به گزارش خبرگزاری حوزه، جامعه پزشکی یکی از جوامع ایثارگر کشور است که اعضای آن اعم از امدادگران، پزشکان و پرستاران، همواره در مواقع بحران، از سیل و زلزله گرفته تا بحران ویروس «کرونا» که این روزها کشور را درگیر خود کرده است، حضور فعال داشته و در راه نجات جان هموطنان خود، ایثارگری می‌کنند؛ ایثارگری که ممکن است حتی به قیمت جان‌شان نیز تمام شود.
دوران دفاع مقدس، نقطه عطف ایثارگری و حماسه‌گری جامعه پزشکی کشور است که در این راستا نیز امدادگران، پزشکان و پرستاران با حضور در خطوط مقدم جبهه‌های نبرد، برای نجات جان رزمندگان مدافع ناموس، اعتقادات و خاک این سرزمین، از جان خود مایه گذاشتند.
بیمارستان‌های صحرایی مستقر در جبهه‌ها، یکی از محل‌هایی است که ایثارگری‌های جامعه پزشکی کشور در هشت سال دفاع مقدس را روایت‌گری می‌کند و از طرفی دیگر، توان بالای رزمندگان «مهندسی رزمی» را به‌نمایش می‌گذارند که چگونه در دل جبهه‌های نبرد، در کوتاه‌ترین زمان ممکن و در دل تاریکی شب، زیر گلوله‌های دشمن، این بیمارستان‌ها را ایجاد کردند درحالی که رژیم جنایت‌کار بعثی در اعمالی به‌دور از انسانیت، بیمارستان‌های صحرایی ما را نیز بمباران می‌کرد.
جامعه پزشکی کشور در دوران دفاع مقدس شهدای زیادی را تقدیم کرده است که شهید دکتر «محمدعلی رهنمون»، از شهدای شاخص این قشر است. این شهید عزیز در دوران دفاع مقدس همواره با قبول مسئولیت در بیمارستان‌های صحرایی، با جمع کردن پزشکان متخصص، به ساماندهی اوضاع و امکانات بیمارستان‌های صحرایی در راه کمک‌رسانی هرچه بهتر به مجروحین می‌پرداخت و همیشه رهرو خط امام (ره) و انقلاب بود تا اینکه در ششم اسفند سال ۱۳۶۲ در عملیات «خیبر» در بیمارستان صحرایی خاتم‌الانبیاء (ص)، در حالی که نماز صبح را اقامه می‌کرد، بر اثر حملات توپخانه‌ای ارتش بعث عراق و اصابت گلوله توپ به سنگر مدیریت بیمارستان، شربت شهادت نوشید.
اهم اقدامات بهداری رزمی در دوران دفاع مقدس
١- احداث بیش از ۵٣ بیمارستان صحرایی در نزدیک‌ترین مکان به خط مقدم جنگ
٢- داشتن ٧٠٠ تخت در این بیمارستان‌ها و ٢۴٠ اتاق عمل و ٣٢٠ تخت مراقبت ویژه و ICU
٣- انجام بیش از ١٠٠ هزار عمل جراحی حیات‌بخش
۴- تجهیز و راه‌اندازی ١۶ هزار و ۶۵٠ تخت نقاهت‌گاه به‌علاوه آماده‌سازی و به‌کارگیری شش هزار تخت بیمارستانی در شهرهای مرزی
۵- حضور بیش از ١٠٠ هزار پزشک، پزشک‌یار، امدادگر و پیراپزشک در جبهه
۶- مداوای بیش از ١٠٠ هزار مجروح شیمیایی
٧- به‌کارگیری بیش از سه هزار آمبولانس در دوران دفاع مقدس
٨- واکسیناسیون حدود دو میلیون نفر در برابر مننژیت و کزاز
٩- ایجاد بزرگ‌ترین سامانه خونرسانی
١٠- ایجاد بزرگ‌ترین سامانه امداد و انتقال مجروحین با به‌کارگیری ناوگان‌های هوایی، ریلی و زمینی و تشکیل تیپ امداد و انتقال
بیمارستان صحرایی حضرت علی بن ابی طالب (ع)
بیمارستان علی بن ابیطالب (ع)، منطقه عمومی آبادان و «والفجر ۸» را تحت پوشش درمانی قرار می‌داد و از طرف دیگر نیز اگرچه این بیمارستان در مسیر جاده خرمشهر ـ اهواز قرار نگرفته بود و در بین آن‌ها رود کارون جریان داشت، ولی با استفاده از پل‌ها و همچنین ترابری دریایی، مناطق عمومی رمضان و خرمشهر را زیر پوشش خود قرار می‌داد؛ بنابراین بیمارستان حضرت علی بن ابی طالب (ع)، در عملیات‌های «کربلای ۴» و «کربلای ۵» نیز به‌عنوان مهم‌ترین مرکز درمانی در نزدیکی خطوط مقدم پذیرای مجروحان بوده است.
از دیگر ویژگی‌های این بیمارستان، این بود که با توجه به اینکه منطقه عمومی «والفجر ۸» بیش از ۲۵۰ کیلومتر با اهواز فاصله داشت و پیمودن این مسیر موجب می‌شد تا امدادگران فرصت‌های طلایی جهت امدادرسانی سریع و اورژانسی به مجروحان بدحال را از دست بدهند، به آسانی در دسترس رزمندگان بود.
از جمله بخش‌های مهم بیمارستان علی بن ابیطالب (ع)، بخش‌های اورژانس مجروحین سرپایی، اورژانس مجروحین برانکاردی، اطاق عمل، نقاهت‌گاه و درمانگاه، داروخانه، آزمایشگاه، بانک خون، رادیولوژی، اورژانس ش.م.ه بود. اورژانس این بیمارستان با حدود ۶۰ تخت که تا ۸۰ تخت قابل گسترش بود، قادر به خدمت‌رسانی روزانه ۱۰ هزار مجروح سرپایی و برانکاردی بود.
با توجه به نسبت مأموریت و منطقه بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) و جایگاهی که در کل بهداری رزمی داشت و همچنین پایدار بودن اطاق عمل و فعالیت وسیع و گسترده و تحمل مشکلات فراوان در عملیات‌های «کربلای ۴» و «کربلای ۵» و نیز پشتیبانی پدافندی این منطقه، باید به این واقعیت اعتراف کرد که این بیمارستان در همان‌جایی ساخته شده که می‌بایستی ساخته می‌شد.
در عملیات‌های «کربلای ۴» و «کربلای ۵» و «کربلای ۸» و در عملیات‌هایی که عراق انجام داد و فاو و شلمچه را پس گرفت، بلافاصله پس از اعلام عملیات، تیم‌های اضطراری مربوط به ستاد امداد و درمان و نیروهای بسیجی اعم از پزشک و پیراپزشک از طرف نیروی بسیج بهداری رزمی، به بیمارستان اعزام شدند.
بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) از لحاظ استحکام به‌صورت بتون درجا ساخته شد و از قدرت مانور بیشتری برخوردار بود و از لحاظ وسعت زیربنایی نیز دو برابر بیمارستان فاطمه‌الزهرا (س) بود.
