به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در کاشان، فرزند دوم شهید حجت الاسلام سیدحسن صالحی در دیدار مسئول بسیج طلاب کاشان با خانواده این شهید با بیان خاطراتی ا پدر شهیدش، گفت: زمانی که پدرم شهید شد ده ساله بودم و از اینکه فرزند شهید هستم، افتخار می کنم.
فرزند دوم شهید حجت الاسلام سیدحسن صالحی، مقام معظم رهبری را موجب دل خوشی و دلگرمی خانواده شهدا و ایثارگران دانست و افزود: آن طور که باید پیرو راه شهدا باشیم، نبودیم.
وی اظهار کرد: رفاه زدگی، کمبود اخلاص و مصلحت اندیشی در وجود بعضی از مسئولان مانع پی بردنشان به راه شهدا شده است. بعضی اوقات رابطه شعارگونه برخی از آنان با خانواده شهدا موجب دلزدگی می شود.
این فرزند شهید با بیان این که مسئولین باید عبودیت را در رفتار و وصیت نامه شهدا مشاهده کنند، ابراز داشت: در تمام دعاهایم از خدا خواسته ام که لحظه ای از مسیر ولایت فقیه خارج نشوم، حتی از خدا خواسته ام اگر قرار است خدای ناکرده فرزندم از مسیر ولایت خارج شود از کودکی مرگش فرا برسد.
شهید صالحی در یک نگاه
شهید سید حسن صالحی 20 اردیبهشت ماه 1335 در خانوادههای مذهبی و روحانی متولد شد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی برای ادامه تحصیل وارد مدرسه حوزه علمیه شد و با موفقیت تا استادی پیشرفت کرد و از اساتید حوزه علمیه آیت اله یثربی کاشان بود.
وی بارها به جبهه اعزام شد تا اینکه پنجم مردادماه 1367 در عملیات مرصاد در میمک به شهادت رسید و در امامزاده حبیب بن موسی(ع) کاشان به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیت نامۀ شهید
«خدایا مرا از سپاهیانت قرار ده؛ چرا که همانا تنها سپاه تو پیروز است، و مرا از حزب خود قرار ده که تنها حزب تو رستگار است و هم از دوستانت قرارم ده که بر دوستانت ترسی نیست و اندوهگین نمیشوند.»
خداوندا ! میخواهم چیزی را که لیاقت آن را ندارم ولی این آیۀ «اُدعونی اَستَجِب لکم» به من امید آن را داد بخواهم.
خدایا ! مرا جزء سپاهیانت قرار دهی که سپاهیانت پیروزند و مرا جزء حزب خودت قرار دهی که حزبت رستگارند و مرا از اولیاء خودت قرار دهی که اولیائت حزنی از گذشته و اندوهی از آینده ندارند و مرا شهید بمیران که شهدا زندگانند و شهادت کرامت است « القتل لنا عادة و کرامتنا الشّهادة ».
خداوندا ! با اینکه گناه سرتاپایم را گرفته ولی دل آرامی دارم چون تو « قابل التّوب و غافر الذّنب » هستی « یا ستّار العیوب اِغفر ذنوبی … یا سریع الرّضا » من هرچه هستم بندۀ تو هستم
انتهای پیام