به گزارش خبرگزاری حوزه، به همت موسسه شیعه شناسی در قم فعالیت های پژوهشی و تبلیغی در اروپا با حضور فعالان تبلیغی در عرصه ملی و بین المللی و فعالان این حوزه بررسی شد.

در ابتدای این نشست آیت پیمان رئیس این موسسه با اشاره موازی کاری در حوزه پژوهش و عرضه شیعه به محیط بین الملل یکی از نقصان های جدی این بخش را همین موازی کاری ها دانست.

در ادامه حجت الاسلام والمسلمین زادهوش رئیس جامعه المرتضی و احمدی از فعالان تبلیغی به ارایه بحث پیرامون بایسته های تبلیغ در اروپا و محیط بین الملل پرداختند که در ذیل به بیان این مباحث پرداخته شده است.

حجت الاسلام والمسلمین  زادهوش: رئیس جامعه المرتضی(ع)

تبلیغ در عرصه بین المللی نیازمند ظرافت های چند بعدی است

در طول این چند دهه که اسلام خودنمایی جدی برای غرب و اروپا کرده است، مشکلات عدیده و جدی از سوی آنان برای حضور مبلغان شیعه در این کشورها ایجاد شده است.

مشکلات حتی در حد یک روادید و رفت و آمد وجود دارد، چه رسد به اعزام مبلغ و ارسال و انتشار کتاب و ساخت مسجد و مرکز اسلامی و ... بنابراین برای چنین شرایطی باید راه‌های دیگری را طی کنیم.

یکی از بهترین راه‌ها و در عین حال، آسان و موفق که تجربه هم شده است، بهره‌مندی از نیروهای توانمندی است که به عنوان پزشک و مهندس و دانشجو و تاجر و ... در کشورهای دیگر حضور دارند و در زمینه انتقال فرهنگ دینی هم آشنایی داشته و علاقه‌مند هم هستند.

ما می‌توانیم با شناسایی کسانی که اعتقادات راسخ و اطلاعات قوی در زمینه اسلام دارند، همچنین ارتباطات حساب شده و حمایت معنوی، آموزش و هدایت آنان از حضور موثرشان در کشورهای غربی بهره ببریم تا یک نهضت فرهنگی و دینی ایجاد شود و مشکلات عدیده اعزام مبلغان دینی هم وجود نداشته باشد.

استفاده از این نیروها بازتاب خوبی دارد، ولی سرمایه مغفولی است که توجهی به آن نشده و اگر متولیان و دست‌اندرکاران تبلیغ بین‌المللی به این امر مهم بپردازند و با برنامه حساب‌شده‌ای از این سرمایه‌ها حمایت کنند، امکانات آموزشی و متون محتوایی خوب در اختیار آنان بگذارند، ما قطعا گامی به جلو برخواهیم داشت.

باید سرمایه‌های نیروی انسانی شناسایی و مورد حمایت قرار بگیرند تا نتایج بسیار بهتری داشته باشیم. در میان ۱۵ کشور اروپایی، وقتی زمان اعتکاف فرا می‌رسد، شیعیان گاهی مجبور هستند که ۴ کشور اروپایی را طی کنند تا به مسجد هامبورگ بروند و در مسجد آنجا اعتکاف کنند، در صورتی که اگر بتوانیم مساجدی در کشورهای مختلف تأسیس کنیم، بسیاری از معضلات مسلمانان شیعه حل و فصل خواهد شد.

به جای تأسیس حسینیه و مرکز اسلامی، اصل بر تأسیس مسجد است؛ یکی از اشکالات کار ما این است که از ابتدا با تابلوی شیعه فعالیت می‌کنیم و همین سبب می‌شود تا علیه ما گارد بگیرند، لذا ابتدا باید با تابلوی مسلمان بودن کار را شروع کنیم؛ یعنی ابتدا افراد را با نام اسلام جذب کنیم و اگر بعد بر سر تفاوت اسلام در میان شیعه و سنی صحبت شد، به معرفی مبانی تشیع بپردازیم.

در کنار ضعف در امور شکلی، کار محتوایی جدی هم انجام نشده است،ما چند سال قبل ۴۰ برنامه دینی به زبان ایتالیایی درست کردیم و بعد از آن متوجه شدیم که اولین برنامه دینی و فرهنگی برای معرفی شیعه بوده است و قبل از آن کاری نشده بود.

باید محتواهایی متناسب با مناطق مختلف و زبان و فرهنگ آن کشورها تولید کنیم.

پزشک و فعال فرهنگی در ایتالیا:

نباید اجازه سیاسی کاری در حوزه تبلیغی بدهیم

سیدمحمدباقر احمدی، فعال فرهنگی در ادامه این نشست گفت: ۴۰ سال است که در ایتالیا زندگی می‌کنم؛ این کشور مدت‌ها مهاجران زیادی را به کشورهای اروپایی فرستاده بود، ولی خودش، الان مهاجرپذیر شده است.

ابتدا که بنده به آنجا رفتم در آنجا حتی قصابی برای مسلمین وجود نداشت و اوایل چندین ماه گوشت نمی‌خوردیم. از این رو تعداد زیادی گوسفند و گاو برای مردم مسلمان به صورت شرعی قربانی کردیم.

مسئولین در طول چندین دهه قبل و حتی بعد از انقلاب علاقه زیادی به فرنگ و آمریکا داشتند، در حالی که ایتالیا به لحاظ تاریخی مادر بزرگ مادر بزرگ غرب است.

در دوره صفویه و شاه عباس، ایران با ونیز و ایتالیا ارتباط داشتند و هنوز وسایلی از آن دوره ایتالیا در میدان نقش جهان اصفهان وجود دارد.

کسی که سیسیل را فتح کرد، یک فرد ایرانی و قاضی بود که ۷۰ سال سن داشت؛ نام چند شهر در این منطقه به زبان فارسی است، از جمله طوس، گنجی، باقریه، علقمه، کلتا که همان قلعه است؛ رگل(رحل) و مسلمین چهار قرن در سیسیل بودند و بعدا مسیحیان جایگزین شدند.

قانون ابن سینا در سیسیل ترجمه شده و وجود دارد. همچنین حمام هزارساله در این منطقه وجود دارد. ضمن اینکه چندین کلیسا هست که در ستون‌های آن، خطوط کوفی نوشته شده، چون این اماکن مسجد بوده که تبدیل به کلیسا کرده‌اند.

مقر جهانی پاپ در ایتالیا است؛ موارد فرهنگی مشابه در ایران و ایتالیا، زیاد وجود دارد، مانند عزاداری، سینه‌زنی و اینکه ما ۱۲ امام داریم و آن‌ها معتقد به ۱۲ حواری برای عیسی(ع) هستند.

قدیس‌های زیادی در ایتالیا وجود دارد که همان طور که ما برای امامزادگان احترام قائل هستیم، آن‌ها برای قدیسان خودشان قائل هستند. چندین سال است که در زمینه گفت و گوی ادیان در حال تلاش هستیم که این گفت وگو، فرقه‌های مختلف مسیحی را در بر می‌گیرد. همچنین با اهل تسنن مراودات علمی داریم و به خصوص در مورد امام صادق(ع) چون استاد علمای آنان بوده است، ضمن اینکه با هندوها هم مباحث علمی داریم.

در ایتالیا چون مقر پاپ است، فعالیت‌های جهانی تبشیری دارند،مبلغان تیشری مسیحی به بیابان‌ها و جاهایی که امکانات اندکی وجود دارد، می‌روند و یتیم خانه و دانشگاه و ... درست می‌کنند و چندین دهه عمر خود را صرف تبلیغ می‌کنند تا اثرگذار باشند ولی روحانیون ما طی یک هفته و ده روز آن هم به شیک‌ترین مناطق اروپا می‌روند و تصور می‌کنند که مردم را اصلاح خواهند کرد و می‌توانند آنان را مسلمان و شیعه ۱۲ امامی کنند.

متاسفانه قدرت دافعه‌مان زیاد و جاذبه‌مان کم شده است، به همین دلیل در برخی موارد  شاهد بروز ناهنجاری در فرزندان برخی علما هستیم متاسفانه وضعیت پوشش و آرایش هم در ایران نامناسب شده است، زیرا در ایران بانوانی می بینیم که آرایش دارند، ولی در ایتالیا آرایش‌ در زنان، بسیار کم است.

تشیع معتقد به اجتهاد است و اجتهاد شنیدن نظرات دیگری است، بنابراین به جای نفی یکدیگر باید بر مشترکات بپردازیم، لذا در این راستا، کنفدراسیونی با حضور افرادی از ایران و پاکستان و ... در آنجا ایجاد کرده‌ایم تا تمرکز تبلیغی بیشتری داشته باشیم.

با عشق و صبر می‌توان کارهای خوبی انجام داد؛ معرفی مشاهیر ایرانی که برخی از آنان سنی هستند، از دیگر کارهای انجام شده بوده، ضمن اینکه مجمع بانوان اهل بیت راه‌اندازی شد. همچنین یک شب در کلیسای سیسیل در ماه رمضان، می‌دهیم و عمده کسانی که در این افطاری دخیل هستند، اهل سنت هستند و کارهای ما سبب شده تا پدرروحانی منطقه، ما را خیلی دوست داشته باشد.

مراکز اسلامی دارای نقاط قوت و ضعف هستد؛ متاسفانه هنوز رشد فکری مطلوبی نداشته‌ایم که همدیگر را بپذیریم و دفع نکنیم؛ معتقدم مهمترین عامل برای اثرگذاری اخلاق است و باید روی مقوله اخلاق کار شود و اگر «بهجت‌نام» نباشد کسانی «بهجت‌گونه» باشند و بتوانند در ایتالیا حضور یابند.

یکی از مشکلات تبلیغ در ایتالیا و اروپا، اسلام‌هراسی است که به خصوص وقتی داعش روی کار آمد تشدید شد، یکی از کارهایی که ما برای پیشبرد اهداف دینی انجام می‌دهیم، ویزیت صلواتی در مجتمع مسکونی محل سکونتمان است که خیلی موثر واقع شده است.

در ایتالیا بین ۴ تا ده مسجد وجود دارد که هیچ مسجدی برای شیعیان نداریم، پاپ به ما(مسلمانان) می‌گوید شما هزاران گروه اسلامی هستید و تا یکی نشوید، ما نمی‌توانیم با شما تعامل داشته باشیم، لذا ما باید به رشد و مرتبه‌ای برسیم که بتوانیم دیگری را بپذیریم و یک تشکل واحد اسلامی ارائه کنیم.

جمهوری اسلامی ایران در آنجا هزینه چندانی نکرده است؛ معتقدم بهترین عامل حضور فرهنگی بدون سیاسی کاری است و افراد با اخلاق و کاریزما برای تبلیغ در اینجا مفید هستند؛ کسانی که می‌توانند به لحاظ اخلاقی در دیگران موثر باشند.

ما یک ماه کامل ماه مبارک رمضان را غذا می‌دهیم که موجب جلب محبت مسیحیان و اهل تسنن است. همچنین دو ماه ایام عزاداری با حضور عزاداران از شهرها و استان‌های مختلف برای امام حسین(ع) برگزار می‌کنیم. همچنین راهپیمایی روز عاشورا را با حضور دو هزار نفر در مرکز میلان انجام می‌دهیم و چندسالی است که روز اربعین هم این کار انجام می‌شود، ولی متاسفانه حضور ایرانیان در این مراسم کم است وعمدتا از کشورهای دیگر اسلامی حضور دارند با اینکه هزاران شیعه در میلان داریم.