به گزارش خبرگزاری «حوزه»، سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر، جشنواره‌ای که آن را می‌توان یکی از دوره‌های خوب این رویداد سینمایی نام برد، زیرا در این دوره فیلم‌ها به لحاظ معنایی با آموزه‌های انقلاب و اسلام همخوانی بیشتری دارد. همچنین در این دوره صرفاً کارهایی به نمایش در نیامد که ظاهری ارزشی داشته باشند، بلکه در بحث کیفیت نیز به روی تولیدات مورد نظر توجه شده بود.

برای مثال در سال‌های گذشته آثاری همچون «دریاچه ماهی» یا «تا آمدن احمد» و ... در حوزه دفاع مقدس تولید شد، اما این آثار در بحث کیفیت به هیچ وجه از استانداردهای لازم سود نبرده بودند. برای همین هم کارهای مربوطه نتوانسته بود در جذب تماشاگر موفق باشد، اما امسال فیلم‌های خوب کم تولید نشدند. برای مثال آثاری چون «به وقت شام»، «سرو زیر آب»، «امپراطور جهنم» و «تنگه ابوقریب» از جمله فیلم‌هایی بود که در جشنواره سی‌و‌ششم به نمایش درآمد و توانست تحسین تماشاگران را برانگیزد.

نکته جالب درخصوص آثاری که از آنها نام بردیم گستردگی معنایی این تولیدات است. در «به وقت شام» فیلم به موضوع مدافعان حرم پرداخته است و این نگاه نیز شکلی کاملا آبرومند و زیبا داشت و در بحث پروداکشن و جلوه‌های ویژه نیز ساخته جدید ابراهیم حاتمی‌کیا توانست حرف‌های خوبی برای گفتن داشته باشد. نکته دیگری که درباره «به وقت شام» می‌توان گفت. نگاه حقیقی به گروهک انحرافی داعش است و در این کار می‌بینیم که داعشیان عمدتاً افرادی هستند که گذشته روشنی ندارند و به نوعی زندگی گذشته و امروزشان با گناه و اشتباه در آمیخته است، برای همین هم چنین رفتارهای وحشیانه‌ای از آنها سر می‌زند.

«تنگه ابوقریب» دیگر فیلمی است که از آن می‌توان به عنوان یکی از بهترین آثار سینمای جنگ در سالهای اخیر نام برد. این کار توانست همه چشم‌ها را خیره کنند، چون هر آنچه در آن دیده می‌شد، شکلی واقعی و ملموس داشت. در این کار زیبا و تاثیر گذار دیگر از حاجی‌ها و سیدهای کلیشه‌ای خبری نبود، بلکه آنچه دیده می‌شد، شخصیت‌های کاملاً حقیقی بود. نکته دیگر این‌که این کار به ما نشان داد که سینمای دفاع مقدس تا سال‌ها حرف برای گفتن دارد و هنوز می‌توان کارهای بسیاری در این حوزه تولید کرد.

موضوع دیگری که درباره این فیلم می‌توان مطرح کرد قصه‌ای است که «تنگه ابوقریب» در پی روایت آن است. در برخی از آثار دفاع مقدسی به بهانه واقع‌نگری برخی مواقعی تصویر سیاه از دفاع مقدس نشان داده می‌شود، اما در فیلم بهرام توکلی کارگردان «تنگه ابوقریب» ما سختی‌ها و مصائت جنگ را می‌بینیم، اما در کنار آن با افتخارات جوانان این مرز و بوم آشنا می‌شویم. این رویکرد به نظرم یکی از الزامات سینمای دفاع ممقدس است که می‌بایست به صورت جدی مد نظر قرار گیرد.

فیلم دیگر که از آن می‌توان به عنوان یکی از کارهای شایسته جشنواره سی‌و‌ششم نام برد «امپراطور جهنم» نام دارد. در این فیلم ما به نوعی با هویت و شکل‌گیری داعش آشنا می‌شویم. در ضمن در این فیلم سینمایی نگاهی حقیقی به آل سعود می‌شود، قومی که با رویکرد شیطانی خود توانستند دنیا را به آشوب کشند به نحویکه جهان اسلام به واسطه تفرقه افکنی آنها دچار فتنه شده است. موضوع دیگری که در این فیلم مدنظر قرار می‌گیرد به نقش آمریکا در شکل‌گیری داعش بر می‌گردد، چون غربی‌ها این روزها زیاد ادعای مبارزه با داعش را سر می‌دهند، اما این نکته را مخفی می‌کنند که خود این گروه‌ها را به وجود آورده‌اند.

اما فیلم «سرو زیر آب» یکی دیگر از فیلم‌هایی بسیار خوب جشنواره سی‌و‌ششم بود که در آن به موضوع تفحص شهدا پرداخته می‌شد.در این کار بار دیگر محمد علی باشه آهنگر سراغ موضوعی رفته که آن را به خوبی می‌شناسد، چون در فیلم «فرزند خاک» نیز آن را تجربه کرده بود. این فیلم سینمایی جدا از نگاهش به دفاع مقس به بحث نزدیکی ادیان نیز توجه کرده بود. چون هم در فیلم یک خانواده شهید مسلمان تصویر می‌شوند هم ما خانواده‌ای زرتشتی را می‌بینیم که فرزندشان شهید شده است. در بحث فنی و کارگردان باید این فیلم را یکی از بهترین کارهای باشه آهنگر نام برد و فیلمبرداری و موسیقی فیلم را نیز به عنوان یکی دیگر از امتیازات فیلم محسوب کرد.

در جشنواره این دوره فیلم‌های دیگری نیز بودند که در آنها به موضوعات ارزشی توجه شده بود. برای مثال در فیلم «بمب» ساخته پیمان معادی ما نگاهی جدید را به دوران جنگ می‌بینیم، اما مطلب پایانی در این یاداشت به نگاهی مفهومی برخی فیلم به آموزه‌های دینی می‌پردازیم. رویکردی که شکل ظاهری نداشت، بلکه در باطن به آن موضوع مورد نظر توجه شده بود. برای مثال فیلم «شعله ور» گواه این ادعاست که رفتار مذموم حسد را مطرح می‌کرد بدون اینکه بخواهد شعار بدهد.

در مجموع جشنواره سی‌و‌ششم به لحاظ توجه به موضوعات ارزشی رویکرد نسبتاً خوب داشتند به ویژه که در آثار این دوره سیاه‌نمایی کمتر در فیلمی مد نظر قرار گرفته بود.