به گزارش خبرگزاری حوزه، طبق بررسی های کارشناسانه و یافته های علمی، سن ایجاد تغییرات در افراد تا ۲۱ سالگی است و از این رو، خانواده ها، مدارس و نهادهای تربیتی می بایست اهتمام و سرمایه گذاری لازم را برای امر مهم تربیت بر روی کودکان و نوجوانانی داشته باشند که عموماً در این طیف سنی قرار می گیرند.
از سویی نباید از یاد ببریم که در حال حاضر بیش از یک چهارم جمعیت کشور را افراد زیر ۱۸ سال تشکیل می دهند که این ها همان طور که اشاره شد، در سنین ویژه تربیت پذیری قرار دارند.
در این نوشتار البته قصد نگارنده ورود به مقوله تکالیف و بایسته های مرتبط با خانواده ها، مدارس و نیز نهادهای تربیتی دیگر نیست بلکه در این مجال اندک، غرض اشارتی است به وظیفه رسانه ها خاصه رسانه ی مهم و تاثیرگذاری چون تلویزیون، چرا که به هر حال بخش مهمی از اوقات کودکان و نوجوانان ما در طول شبانه روز پای این رسانه و تماشای محتوای عرضه شده از سوی آن می گذرد.
قبل از هر چیز باید بر این مساله تأکید کرد که برنامه های تلویزیون باید با الزامات تربیتی و نگاه دینی همخوانی داشته باشد و این مهم به خصوص در گام دوم انقلاب و تاکیدات بسیار مهم مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم حفظ و تقویت روحیه انقلابی در بین اقشار مختلف جامعه، اهمیت و ضرورت صدچندانی پیدا می کند.
متاسفانه گاهی اوقات برخی برنامه های رسانه ملی در قاب سیما، نه تنها در مسیر رشد و تربیت اسلامی کودک و نوجوان نیست بلکه بیشتر نقش مخرب دارد. البته این مساله که عموماً ناشی از ضعف نظارت یا بی برنامگی است به آن معنا نیست که تعمدی در این باره وجود دارد بلکه قصور و یا تقصیر را نمی توان منکر شد، چه آن که لاجرم ما پذیرفته ایم که در قاموس یک نظام و جامعه اسلامی، رسانه ملی باید رشد دهنده، تعالی بخش، انسجام بخش و هویت آفرین باشد.
از سویی طرح این گلایه که بارها از سوی علما و حوزویان دلسوز و دغدغه مند، مطرح شده به معنای نادیده گرفتن کارها و فعالیت های خوب تلویزیون نیست بلکه تاکید مجددی بر اهمیت تربیت رسانه ای در جامعه ماست، چه آن که حتی در کشورهای غیرمسلمان و دارای نظام های لائیک و سکولار هم توجه به تربیت در رسانه بسیار مهم است.
به عنوان مثال شاید برایتان جالب باشد که بدانید، انگلیسی ها به هیچ وجه اجازه نمی دهند در رده خردسال و کودک، کارتون ها و انیمیشن ها و فیلم های خارجی از شبکه های تلویزیونی پخش شود چرا که معتقد هستند این کار باعث بروز و تشدید تعارض فرهنگی می شود، حتی در بسیاری از کشورهای دنیا از جمله کشورهای غربی، تماشای کار خارجی برای بچه های زیر شش سال به طور کلی ممنوع است.
حفظ و تقویت نهاد خانواده و تربیت صحیح کودکان و نوجوانان بر این مدار، انتظار به حقی است که از رسانه ملی می رود.
نکته قابل توجه دیگر این که تبلیغات شیک و لاکچری تلویزیون به خصوص در ارتباط با کودکان و نوجوانان در تعارض با اهداف تربیتی و سبک زندگی اسلامی است.
اساساً رویکرد مادی گرایانه رسانه ها، نقش پارازیت را بر رضایتمندی خانواده ها دارد، چرا که مسابقه اشرافیت و تجمل گرایی و چشم و هم چشمی را به همراه خواهد داشت.
این در حالی است که اگر رویکرد رسانه ها خاصه رسانه ملی در جهت رشد و تعالی انسان باشد، طبعاً رضایتمندی مخاطب را به سمت دیگری خواهد بُرد که به تولید ثروت و افزایش رفاه در جهت تکامل مادی و معنوی معطوف می شود.
سید محمد مهدی موسوی
