به گزارش خبرگزاری حوزه؛ حضرت آیت الله جوادی آملی در دیدار جمعی از اساتید دانشگاه علامه طباطبایی تهران با اشاره به مراتب «علم» و «شأن ابدی انسان»، بیان داشتند: شأن انسان، داشتن «علم ابدی» است، چراکه انسان، خود، موجودی ابدی است در نتیجه علمی که نتواند در مسیر ابدیت با انسان همراه باشد در شأن او نخواهد بود.

ایشان ادامه دادند: انسان یک موجود «ثابت» است و نه «ساکن»؛ ما یک «ثابت» داریم و یک «ساکن»، هیچ کس نمی پرسد «دو» به اضافه «دو» که می شود «چهار»، چقدر عمر دارد! این گونه مسائل که ثابت هستند نه تاریخ دارند و نه جغرافیا! انسان نیز از چنین سنخی است، لذا اینکه می گویند در بهشت برای انسان خستگی نیست به همین دلیل است.

معظم له خاطرنشان کردند: «علم»، تابع «معلوم» است؛ اگر «معلومِ» یک علمی ابدی نباشد آن علم نیز ابدی نخواهد بود، لذا باید معلوم ابدی تهیه کنیم تا علم به سبب آن معلوم ابدی شود و آن، توحید، وحی و نبوت است.

حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح داشتند: هر زائری مجاز نیست در زیارت ائمه علیهم السلام خطاب به ایشان بگوید «إنّی مُحَقِّقٌ لِمَا حَقَّقْتُمْ، مُبْطِلٌ لِمَا أَبْطَلْتُم‏»، بلکه تنها اساتید عالم و فرهیخته می توانند به امام عرض کنند آنچه را شما تحقیق کردید، ما نیز تحقیق می‌کنیم.

ایشان ادامه دادند: دین، آداب زیارت کردن را به ما آموزش داده است، در فرهنگ دین قبرستان به مثابه یک مدرسه است؛ در زیارت قبور، ائمه به ما فرمودند این زیارت نامه را بخوانید « یا اَهْلَ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، بِحَقِّ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ، کَیْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ »؛ شما را به حق «لا اِلـهَ اِلاَّ الله» قسم می دهیم به ما بگوید آنجا چه خبر است؟! معلوم می شود غیر از این حوزه ها و مدارس دنیوی، مدرسه دیگری هم هست که می توان معارف عمیق را از آنجا آموخت و این راه بر اساس ظرفیت هر کسی برای همه باز است .این علم همان علم ابدی است که در شأن انسان است و علمی که از این کمتر باشد در شأن انسان نیست چون ابدیت او را تامین نمی کند.

معظم له با اشاره به مباحثی از «علم دینی» ابراز داشتند: بخش اعظمی از علوم دانشگاهی موضوعش فعل خداست؛ یعنی «خلقت»، اما آنچه امروزه در دانشگاه وجود دارد نه علم دینی بلکه لاشه علم است چرا که فاقد «هوالاول»؛ یعنی توحید و مبداء یا به عبارت دیگر، «که آفرید؟» است و نیز فاقد «هوالآخر»؛ یعنی معاد و مقصد و به عبارت دیگر، «چرا آفرید؟» است! و لاشه علم، کسی را الهی نمی کند، این نکته آن معلوم ابدی را برای علم ابدی تامین می کند .

حضرت آیت الله جوادی آملی اذعان داشتند: تمایز علوم به تمایز موضوعات است؛ اگر موضوع علم فاقد «هوالاول» و «هوالآخر» باشد، علم، علم غیر دینی خواهد بود اما اگر موضوع علم، آیات و خلقت الهی باشد، علم، علم دینی است.

ایشان تاکید داشتند: چیزی در عالم نیست که آیت خدا نباشد، حضرت امیر علیه السلام از خلقت خداوند به آیینه تعبیر می کند، آیینه از خود چیزی ندارد، آیینه های معمولی هر کسی را که در مقابلش قرار بگیرد نشان می دهد، اما خلقت الهی، آیینه ای است که تنها و تنها خالق را نشان می دهد و این مساله آنقدر روشن است که خداوند از کسانی که در آیینه خلقت، جمال الهی را نمی بینند تعبیر به «کور» می کند، البته این تعبیر تحقیر نیست، بلکه تحقیق است.

313/32