به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسن زمانی در نشست هم اندیشی بررسی انواع و مدل های گوناگون مواسات مؤمنانه که در مرکز راهبری اقتصاد مقاومتی حوزه های علمیه برگزار شد، اظهارکرد: آنچه مشخص است، اصل مواسات مؤمنانه یک دستور دینی ثابت است، دستوری که قرآن، پیامبر(ص) و ائمه هدی(ع) بر آن تأکید داشته اند بطوریکه امیرالمؤمنین نیز تندیس مواسات بوده اند و این مواسات در طول تاریخ بشر بویژه نزد مسلمانان همیشه بوده است و زمانیکه بحرانی برای جامعه پیش آید، این مهم اولویت بیشتری پیدا می کند.
عضو هیئت علمی جامعةالمصطفی العالمیه افزود: کرونا در تمام جهان شیوع پیدا کرد و همه مردم آسیب اقتصادی دیدند، اما طبقات محروم جامعه آسیب شان بیشتر و جدی تر بود که البته طیفی از آنان طلاب و فضلای حوزه علمیه و طیفی دیگر مردم مستضعف و طبقات محروم بودند، همان هایی که صاحب انقلاب ما هستند، گرچه این فرهنگ نسبت به صدر انقلاب اسلامی فراموش شده است اما من معتقدم هر یک از مجموعه می تواند نسبت به سهم خود از این فرهنگ حمایت کرده و آنرا احیا کند.
دبیر ستاد حوزوی مدیریت بحران و حوادث غیرمترقبه ادامه داد: مقداری این فرهنگ را به فراموشی سپرده ایم و از آن غفلت کرده ایم. اینکه امام راحل فرمودند؛ «یک موی کوخ نشینان به همه کاخ نشینان می ارزد» اینها شعار نبود، بلکه تابلوی فکری بود و اگر فرمودند؛ «اینان صاحبان انقلاب ما هستند» یک حقیقت بود. تا الان هم اگر اسلام و انقلاب آسیبی ببیند همین پابرهنه ها، بی سوادان، کم سوادان، روستائیان، کسانیکه دنبال پوز اجتماعی و سیاسی و علمی نیستند پا به صحنه می گذارند و همانند این چهاردهه همراه انقلاب، نظام و آموزه های دینی در جامعه هستند.
حجت الاسلام و المسلمین زمانی تصریح کرد: باید تلاش کنیم تا دوباره همانند اوایل انقلاب فرهنگ مواسات در جامعه احیا شود، این که می فرماید، «الجالس الفقرا و المساکین» این دستور قرآن کریم است، که به مجالست و هم نشینی با فقرا و ستمدیدگان سفارش شده است. هم اندیشی با اغنیا دل را چرکین می کند.
استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: زمانیکه مقام معظم رهبری در ایام ماه مبارک رمضان موضوع مواسات را تأکید کردند، طلاب و همه طیف ها آمادگی عملی خود را به اثبات رساندند و همه پای کار بودند و زمانیکه معظم له مجدداً موضوع مواسات را مطرح کردند، ستاد مدیریت بحران حوزه های علمیه همانند گذشته احساس وظیفه کرد تا موج دوم مواسات را به راه بیندازد.
وی اظهارکرد: آنچه در گذشته تجربه کرده ایم مواسات دارای سه جلوه و شیوه بود که انجام داده ایم؛ «پخت غذا و ارسال برای طبقات محروم جامعه و طلاب نیازمند»، «ذبح گوسفند و ارسال گوشت قربانی»، «تهیه و توزیع سبد معیشتی و ارزاق»، اما آیا بهترین راه مواسات همین سه شیوه است و آن را مجدد به جامعه، گروههای جهادی، کمیته ها، ستاد بحران بگوئیم؟.
عضو هئیت علمی جامعةالمصطفی العالمیه افزود: این هم اندیشی برآن است که بتوانیم راهکارها و قالب های دیگری را از مواسات مؤمنانه را برای اقشار بی بضاعت و آسیب دیده رقم بزند، اینکه برای خانواده ای که مدت ها غذای گرم نخورده اند و ما یک وعده به آنها غذا می دهیم، آیا مشکلاتشان با همین یک وعده برطرف می شود؟ یا در نوبت های گذشته ما توانسته ایم حمایت هایی را از گروه های مختلف و خیّرین جمع آوری کنیم و عده ای نیز تا توانسته اند آمدند و خدمت کردند، آیا مجدد امکان مراجعه به این افراد است؟ چیزی که مهم است شناسایی فرصت ها و راهکارهای پایدارتر است تا بتوانیم هر چه بیشتر و بهتر آنرا درجامعه نهادینه سازیم.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
