حبیب الله بهمنی کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرگزاری «حوزه»، با بیان اینکه سینمای ایران نتوانسته آنچنان که باید تصویرگر ارزشهای انقلاب در جهان باشد، گفت: سینما در همه دنیا ابزاری است تا به واسطه آن سیاستهای صاحبان قدرت تبلیغ شود. سینمای غرب گواه بارز این ادعاست، اما در مقابل این شکل، سینمای مستقل نیز داریم که در آن به نوعی واقعیتهای جهان روایت میشود، ولیکن این دست آثار به اندازهای در مقابل سینمای عامهپسند کم قدرت هستند که کمتر فردی در دنیا بیننده چنین کارهایی است، اما با پیروزی انقلاب اسلامی شاهد اتفاقی خوب در سینما بودیم، چون در ایران اسلامی فیلمهای ساخته میشود که در آن ارزشهای اخلاقی و دینی حرف اول را میزند، برای همین در همه جشنوارههای مهم دنیا عموماً فیلمهای ایرانی حضور دارند.
وی افزود: اما موفقیت ما در سینما تنها به موضوعات اخلاقی محدود مانده، والاّ ما نتوانستهایم در معرفی انقلاب اسلامی به زبان سینما موفقیت چندانی داشته باشیم، اگر غیر از این بود، هالیوود به خود اجازه نمیداد هر دروغی را به بهانه روایت تاریخ معاصر به مردم جهان بخوراند. برای مثال تسخیر لانه حاسوسی که از روی آن فیلم دروغین «آرگو» ساخته شود، گواه بارز این ادعاست. این فیلم دروغی آشکار است که متاسفانه به زبان خوبی در یک فیلم آمریکایی روایت شده؛ اتفاقی که به نوعی در بسیاری از فیلمهای آمریکایی نیز وجود دارد، چراکه آنها راه استفاده از زبان سینما را برای بیان دروغهایشان به خوبی آموختهاند!
این بازیگر با تاکید بر اینکه سینمای انقلاب نیازمند حمایتهای انقلابی نیز است، تصریح کرد: اینکه چرا ما نتوانستهایم در این حوزه موفق باشیم، دو دلیل دارد: ابتدا اینکه نتوانستهایم از این دست تولیدات، هم در ساخت هم در اکران حمایت کنیم. دوم اینکه اگر حمایتی نیز بوده، شکلی کامل نداشته است. یعنی بودجه در اختیار سینماگرانی قرار گرفته که شاید در حوزه مورد نظر، دانش کافی را نداشته باشند، اما هر گاه حمایت شکلی صحیح داشته نتیجه به دست آمده مطلوب بوده است. گواه بارز این ادعا هم فیلم سینمایی «طوفان شن» است که به نظرم در سینما ما کیمیایی محسوب میشود که به واقعهای مهم و تاثیر گذار پرداخته است.
بهمنی با بیان اینکه به ذاته نمیتوان سفارش سازی را در سینما محکوم کرد، گفت: این نکته را بارها میشنویم فیلمهایی که بخواهند با سفارش یا حمایت دولت تولید شوند کارهای سفارشی و حکومتی هستند؟ این تصور کاملاً نادرست است، چون اصولاً در کشور ما سینمای بخش خصوصی به آن معنا که در دنیا رایج است، وجود ندارد، برای همین نمیتوان وقتی قرار است از موضوعات ارزشی حمایتی صورت گیرد، چنین بهانههای آورده شود؟ مطلب دیگر اینکه بسیاری از شاهکاری بزرگ دنیا در ابتدا یک کاری سفارشی بودهاند، با این تفاوت که سازندهای که قرار بوده آن را بسازد، به کار خود آشنا بوده است.
وی با بیان اینکه کم کاری ما در حوزه سینما انقلاب به معنای شکست در جنگ نرم است، تاکید کرد: گاهی فکر میکنیم برخی از جوایزی که از طرف جشنوارههای خارجی به فیلمهای ایرانی داده میشود، بدون منظور است. این نهایت خوشخیالی است، چون اگر اینگونه بود، چرا فقط یک سبک از فیلمسازی مورد توجه جشنوارههای غربی است؟ جواب این سوال کاملاً روشن است، آنها در پی این هستند تا ما را به سمت سبکی خاصی از فیلمسازی هدایت کنند تا به واسطه فضای ایجاد شده، این اجازه را داشته باشند با آثار سینمایی خود تاریخ را به گونهای دیگر، برای جوانان ما بازگو کنند.
این فیلمساز تاکید کرد: باید یک نکته بسیار مهم را به عنوان یک اصل در سینما همیشه به خاطر داشت. آنهم اینکه سینما تنها ساخت فیلم نیست، بلکه بخش مهمی از آن را نحوه اکران فیلمهای سینمایی شکل میدهد. اگر ما بتوانیم با کمپانیهای قوی پخش فیلم ارتباط برقرار کنیم و آثار مد نظر خودمان را به واسطه آنها، پخش کنیم مطمئناً دستآوردهای آن عظیم خواهیم بود، به ویژه که ما کارهایی داریم که قادر است به لحاظ استانداردهای سینمایی برای سینمای جهان جذابیت داشته باشد.
کارگردان فیلم «سیب و سلما» درباره شرایط فعلی سینما هم گفت: این روزها بیش از هر چیزی فروش در گیشه است که حرف اول را میزند. برای همین هم آثاری به اسم فیلم طنز در سینمای کشورمان رواج پیدا کردهاند که به نظرم بسیاری از آنها کیفیت لازم را ندارند، البته به شخصه خود یکی از دوستداران فیلمهای طنز هستم، به شرطی که کار مورد نظر کیفیت و ارزش لازم را داشته باشد. برای رسیدن به این خواسته نیز لازم است کارهای طنز بیش از اینکه به فکر گیشه باشند به روی فیلمنامههای خود توجه کنند.
این کارگردان در بخش پایان سخنانش تاکید کرد: سینمای ایران با تمام کاستیهای موجود هنوز هم در جهان به عنوان سینمایی اخلاقگرا نام برده میشود، برای همین اگر بتوانیم این اخلاقگرایی را با انقلابیگری ادغام کنیم دست آوردهایش برای سینما بسیار خیره کننده خواهد بود.