به گزارش خبرگزاری «حوزه»، هفدهم ربیع الاول سالروز ولادت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم است که حوزه نیوز در قالب «خوشه ای از شجره طیبه معصوم» بخشی از اتفاقات پیرامون ولادت حضرت رسول(ص) را تقدیم حضور شما می کند.

* اتّفاقات واقع شده در هنگام ولادت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله

پيامبر اكرم حضرت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ در هفدهم ربيع الاول [1] و در سالي كه اصحاب فيل براي خراب كردن كعبه معظّمه وارد مكّه شدند به دنيا آمد [2] و در هنگام ولادت آن حضرت معجزات و اتّفاقاتي به وقوع پيوست كه به آنها اشاره مي شود:

از حضرت صادق ـ عليه السلام ـ روايت شده است كه ابليس به هفت آسمان مي رفت و خبرهاي سماويّه را مي شنيد، وقتي كه حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ متولّد شد او را از سه آسمان منع كردند و چون پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ متولّد شد او را از همة آسمانها منع كردند و شياطين را با تيرهاي شهاب از درهاي آسمان راندند، پس قريش گفتند: حتماً وقت تمام شدن دنيا و آمدن قيامت است كه اهل كتاب (يهود و نصاري) ذكر مي كردند و ما شنيديم، عمرو بن اميه كه داناترين اهل جاهليّت بود گفت: نگاه كنيد به ستاره هاي معروف كه مردم با آنها زمان هاي زمستان و تابستان را مي شناسند اگر يكي از آنها بيفتد، بدانيد وقت آن است كه همة خلايق هلاك شوند و اگر آنها به حال خود و ستاره هاي ديگر ظاهر شوند پس امر غريبي اتّفاق خواهد افتاد. [3]

وقتي رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ متولّد شد، ديوها رانده شدند و مردم را زمين لرزه اي فرا گرفت كه به همه جاي دنيا رسيد تا آنجا كه كليساها ويران گشت و چيزي كه جز خدا پرستش مي شد از جاي خود كنده شد و ستارگاني هويدا گشت كه پيش از آن ديده نمي شد و كاهنان يهود از آن در شگفت ماندند. [4]

ايوان كسري يعني پادشاه عجم بلرزيد و چهار كنگره آن افتاد و آتشكدة فارس كه هزار سال خاموش نشده بود در آن شب خاموش شد و داناترين علماي مجوس در آن شب در خواب ديد كه شتراني عربي اسباني سركش را مي كشند و از دجله گذشتند و داخل بلاد ايشان شدند، [5] و طاق كسري از ميانش شكست و دو حصّه شد و آب دجله شكافته شد و در قصر او جاري گرديد و نوري در آن شب از طرف حجاز ظاهر شد و در عالم منتشر گرديد و پرواز كرد تا به مشرق رسيد، هر بتي كه در هر جاي عالم بود بر رو افتادند و درياچه ساوه كه سال ها آن را مي پرستيدند فرو رفت و خشك شد و وادي سماوه كه سال ها بود كسي آب در آن نديده بود آب در آن جاري شد. [6] و تخت هر پادشاهي در آن صبح سرنگون شده بود و جميع پادشاهان در آن روز لال بودند و سخن نمي توانستند بگويند و علم كاهنان برطرف شد و سحر ساحران باطل شد وهر كاهن و پيش گوئي كه بود ميان او و همزادي كه داشت و خبر ها را به او مي داد جدايي افتاد و قريش در ميان عرب بزرگ شدند و ايشان را آل الله گفتند، چونكه آنان در خانة خدا بودند. [7] و آمنه مادر پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ گفت: كه چون پسرم بر زمين رسيد دست ها را بر زمين گذاشت و سر به سوي آسمان بلند كرد و به اطراف نظر كرد پس از او نوري ساطع شد كه همه چيز را روشن كرد و به سبب آن نور قصرهاي شام را ديدم و در ميان آن روشني صدايي شنيدم كه قائلي مي گفت: زاييدي بهترين مردم را، پس نام او را محمّد بگذار. [8]

از حضرت اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ روايت شده است كه چون آن حضرت متولّد شد بت ها كه بر كعبه گذاشته بودند همه بر رو افتادند و چون شام شد اين ندا از آسمان رسيد كه: جاءَ الحق و زهق الباطل إنَّ الباطل كان زهوقا؛[9] حق آمد و باطل نابود شد همانا باطل نابود شدني است. [10] و جميع دنيا در آن شب روشن شد و هر سنگ و كلوخي و درختي خنديد و آنچه در آسمانها و زمين ها بود تسبيح خدا گفتند و شيطان گريخت و مي گفت: بهترين امّتها و بهترين خلايق و گرامي ترين بندگان و بزرگ ترين عالميان محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ است.[11]

مرحوم طبرسي در كتاب احتجاج از امام موسي ـ عليه السلام ـ روايت كرده است كه چون پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ از شكم مادر به زمين آمد دست چپ را بر زمين گذاشت و دست راست را به سوي آسمان كرد و لبهاي خود را به توحيد به حركت آورد و از دهان مباركش نوري ساطع شد كه اهل مكّه قصرهاي بصري و اطراف آن را كه از شام است ديدند و قصرهاي سرخ يمن و نواحي آن را و قصرهاي سفيد اصطخر فارس و حوالي آن را ديدند و در شب ولادت آن حضرت دنيا روشن شد تا آن كه جنّ و انس و شياطين ترسيدند و گفتند در زمين امر غريبي رُخ داده است ملائكه را ديدند كه فرود مي آمدند و بالا مي رفتند و تسبيح و تقديس خدا مي كردند و ستاره ها به حركت آمدند و در ميان هوا مي ريختند.[12] و در آن وقت شيطان در ميان اولاد خود فرياد كرد تا همه نزد او جمع شدند و گفتند: چه چيز تو را آشفته ساخته است اي سيّد ما، گفت: واي بر شما از اول شب تا حال احوال آسمان و زمين را متغيّر مي يابم و بايد كه حادثه عظيمي در زمين واقع شده باشد كه تا عيسي به آسمان رفته است مثل آن واقع نشده است، پس برويد و جستجو كنيد كه چه امر غريبي حادث شده است، پس متفرّق شدند و گرديدند و برگشتند و گفتند چيزي نيافتيم، ابليس بزرگ شيطانها گفت كه دانستن اين، كار من است، پس جستجو كرد در تمام دنيا تا به حرم رسيد، ديد ملائكه اطراف حرم را فرو گرفته اند، چون خواست كه داخل شود ملائكه بر او بانگ زدند و او برگشت؛ پس كوچك شد مانند گنجشكي و از جانب كوه حري داخل شد، جبرئيل گفت: برگرد اي ملعون، گفت: اي جبرئيل يك حرف از تو سوال مي كنم، بگو امشب در زمين چه اتّفاقي افتاده است، جبرئيل گفت: محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ كه بهترين پيغمبران است امشب متولّد شده است، پرسيد كه آيا مرا در او بهره اي هست؟ گفت: نه، پرسيد آيا در امّت او بهره دارم؟ گفت: بلي، ابليس گفت: راضي شدم.[13]

پاورقی:

[1] . شيخ كليني، الكافي، تحقيق: علي اكبر غفاري، دارالكتب الاسلاميه، 1389، جلد 1، صفحه 439، و محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، الطبعه الثانية، مؤسسةُ الوفاء، لبنان، بيروت، 1403 هجري، جلد 15، صفحه 348

[2] . احمد بن اسحاق يعقوبي، تاريخ يعقوبي، ترجمه: محمد ابراهيم آيتي، چاپ نهم، تهران: انتشارات علمي و فرهنگي، 1382، جلد 1، صفحه 358

[3] . ابن شهرآشوب سروي مازندراني، مناقب، مؤسسه انتشارات علامه، قم، بي تا، جلد 1، صفحه 31؛ و علامه محمد باقر مجلسي، پيشين، جلد 15، صفحه 257

[4] . احمد بن اسحاق يعقوبي، پيشين، جلد 1، صفحه 359

[5] . ابوالفداء الحافظ ابن كثير، البداية و النهايه، مكتبة المعارف، بيروت، 1410 هجري، جلد 2، صفحه 268؛ و علّامه محمّد باقر مجلسي، پيشين، جلد 15، صفحه 257 ؛ و احمد ابن اسحاق يعقوبي، پيشين، جلد 1، صفحه 359

[6] . ابوالفداء الحافظ ابي كثير، پيشين، جلد 2، صفحه 268 و 269؛ و علامه محمد باقر مجلسي، پيشين، جلد 15، صفحه 257 و 258

[7] . ابن شهرآشوب سروي مازندراني، پيشين، جلد 1، صفحه 30

[8] . ابن هشام، سيره النبويه، داراحياء التراث العربي، بيروت، لبنان، جلد 1، صفحه 166

[9] . سوره اسراء، آيه 81

[10] . ابن شهرآشوب سروي مازندراني، پيشين، جلد 1، صفحه 31، و علّامه محمد باقر مجلسي، پيشين، جلد 15، صفحه 274

[11] . علّامه محمّد باقر مجلسي، حياة القلوب، تحقيق: سيد علي اماميان ، چاپ چهارم، قم: انتشارات سرور، 1382، جلد 3، صفحه 141؛ و محمّد باقر مجلسي، بحار الانوار، پيشين، جلد 15، صفحه 274

[12] . علّامه محمّد باقر مجلسي، پيشين، جلد 15، صفحه 275 و 274

[13] . قطب الدين راوندي، الخرائج و الجرائح، التحقيق: مؤسسة الامام المهدي،قم، جلد 1، صفحه 69-71. و محمّد باقر مجلسي ، بحارالانوار، پيشين، جلد 15، صفحه 257

منبع: اندیشه قم