به گزارش خبرگزاری حوزه، متاسفانه کشور ما نیز مانند بسیاری از دیگر کشورهای جهان، درگیر مبارزه با ویروس کرونا شده است و تعدادی از هموطنانمان به این بیماری مبتلا گردیده اند، در این بین کادر درمانی به ویژه پزشکان و پرستاران در خط مقدم مبارزه با این بیماری قرار دارند. آیت الله العظمی جوادی آملی در فرازهایی از کتاب مفاتیح الحیات به بیان اجر و پاداش کسانی که از بیماران نگهداری و مراقبت می کنند پرداخته است، که در ادامه توجه شما را به آن جلب می کنیم.

شخصی به نام مرازم بن حکیم می‌گوید: با محمد بن مصادف در سفر حج بودم که در مدینه بیمار شدم. وی مرا تنها رها می‌کرد و به مسجد می‌رفت. من نزد پدر او از فرزندش گله کردم. او هم ماجرا را با امام صادق (ع) در میان گذاشت. آن حضرت به محمد بن مصادف پیغام داد که اگر در خانه می‌ماندی و از بیمار پرستاری می‌کردی ثوابش از عبادت در مسجد بیشتر بود.[۱]

پاداش پرستاری از بیمار

رسول گرامی اسلام در خصوص پاداش پرستاری از بیمار فرمود: هرکس یک شبانه‌روز از بیماری مراقبت کند خدا او را با ابراهیم خلیل(ع) برانگیزد، آن‌گاه از صراط همچون برق جهنده تابان بگذرد.[۲]

پاداش تأمین نیاز بیمار

رسول خدا(ص) فرمود: ... هرکس برای برآوردن نیاز بیمار بکوشد و آن را برآورد، همانند روزی که از مادرش زاده شده از گناهان خود خارج شود. مردی از انصار پرسید: ای رسول خدا! اگرچه بیمار از خانواده‌اش باشد؟ رسول خدا(ص) فرمود: از دارندگان بزرگ‌ترین پاداش کسی است که در برآوردن نیاز [بیمار] خانواده خود بکوشد... .[۳]

همچنین رسول خدا (ص) می‌فرماید: کسی که در جهت تأمین نیاز بیماری بکوشد، برآورده شود یا نشود، از گناهانش، به سان روزی که از مادر متولد شده بیرون آید.[۴]

پاورقی:

[۱] . مُرَازِمِ بْنِ حَکِیمٍ، قَالَ: زَامَلْتُ مُحَمَّدَ بْنَ مُصَادِفٍ، فَلَمَّا دَخَلْنَا الْمَدِینَةَ اعْتَلَلْتُ فَکَانَ یَمْضِی إِلَی الْمَسْجِدِ وَ یَدَعُنِی وَحْدِی فَشَکَوْتُ ذَلِکَ إِلَی مُصَادِفٍ، فَأَخْبَرَ بِهِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع)، فَأَرْسَلَ إِلَیْهِ: قُعُودُکَ عِنْدَهُ أَفْضَلُ مِنْ صَلاتِکَ فِی الْمَسْجِد (الکافی، ج۴، ص۵۴۵).

[۲] . ... وَ مَنْ قَامَ عَلَی مَرِیضٍ یَوْماً وَ لَیْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلِ (ع) فَجَازَ عَلَی الصِّرَاطِ کَالْبَرْقِ اللاّمِعِ (ثواب الاعمال، ص۲۸۹).

[۳] . ... وَ مَنْ سَعَی لِمَرِیضٍ فِی حَاجَتِهِ فَقَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْم وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الأَنْصَارِ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! وَ إِنْ کَانَ الْمَرِیضُ مِنْ أَهْلِهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ أَجْراً مَنْ سَعَی فِی حَاجَةِ أَهْلِهِ وَ مَنْ ضَیَّعَ أَهْلَهُ وَ قَطَعَ رَحِمَهُ حَرَمَهُ اللَّهُ تَعَالَی حُسْنَ الْجَزَاءِ یَوْمَ یَجْزِی الْمُحْسِنِینَ وَ ضَیَّعَهُ... (ثواب الاعمال، ص۲۸۹).

[۴] . وَ مَنْ سَعَی لِمَرِیضٍ فِی حَاجَةٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ یَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّه (الفقیه، ج۴، ص۱۶).

منبع: کتاب مفاتیح الحیات؛ تالیف آیت الله العظمی جوادی آملی.