حجت الاسلام مجتبی معلمی، معاون آموزش مدرسه علمیه دارالحکمه تهران در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری«حوزه» در خصوص شبهه نام نبردن اسم ائمه(ع) در قرآن، اظهار داشت: به چند دلیل این کار صورت نگرفته است. اول اینکه شیوه قرآن در اکثر موارد بیان کلیات است مانند اینکه نام همه پیامبران آورده نشده است و خصوصیات همه پیامبران ذکر نشده است. نماز بیان شده،  کلیت وجوب آن ذکر شده ولی جزئیات مطرح نشده است. خمس و زکات نیز فقط اصل وجوبش ذکر شده، ولی خصوصیت آن ذکر نشده است.

وی ادامه داد: دلیل دیگر اینکه اگر قرار بود تمام جزئیات در قرآن آورده شود، قرآنی می شد طولانی و دارای چندین جلد و شاید هم دهها جلد را شامل می شد و همین دلیلی بود می شد که کسی به آن مراجعه نکند. دیگر کسی آن را حفظ نمی کرد و خود همین منشاء کنار گذاشتن قرآن در جامعه می شد.

معاون آموزش مدرسه علمیه دارالحکمه تهران افزود: از دلایل دیگر کلی گویی قرآن این است که، کلی گویی باعث احساس نیاز به ثقل دیگر و نیاز به کسی که بتواند قرآن را تفسیر و تبیین کند به شدت احساس می شد وخود قرآن هم تاکید میکند که ای پیامبر ما ذکر را ناز کردیم تا تو برای بیان مردم بیان کنی(لتبین للناس) مردم متوجه بشوند باید نزد کسی بروند که علم تفسیر و توضیح قرآن را داشته باشد و آن شخص پیامبر و ائمه علیهم السلام هستند.

حجت الاسلام معلمی ادامه داد: دلیل دیگری که اسم ائمه علیه السلام در قرآن نیامده این است که آوردن نام ائمه زمینه ساز تحریف قرآن می شد. در روایات و تاریخ اسلام صدها مورد است که نام امیرالمومنین علیه السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله ذکر شده است که بعد از ایشان علی علیه السلام جانشین رسول الله باید باشد، ولی در تاریخ شاهدیم که با امر پیامبر هم مخالفت کردند و نکته بعد اینکه به حضرت رسول(ص) اتهام فامیلی از طرف منافقین زده می شد.

وی با اشاره به روش قرآن کریم در معرفی افراد، توضیح داد: بهترین و موثرترین شیوه معرفی افراد، معرفی از راه اوصاف است. یک سخنران وقتی می خواهد شخصی را معرفی کند خیلی مناسبتر است که اول اوصاف او را بیان کند مثلا بگوید می خواهم کسی را به شما معرفی کنم که جهان را پر ازعدل و داد می کند. او کسی است که عقل ها را کامل می کند. او خواهد آمد و مدینه فاضله را تشکیل خواهد داد. لذا بهترین را معرفی همین روش است و قرآن این روش را در معرفی امام زمان علیه السلام در پیش گرفته است.

معاون آموزش مدرسه علمیه دارالحکمه تهران در خصوص روایتی در مورد تکامل عقل انسان ها در آخر الزمان، بیان داشت: در روایت آمده است که(العقل ما عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان) و یا (العقل الیهدی و الینجی) عقل این نیست که محاسبات مادی کنیم تا دنیا را چطور آباد کنیم، اگر چه این هم از لازمه های عقل و زندگی دنیایی است اما مهمتر این است که ما بدانیم کجا هستیم؟ و به کجا میرویم؟ و در این راه چه چیزهایی نیاز داریم؟ عقل این است که بفهمد آخرت و راه رسیدن به آن چیست؟

وی ادامه داد: وقتی امام زمان(عج) ظهور می کنند همه مردم عقلشان تکمیل می شود به این معنا که می فهمند اصل چیست، و هدف کجاست، و راه رسیدن به این هدف چیست،  چطور می توان دنیا را زمینه ساز تکامل رسیدن به آخرت کند. این عقل است که گسترش پیدا می کند و وقتی همه مردم کره زمین عقلشان به این شکل کامل شد جامعه در مسیر تعالی معنوی قرار خواهد گرفت.

این استاد حوزه در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه راه های معرفتی جامعه نسبت به امام زمان(عج) را چگونه تبیین و در جامعه بتوان ملموس کرد، گفت: بهترین راه شناساندن امام زمام(عج) به مردم و ایجاد شوق برای آمدن حضرت این است که بعضی از شیرینی های زمان ظهور که در قرآن و روایات ذکر شد را به مردم بچشانیم و ذائقه مردم را از جامعه امام زمانی شیرین کنیم. مثلا در راهپیمایی اربعین می بینیم مردم بدون اینکه خودشان را در نظر بگیرند چگونه ایثارگری می کنند و همه هست و نیست شان را برای زائر سید الشهداءعلیه السلام در طبق اخلاص قرار میدهند این یکی از خصوصیت جامعه امام زمانی است.

وی افزود: اگرما در یک جامعه کوچک بتوانیم شکل جامعه امام زمانی را بشناسانیم یعنی جامعه مهدوی یعنی اینکه دست یکدیگر را بدون توقع بگیریم و این حس را وقتی مردم درک کنند، هر روز آرزو می کنند که امام زمان(عج) تشریف بیاورند. اگر بتوانیم این مطلب را نشان دهیم که مسئولی می تواند باشد که فقیرتر از مردم عادی می تواند زندگی کند، مردم برای چنین جامعه ای ابراز شوق خواهند کرد

حجت الاسلام معلمی گفت: ما باید خودمان را آماده کنیم و مسئولینی تحویل نظام دهیم که چشمه های امام زمانی و مهدوی در او بجوشد تا شوق مردم به حکومت جهانی بقیه الله هر روز بیشتر شود.

وی در پایان در مورد برگزاری جشن و سرور آغاز امامت امام زمان(عج) تاکید کرد: شاد باش و تبریک به مناسبت نهم ربیع و سالروز آغاز امامت صاحب الزمان علیه السلام چندین هدف دارد. اول اینکه بیعت با امام زمان(عج) را تجدید کنیم و توجه داشته باشیم نام و توجه حضرت را در جامعه زنده نگه داریم و نکته بعد اینکه این جشن ها مقدمه وعاملی باشد برای شناساندن امام زمان(عج) و بخصوص معرف و احساس نیاز به حضرت را در دلها بیدار کند. این جشن بعد از دو ماه حزن و عزاداری حلاوت و شیرینی بع مومنان را به این شکل می تواند بشناساند که بعد از دو ماه حزن و عزاداری، اولین و بالاترین جشن ما آغاز امامت حضرت است و باید دقت شود این جشن ها با معرفت و بدون اینکه به حاشیه برود برگزار شود.

خبرنگار: سعید امیری