به گزارش خبرگزاری حوزه، تا به حال فیلم های بسیاری با محوریت مقام مادر ساخته شده، فیلم هایی که عمدتا از ایثار و فداکاری مادران سخن می گویند، در این راستا «ماجان» جدیدترین فیلمی است که که در این خصوص ساخته شده، این فیلم سینمایی که کارگردانی آن را رحمان سیفی آزاد بر عهده دارد روایت تلاش مادری برای مواظبت از کودک معلولش است.
این مادر جدا از سختی هایی که پیش رو دارد با موانعی که شوهرش پیش پایش قرار داده نیز رو به رو است. همسر این زن به وی فشار می آورد تا کودک را به بهزیستی سپارد، اما مادر تا انتها راضی به این کار نمی شود. این کشمکش تا به آنجا ادامه پیدا می کند که پدر راضی به قتل، فرزند معلول خود می شود، همین نقطه اوج درام فیلم است که به نوعی تماشاگر را تحت تاثیر قرار داده و فینال کار را رقم می زند.
نکته جالب درباره فینال فیلم، جایگاه معجزه در این صحنه است. دوربین از بالای به پدر و مادر زوم می کند که بالای سر بچه نیمه جانشان نشسته اند، در این لحظه معجزه رخ می دهد و مجددا پسر بچه معلول که در دریا غرق شده به زندگی باز می گردد، این اتفاق نیز با تیزهوشی کارگردان به شکل کلیشه رخ نمی دهد، بلکه جنس داستان به نوعی است که چنین اقدامی را قابل باور می کند.
پرداخت خوب مباحث فرهنگی در «ماجان»
درباره مباحث فرهنگی این فیلم هم می توان به نکاتی اشاره کرد که برای یک فیلم ایرانی امتیازی مثبت محسوب می شود. برای مثال می توان به بازیهای خیره کننده فیلم اشاره کرد. به ویژه مهتاب کرامتی و فرهاد اصلانی بازی چشم نوازی از خود نشان می دهند در ضمن بازی کودکی که نقش معلول را ایفا می کند نیز بازی خیره کننده است، به نحوی که تماشاگر نمی تواند حدس بزند این بچه در واقعیت کاملا سالم است و هیچ معلولیتی ندارد.
بحث دیگری که در «ماجان» مطرح است به نگرش های دینی و قرآنی فیلم بر می گردد که در کار مستتر است. این توجه نیز به هیچ وجه شکلی رو و شعاری ندارد، بلکه فیلم به صورتی کاملا دقیق موضوع را می پردازد. برای مثال به نگرش کارگردان به سبک زندگی در این فیلم اشاره می کنم. در بخش هایی از فیلم پدر خانواده برای تحت فشار قرار دادن همسرش خانواده را ترک می کند، اما رفتاری که زن از خود نشان می دهد معقولانه است.
نقش امید و توکل به خدا در «ماجان»
بحث دیگری که درباره این فیلم می توان مطرح کرد به جایگاه امید در فیلم مربوط می شود.«ماجان» یک کار اجتماعی و خانوادگی است که در آن از وضعیت موجود اقتصادی انتقاد می شود، اما این نقد با زبانی بیان می شود که می توان به خوبی امید را در آن مشاهده کرد بر خلاف بسیاری از کارهای اجتماعی که نقد را با سیاه نمایی اشتباه می گیرند.
اتفاق مثبت دیگری که در این فیلم رخ داده استفاده مناسب کارگردان از موسیقی در فیلم است، اتفاقی که عموما در سینمای کشورمان رخ نمی دهد! درصورتیکه موسیقی ابزاری است که بر جذابیت آثار سینمایی می افزاید. موضوع دیگری که در این فیلم مطرح است به قاب بندیها این فیلم بر می گردد که از فیلمبرادری خوب فیلم سر چشمه می گیرد، همچنین کارگردانی این فیلم را برای فیلمسازش اتفاقی خوب محسوب کرد.
در انتها «ماجان» را باید کاری نامید که سعی دارد قصه ای شریف از دردهای یک مادر را بیان کند، البته مسلما ضعف های نیز دارد، اما پیامی که فیلم در خود مستتر دارد به اندازه ای والا است که معدود نقاط ضعف را هم می پوشاند.
