانی هایی است که در طبقات مرفه روی می‌دهد و نباید در جشنواره ای که به نام انقلاب پابرهنه‌ها برگزار می شود، مشاهده کرد.

*غربت فضای انقلابی

در برج میلاد هیچ نشانی از گرامیداشت سالروز  انقلاب وجود ندارد، یا لااقل برپایی نمایشگاه عکسی با محوریت فیلم‌های انقلابی برپا نشده است، در صورتی که می توان به نوعی فضا را ارزشی جلوه داد، حتی در برخی مواقع باید با پخش سرودهای انقلابی به نوعی جو را همسو با ارزش های دینی و اسلامی کرد، اما آنچه در این جشنواره می‌بینیم گرایشات غربی و غربت فرهنگ اسلامی در فیلم فجر انقلاب است!

*ترویج کاخ نشینی!

آیا عنوان «کاخ جشنواره» که مروج فرهنگ طاغوت است، زیبنده این مراسم آنهم برای انقلابی که مردم در سال 57 از جان و مال خود گذشتند تا کوخ نشین ها را سامان دهند هست، حال ما آمده‌ایم در یک رویداد مهم فرهنگی کاخ های آنچنانی را به رخ مردم زجر کشیده و نجیبی می کشیم که در گیرودار زندگی برای ابتدائی ترین مشکلات خود در مانده اند.

*فقرا پیشکش!

ای کاش به جای اسراف های جشنواره لااقل بخشی از آمال و آرزو های یک فیلم ساز دغدغه مند به ارزش های دین را برآورده کنیم.