به گزارش خبرگزاری حوزه، با توجه به نزدیک شدن دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی،  آیت الله سیفی مازندرانی طی سخنانی در میان جمعی از فضلاء و روحانیون استان مازندران، به تبیین ویژگی های نماینده طراز انقلاب پرداخت که متن سخنان این استاد حوزه علمیه به این شرح است:

قانون گذاری به معنای ساختن شالوده ای که همه مسئولین باید بر اساس آن حرکت کنند، در دست نمایندگان مجلس است

هر نماینده باید بداند مجلس، سنگر و میعادگاه او با خدای خویش در دفاع از کیان نظام مقدس جمهوری اسلامی و دفاع از رسالت امام عظیم الشأن قدّس سرّه، مقام معظم رهبری زید عزّه و همه علماء می باشد، او باید آگاه باشد که مجلس، سنگر حفظ و صیانت از خون شهدای انقلاب و هشت سال دفاع مقدس است. همجنین باید بداند که قانونگذاری که زیربنای نظام مقدس جمهوری اسلامی را تعیین می کند توسط آنها شکل می گیرد. تمام مسئولین در هر بخش؛ چه در قوه مجریه، چه مقننه و چه قضائیه باید براساس چارچوب و شالوده ای حرکت کنند که آن «قانون» است. قانونگذاری به معنای پایه گذاری و ساختن شالوده ای است که همه مسئولین باید براساس آن حرکت کنند؛ و این مساله مهمی است. در واقع این قانون است که همه مسئولین را با سلیقه های مختلف، در راه حفظ کیان نظام در یک خط مشی جمع می کند.

نماینده ای که بدون مطالعه و مشورت در صحن مجلس حاضر می شود، امانتدار خوبی نیست

نماینده ای که ذهنش به هر مسئله ای مشغول باشد و صبح با ذهنی خسته و بی مطالعه و مشورت و بحث و بررسیِ قبلی به مجلس برود و در مجلس بر اساس شنیده ها و آنچه به ذهنش می آید درجا تصمیم بگیرد؛ امانتداری و انجام وظیفه نکرده است، بلکه باید در مورد قانون، مطالعه کند؛ زیرا سرنوشت امت و نظام، با این قانون رقم می خورد.

گاهی عواقب تصمیمات بدون مشورت، در کف خیابانها خودنمایی می کند

 عواقبی یک تصمیم مثل گران کردن بنزین، چقدر به پیکره نظام، ضربه وارد کرد؟ گر چه مردم این ضربه را به بهترین نحو، دفع کردند، اما آیا نمی شد این تصمیم قبل از اجرا به مجلس ارائه و مورد بحث نمایندگان مخالف و موافق قرار بگیرد و این صبحتها توسط مردم شنیده شود و آنگاه تصمیم گرفته شود؟ که اگر اینگونه می شد خیلی قضیه تفاوت می کرد و چه بسا این عواقب و  عوارض بلبشوها را در کف خیابان نداشتیم. و اینکه رهبری فرمودند نظر کارشناسان و سران قوا را قبول دارم، عین منطق است و کیفیت اجرا را احدی در حیطه رهبری نمی داند. اینها می توانستند به صورت تدریجی افزایش دهند آن هم با توضیح و تبیین ضرورت این کار.

مردم نباید به صورت ناگهانی با افزایش قیمت بنزین مواجه می شدند

این که مسئولی بگوید صبح که از خواب بیدار شدم دیدم این طرح در حال اجراست می کنند در حقیقت اقراری بود که از جانب او سر زد و «اقرار العقلاء علی انفسهم جایز»؛ خودش اقرار کرد که مردم یک دفعه با افزایش قیمت مواجه شدند که چنین عواقبی را در بر داشت.

تصمیمات ناگهانی برخی مسئولین که موجب اختلال در نظام می شود را با قانون، مهار کنید

پس قانونگذاری به معنای ریلگذاری و تعیین پایه برای حرکت مسئولین است. اگر در این راستا قانونی در مجلس تصویب شود مبنی بر اینکه رئیس جمهور حق ندارد تصمیماتی بگیرد که با سرنوشت نظام پیوند اساسی دارد و در مظان تهدید یا اختلال نظام باشد می تواند مانع تصمیمات ناگهانی و بلبشوهای اجتماعی را بگیرد؛ قانون، چنین نقش مهمی دارد.

احیای فرائض الهی، توسط قانون مطلوب صورت می پذیرد

این مجلس است که می تواند درباره امر به معروف و نهی از منکر، قوانینی تصویب کند که ضمانت اجرایی داشته باشد. اصل مهمی که به تعبیر روایات: «تقام بها الفرائض». افراد شخصی نمی توانند عهده دار این کار شوند؛ چرا که بالوجدان مشاهده می شود اگر شخصی به افراد بدحجاب و بی حجاب یا هر کسی که لایبالی است تذکر دهد مورد ضرب و جرح واقع می شود و قانون به گونه ای است که به دادگاه هم که برده می شود به نفع شخص مجرم و تارک معروف و عامل منکر، حکم می شود. قاضی می گوید قانون برای من اینگونه تعیین کرده است. اینجا هم این قانون است که می تواند نقش مهمی را ایفا می کند.

با قانون مطلوب، جلوی جرأت برخی مسئولین در برخی امور را بگیرید

اگر قانونی در مجلس تصویب شود مبنی بر اینکه نفوذ ولایت فقیه اختصاص به مسائل جاری داخل نظام ندارد بلکه کلیه قوانین بین المللی محکوم و تحت سیطره ولی فقیه است و قانونا حق امر و نهی در تمام مصوبات بین المللی که مربوط به ایران است را دارد و اوامر ایشان به منزله قانون و لازم الاجراست و تخلف از آن جرم است؛ گره گشای بسیاری از مشکلات است. اگر چنین قانونی به صراحت وجود داشت مسئولین جرأت نداشتند آن شروط نه گانه ای که ولی فقیه برای برجام گذاشت، مدّت مدیدی مسکوت بگذارند و اجازه ندهند کسی از این شرایط در صدا و سیما دم بزند. ما نشنیدیم مسئولی بگوید مشروعیت و قانونیت این برجام به انجام این شرایط نه گانه رهبری است.

قانون منهای نظارت، کارگشا نیست

البته اگر بهترین و جامع ترین قانون هم در میان باشد نیاز به نظارت وجود دارد. این قوانین بالاتر از قرآن که نیست، آیا کسانی که مجری قانون قرآن هستند کما هو حقه به آن عمل می کنند؟ خیر؛ نیاز به نظارت دارند. بدون نظارت بر اجرای درست قانون، اختلاس و تخلّف پیش می آید. این حیف و میلها و این سوء استفاده هایی که از بیت المال می شود ناشی از عدم نظارت است. بزرگترین امر خانمان سوز اقتصاد مقاوم ایران، قاچاق و واردات بی رویه است که به دلیل عدم نظارت ادامه دارد. باید یقه شخص متخلف را بگیرند و او را معرفی کنند تا چنین بلایی از جامعه رخت بربندد.

نظارت مهمتر از قانونگذاری است

بنا به نص قانون، وظیفه نظارت بر عهده همه نمایندگان است و در حوزه انتخابیه مسئولین مختلفی اعم از استاندار، فرماندار، بخشدار و سازمانهای مختلف وجود دارند که او باید ناظر عملکرد آنها باشد. نظارت مهم است که مجریان چگونه اجرا می کنند زیرا که انواع بده بستان و راههای تخلف از قانون وجود دارد. جلب منافع شخصی فرع بر بی قانونی و تخلف از قانون و عبور کردن از قانون است، ناظر باید جلوی آن را بگیرد؛ البته ناظری شجاع که اهل بده بستان سیاسی و مسامحه کاری و مصانعه کاری نباشد و پاک باشد.

نماینده مجلس باید به اهمیت جایگاه خطیر خویش آگاه باشد

نماینده باید جایگاه مجلس را بشناسد و اهمیت وظیفه اصلی که قانون بر عهده او گذاشته است را بشناسد یعنی قانونگذاری و نظارت بر مسئولین. در روایت آمده است: «رحم الله امرء عرف قدره» کسی که قدر و اهمیت جایگاه و کار خود را نداند معلوم است که آن را خوب انجام نمی دهد و در پی آن نمی رود.

شأن نماینده مجلس، الزام مجریان به کار کردن است نه ورود مستقیم به کارهای اجرایی

بعضی از نمایندگان به جای انجام این وظایف در زد و بند های سیاسی افتاده تا رأی و جایگاه خود را برای دوره بعدی حفظ کنند؛ به همین جهت کارهایی را که باید مجریان انجام دهند خودشان مستقیم وارد عمل می شوند؛ در حالی که جایگاه او این نیست که دنبال اجرا برود تا فلان جا را لوله کشی کنند و آب بیاورند و ...، اینها وظیفه مسئولین اجرایی مربوطه است و شأن نماینده این است که مجریان را به کار وادارد، جلوی خائن و متخلف و کم کار را بگیرد.

قانونگذاری در راستای ارزشهای انقلاب و نظارت بر عملکرد مسئولین، مهمترین تعهد نمایندگان با خدای متعال است

در روایت این گونه آمده است که امیر المؤمنین علیه السلام می فرمود: «وَ لَقَدْ کُنْتُ عَاهَدْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولَهُ ص أَنَا وَ عَمِّی حَمْزَةُ وَ أَخِی جَعْفَرٌ وَ ابْنُ عَمِّی عُبَیْدَةُ عَلَی أَمْرٍ وَفَیْنَا بِهِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِرَسُولِهِ فَتَقَدَّمَنِی أَصْحَابِی وَ تَخَلَّفْتُ بَعْدَهُمْ لِمَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِینَا مِنَ‏ الْمُؤْمِنِینَ‏ رِجالٌ‏ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا حَمْزَةُ وَ جَعْفَرٌ وَ عُبَیْدَةُ وَ أَنَا وَ اللَّهِ الْمُنْتَظِر»؛ مردانی که بر سر پیمانی که با خدای خودشان بستند راست گفتند. امیرالمؤمنین علیه السلام مصداق آن را جعفر طیار، حمزه سید الشهداء، عبیده و خودشان بیان کردند و فرمودند آنها رفتند و من منتظرم. در این انقلاب نیز خوشا به حال آنان که با خدای خویش عهد بستند و راست بودند و هرگز عهدی را که با خدا بستند تغییر ندادند؛ چه آنها که رفتند (مثل امام عظیم الشأن و شهدای دفاع مقدس) و چه آنانی که هستند.

نمایندگان نیز چنین عهدی با خدای خود دارند، تعهد بر قانونگذاری در راستای ارزشهای انقلاب و نظارت بر عملکرد مسئولین. الان می بینید که چه در کشورهای اسلامی؛ مثل لبنان و عراق، و چه در کشورهای مشرک؛ مثل فرانسه و انگلیس، تظاهرات خیابانی نظام را فلج کرده است و این به دلیل سوء رفتار و کم کاری و برخلاف قانون عمل کردن مسئولین است. عدم نظارت ممکن است موجب سقوط هر نظامی شود، وظیفه نماینده این است که با نظارت، جلوی این قضایا را بگیرد.

تدین به ارزشهای اسلامی و انقلابی

«تدیّن» نیز یکی از خصوصیات نماینده است. او باید به ارزشهای این انقلاب، تدیّن داشته باشد؛ ارزشهایی همچون عدالت اجتماعی، مبارزه با استکبار جهانی، عزت و اقتدار داخلی. این ارزشهای انقلاب، همان ارزشهای قرآن و دین اسلام هستند. آیاتی بسیاری در قرآن کریم به این ارزشها اشاره دارد از جمله: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ» و آیه «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْط..» یا کلام امیرالمؤمنین علیه السلام: «إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ عَلَی أَئِمَّةِ اَلْعَدْلِ أَنْ یُقَدِّرُوا أَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ اَلنَّاسِ» خدا بر رهبران عدالت واجب کرد که مثل بقیه مردم زندگی کنند.

تدین یعنی این ارزش انقلابی و اسلامی (مثل عدالت اجتماعی) را به عنوان جزئی از دین، باور داشته باشد و بی اعتنایی و عبور کردن از این خط قرمز را مساوی با بی دینی ببیند و معتقد باشد به اینکه اگر این خط قرمز را ردّ کند و از بیت المال سواستفاده و اختلاس نماید یا زندگی همراه با تجمّل داشته باشد و موکّلینش و آنها که او را به این مقام رسانده اند مستضعف باشند، در دینش خدشه وارد شده و تدیّن درستی ندارد.

نمایندگان در نوسانات سیاسی و اقتصادی چشم امیدشان به کشورهای مستکبر نباشد

استکبارستیزی و غش نکردن در دامن آمریکا در موارد اضطرابات و نوسانات سیاسی و اقتصادی داخلی نیز از دیگر خصوصیاتی است که یک نماینده باید دارا باشد. نباید در این گونه مواقع  فکر او خود به خود به سمت کشورهای استکبار جهانی میل کند به این معنا که چشم امیدش در دوای درد نوسان اقتصاد به آنجا باشد؛ این یعنی ضعف در دین.

به کسی رأی دهید که به ارزشهای انقلاب، از روی استدلال باور داشته باشد

باورداشتن به ارزشهای انقلاب از روی استدلال، خیلی مهم است. خیلی ها به این ارزشها باور دارند؛ محصل و استاد دانشگاه و فقیه و بقال و ... باور دارند، اما اگر مثلا امر دائر بین پنج نماینده شد و یکی در حدّ یک فقیه از روی استدلال و منطق و آیات و روایات باور دارد؛ قطعا او مقدم است؛ زیرا او نه تنها خودش و منطقه انتخاباتی خودش، بلکه مجلس را به سمت این باور سوق می دهد و با یک نطق پیش از دستور، می تواند ارزشها را برای اهل مجلس جا بیندازد به گونه ای که وجدان خیلی از مؤمنین، مفرّی جز تصویب مصوبه و طرح را در همان جهت مطلوب، نداشته باشند. عقل و وجدان می گوید باید به این شخص رأی داد تا بتواند در مجلس، اصل نظام را از خطر حفظ کند علاوه بر اینکه در منطقه انتخاباتی خودش دخل دارد.

خوی تجمل طلبی، بی تأثیر کننده همه صفات خوب یک نماینده است

وقتی شخصی در زندگی شخصی، خوی تجمّل طلبی و رفاه طلبی داشته باشد همه شاخصه ها و ویژگیهای بالا، بی تاثیر خواهد بود و مردم می گویند اینها اهل عمل نیستند و فقط حرف می زنند.

نمایندگان باید با مؤمنین و طبقه مستضعف، معاشرت داشته باشند

معاشرت با مؤمنین و طبقه مستضعف قضیه مهمی است. عثمان بن حنیف از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام است و حضرت علیه السلام خیلی هم از او تعریف می کنند اما وقتی حضرت دید با افراد مرفّهی که دارای سفره های رنگین هستند، همسفره شده، در حالی که در آن شهر، افراد ناداری هستند که معطّل شام شب هستند به او فرمودند: «أمَّا بَعْدُ، یا ابْنَ حُنَیفٍ فَقَدْ بَلَغَنِی أَنَّ رَجُلًا مِنْ فِتْیةِ أَهْلِ الْبَصْرَةِ دَعَاکَ إِلَی مَأْدُبَةٍ فَأَسْرَعْتَ إِلَیهَا تُسْتَطَابُ لَکَ الْأَلْوَانُ وَ تُنْقَلُ إِلَیکَ الْجِفَانُ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُجِیبُ إِلَی طَعَامِ قَوْمٍ عَائِلُهُمْ مَجْفُوٌّ وَ غَنِیهُمْ مَدْعُوٌّ»؛ شنیدم تو سر سفره قومی نشستی که اینها مرفّه بی درد هستند یعنی عادت و سلیقه شان این است که اغنیاء را دعوت می کنند و در فکر فقراء و محرومین نیستند و سر سفره شان غذای رنگارنگ است در حالی که فقرای آنها گرسنه هستند. حضرت فرمود وظیفه دارید در منشها و روشها به امامتان نگاه کنید و به او اقتدا کنید. آیا این خطاب امیرالمؤمنین علیه السلام شامل کارگزاران و نمایندگان و مسئولین ما نمی شود؟ قطعا شامل می شود، قطعا یک نماینده و یک مسئول باید کلام امیرالمؤمنین علیه السلام را نصب العین خود قرار دهد و نگاهش به سوی افراد محروم و مستضعف و متدیّنی باشد که از صبح تا غروب در مزرعه کار و تلاش می کند تا بتوانند بعد از چند ماه که زمان درو می رسد درآمد ناچیزی کسب کنند.