به گزارش خبرنگارخبرگزاری «حوزه»، حجتالاسلام والمسلمین سید احمد رهنمایی عضو هیئتعلمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ظهر امروز در سلسله نشستهای همایش علمی پژوهشی اخلاق رسانه با عنوان «الگوی بازتولید ارزشهای اسلامی در رسانه ملی و آسیبشناسی وضع موجود» در خانه دین و رسانه قم بیان کرد: رسانه همیشه حامل پیام انسانی است، رسانه هادی است و عایق نیست و همچون یک مدار الکتریکی دربردارنده پیام و محتوا است و بهترین رسانه موجود «منبر» است.
وی تصریح کرد: صاحب نظریه دهکده جهانی میگوید: رسانه صاحب پیام است؛ رسالت ذاتی رسانه پیامرسانی است، هر هیئتی دارای مفهوم و پیامی است برای مثال عینک یک وسیله برای بهتر دیدن است، ولی پیام این وسیله زحمتهای فراوانی است که در عرصه علم چشمپزشکی صورت گرفته است.
عضو هیئتعلمی موسسه امام خمینی(ره) گفت: ابلاغ پیام دارای سه بخش است، نخست پیامهای ارشادی بهمنظور رفع جهل، که این بخش کار اصلی پیامبران الهی است، دوم وضعیت تنبیهی و توجیهی بهمنظور غفلت زدایی، این بخش نیز یکی از رسالتهای پیامبران الهی به شمار میرود، سوم پیامهای هدایتی، حمایتی، این مسئولیت سنگین امروز بر دوش رسانه و مسئولان رسانه است.
وی افزود: افرادی که در جامعه امروزی زندگی میکنند نه جاهل هستند و نه غافل؛ ولی رسانه باید باظرافت پیامهای هدایتی، حمایتی را به جامعه انتقال دهد.
حجتالاسلاموالمسلمین رهنمایی گفت: بیان محتوا به دو بخش بیان آشکار و بیان مرموز تقسیم میشود، بیان آشکار همان تبلیغهای تلویزیونی است، بیان مرموز مجموعه رفتارهای هدایتی، حمایتی است که در قالبهای مختلف و بهصورت روشمند و پنهان در جامعه اثرگذار خواهد بود.
وی خاطرنشان کرد: شخصی که شادی در روحیه او موج میزند به قطع در ایجاد شادی رساتر و بهتر میتواند از یک بیان علمی دراینباره اثرگذار واقع شود.
عضو هیئتعلمی موسسه امام خمینی(ره) مطرح کرد: تیمی از روانشناسان و مرییان درگیر این مسئله شدند که آیا پیامهای آشکار مؤثرتر است یا پیامهای مرموز، این محققان با روانشناسی تبلیغی در یک فروشگاه زنجیرهای به این نتیجه رسیدن که پیام مرموز اثری بهمراتب قویتر از پیام آشکار دارد به همین سبب جایگاه این مسئله در رسانه مطرح میشود.
وی ادامه داد: در ادبیات دینی نیز این مسائل رعایت شده است و خیلی از بیانها پیام مخفی دارد همچون احترام به والدین، نگاه بهظاهر قرآن، نگاه به چهره عالم، پیشی گرفتن در بیان سلام و احکام دیگر اینچنینی.
حجتالاسلام والمسلمین رهنمایی یادآور شد: امروز ما در جامعه شاهد خرده رفتارهایی هستیم که نتیجه بزرگ در جامعه دارد، برای مثال در کشور ما خیلی از افراد در حفظ اسکناس ملی کوشا نیستند و این در حالی است که ما دم از اقتصاد مقاومتی میزنیم، قطعاً رفتارهای کوچک سبب رسیدن به اهداف بزرگ خواهد شد.
وی گفت: یکی دیگر از مثالهای رفتارهای اشتباه کوچک در جامعه ما استفاده غلط از کاغذ است، فرایند عظیمی برای تولید کاغذ صورت میگیرد و این در حالی است که ما برای یک اشاره کوچک از یک کاغذ بزرگ استفاده میکنیم.
استاد حوزه علمیه قم ابراز داشت: کلان نگری مشکلی بزرگ محسوب میشود، ما باید ظرافتها را ببینیم، رعایت مسائل کوچک در جامعه سبب میشود تا مسیر جامعه بهسوی پیشرفت سوق داده شود و علت اصلی مشکلات اقتصادی امروز در جامعه ما کلان نگری و عدم توجه به نکات کوچک است.
وی افزود: امروز رسانه وظیفه تربیت جامعه را بهطور پنهان بر عهده دارد، بیان ظرافتها بهصورت غیرمستقیم از رسانه سبب میشود که جامعه به سمت اصلاح حرکت کند.
حجتالاسلاموالمسلمین رهنمایی بیان کرد: در آسیبشناسی سه کار انجام میشود، نخست چیستی آسیب، تشخیص عامل آسیبزا، تشخیص راهکار برونرفت از آسیب.
این استاد حوزه اذعان داشت: در مرحله اول آسیب از خود موضوع نشأت میگیرد؛ برای بررسی مشکلات موجود در یک خانواده اول باید خود فرد، اطرافیان، محله، شهر و درنهایت عوامل جامعه را بررسی کنیم.
وی افزود: عوامل آسیبزا به سه دسته عوامل سببساز، عوامل زمینهساز، عوامل برانگیزاننده تقسیم میشوند.
عضو هیئتعلمی موسسه امام خمینی (ره) تبیین کرد: هدایت به دو بخش تقسیم میشود ارائه طریق و ایثار الی المطلوب، اگر کسی از ما آدرسی را بپرسد و ما راه به او نشان دهیم ارائه طریق کردهایم؛ اما اگر خو همراه او شویم ایثار الی المطلوب صورت گرفته؛ امروز صداوسیما باید از روش ایثار الی المطلوب استفاده کند و رسانه ملی باید همچون مجتهد متجزی فعالیت کند.
وی ادامه داد: هر فعالیتی پیامی را در بردارد، برای مثال اگر ما یک جنس ایرانی بیکیفیت مشاهده کردیم این به معنای نخریدن کالای ایرانی و بیکار شدن کارگر ایرانی و خوابیدن چرخه تولید است.
استاد حوزه علمیه قم در پایان گفت: دو نگاه برای رسانه متصور است، نگاه ابزاری و نگاه محتوایی و نگاه مطلوب، نگاه محتوایی است و اگر ما در رسانه ملی اخلاق را در نظر نگیریم نمیتوانیم اخلاق را به جامعه القا کنیم.